DİLRUBA

BÖLÜM 28

4 gün sonra

Yorgunlukla sandalyeye çöküp derin bir nefes aldım.Bu gece biraz zorlu geçmişti, ablamın ağrıları olmuş ve tüm gece uyuyamamıştı.

Bizde Kerem abiyle birlikte tüm gece başında bekleyip arada sırada Mila'ya bakıyorduk.Ama doktorun dediğine göre Mila oldukça dayanıklı bir bebekmiş ve bugün tamemen kuvözden çıkabilecekmiş.Bunu duyunca hepimiz çok mutlu olmuştuk.

Şimdi ablamın ağrısı dindiği için kafeteryaya inmiştim,Kerem abiyi de kızıyla biraz başbaşa bırakmak istemiştim.

Eğer bir sorun çıkmazsa bu öğleden sonra çıkacaktık ve bende birkaçı gün onlarla beraber kalacaktım.

Aklıma her şeyi nasıl söyleyeceğim gelip duruyordu,birden ona bunları söylemek onun için iyi olur muydu bilmiyordum.
O yüzden birkaç gündür kafam oldukça doluydu.

Bir yandan da Kerem abinin ailesini düşünemeden edemiyordum,onu abim gibi sevdiğim için o da üzülsün istemiyordum.Ama durumlar bu kadar karışıkken birde o meseleyi eşeleyemezdim.

Gelen bildirim sesiyle kendime geldim.Mesaj Denizdendi.

Kimden:Deniz
Ayperi eğer bugün müsaitsen bize yemeğe gelsenize,üçünüz beraber :)

Yaptığı imayı anlayarak güldüm ve cevap yazmaya başladım.

Kime:Deniz
Ablamın yanındayım şuan Mila doğdu.
Akşam eve geçeceğiz onlar yorgun oldukları için uyurlar büyük ihtimalle, ben konuşup gelmeye çalışırım.
Pardan çalışırız ;)

Ardından rehbere girip Korhan'ı aradım.Birkaç çalıştan sonra telefon açılmıştı.

"Efendim güzelim?" dedi şaşkın ve mutlu bir sesle.

"Müsait misin bilmiyorum kusura bakma Korhan,Deniz bana mesaj attı da akşam yemeğe gelin diyor.
Müsait misin?" dedim.

Birkaç saniye durdu.
"Bende beni özlediğin için aradın sanmıştım." dedi sahte bir üzüntüyle.

Kıkırdayarak cevap verdim.
"İkinizi de özledim tabii, Çınar'ı da." dedim gülümseyerek.

Güldü ve konuşmaya başladı.
"O zaman bu akşam özlediğin erkekler seni almaya geliyor,hazır ol."

"Ahsen nasıl oldu bu arada?" dedi merakla.

"Dün gece bizim için biraz zorlu geçti ama bugün daha iyi, eve geçeceğiz öğleden sonra."

"Sizi almamı ister misin?
Kerem de yorgunsa araba kullanmasın şimdi." bunun bahane olduğunu biliyordum ama bozmadım çünkü bende gelsin istiyordum.

Dudağımı dişleyip konuştum.
"O zaman ben sana haber veririm, gelirsin olur mu?" dedim suratımda asılı kalan gülümsemeyle.

"Olur canım."

"Canın mıyım gerçekten?" dedi bir anda boş bulunup.Ardından ne dediğimi fark edip alnıma vurdum.

Ardından bir kahkaha duyuldu.
"Evet,sen de Çınar da benim canımsınız." demesiyle keyfim yerine gelmişti.

"O zaman kapatayım ben?" dedim aptal bir gülümsemeyle.

"Kapat o zaman sen." dedi keyifli bir sesle.Daha fazla uzatmamak adına vedalaşarak telefonu kapattım.

Bu adam benim bütün dengemi bozuyor ve beni başka birine çeviriyordu sanki.

Aldığım sıcak çayın soğuduğunu fark edip oturduğum yerden kalktım ve bardağı çöpe atarak yukarıya çıktım.