စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

127. နှင်းကျသော နှစ်သက်ကူးညတွင် လျှောက်လည်ခြင်း (1)

မို့ရွှီတုန်း မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး သူမ ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိဘဲ ခဏတာ မှင်တက်သွားတယ်။ ဖန်ယုလန်သည် သူမ၏ မှိန်းနေသော အကြည့်ကို မြင်သောအခါ တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူက လက်လှမ်းပြပြီး "မင်း ငါ့ကို မမှတ်မိဘူးလား၊ ဒီညက နှစ်သစ်ကူးအကြိုညပဲ။ မင်း ဘယ်လိုလုပ် စောစောအိပ်နိုင်မှာလဲ၊ ငါ ပျင်းတယ်။ ထပြီး ငါနဲ့အတူ လျှောက်လည်ကြရအောင် "

ဖန်ယုလန်သည် သူ့မရှေ့တွင် သူ့လက်များကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးထောင့်များမှ မျက်ရည်တောက်တောက်များကို သူမြင်လိုက်ရပြီး အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သူ့နှလုံးသားထဲတွင် နာကျင်ကိုက်ခဲမှုကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ အဲဒါက သူ့ကို တော်တော် စိတ်မသက်မသာ ခံစားရတယ်။

မို့ရွှီတုန်းသည် သူမ၏ အာရုံကို မစုဆောင်းရသေးဘဲ ဖန်ယုလန်ကိုမြင်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်သီးများကို မသိစိတ်မှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

အပြင်၌ နှင်းတွေကျနေတဲ့ လရောင်အောက်တွင် သူမ၏ တောက်ပနေတဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ နှင်းဖြူဖွေးဖွေး အသားအရေက အရမ်းကိုစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည် ။ သူမ၏ အသားအရည်သည် လမင်းသဖွယ် တောက်ပနေသည်။

ဖန်ယုလန်၏ မျက်လုံးများသည် သူမ၏လက်များပေါ်သို့ ကျရောက်လာပြီး သူ့နှလုံးသားကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုခံစားရသည် ။ သူသည် သူမလက်တွေကို အတင်းဆွဲထုတ်ပြီး ဆုတ်ကိုင်ထားသည် ။ ထိုနောက် သူ့လက်တွေက ပြေလျော့သွားပြီး သူမလက်ကို ညင်သာစွာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။

သူသည် သူမလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ သူမ၏လက်တို့အထဲတွင် အရိုးမရှိသလို ပျော့ပျောင်းနေသည် ။ သို့တိုင် အအေးနှင့် ချွေးစေးများ ရှိခဲ့သည်။ ဒီလိုမျိုး အေးတဲ့နေ့မှာ သူမလက်တွေက ချွေးစေးတွေထွက်နေတယ်။

သူသည် စောစောက တိတ်တိတ်လေး လဲလျောင်းရင်း သူမ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားကာ နာကျင်နေပုံပေါ်တဲ့ သူမရဲ့ပုံစံကို ပြန်တွေးမိတယ်။ သူမ စောစောက အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်လို့ ချွေးအေးတွေ ထွက်နေတာ ထင်ရှားတယ်။