DİLRUBA

BÖLÜM 35

Aradan birkaç gün geçmişti.
En son Deniz ve Poyraz abi ile evlilik meselesini konuşmuştuk.Onlar da bizi desteklemiş hatta düğün yapmaktan bahsetmişlerdi.

Korhan ve ben böyle büyük bir organizasyon istemediğimiz için onların evinin bahçesinde küçük bir nikah organizasyonu yapmakta karar kılmıştık.

Bu süreçte stajıma kaldığım yerden devam ediyor,bir yandan da kendimi olacaklara hazırlamaya çalışıyordum.

"Güzelim kimliğini aldın değil mi?" diyen sesle irkildim.

Korhan ile birlikte nikah tarihimizi almak için evden çıkmıştık.Ama ben Çınar da yanımızda olsun istediğim için onu da yanımıza almıştık.
Şimdi arkada koltuğunda mışıl mışıl uyuyordu.

"Aldım sevgilim." dedim ona dönerek.
Poyraz abi ve Deniz nikah olana kadar eve geçmemize kızdığı için onlarda kalmaya devam ediyorduk.
Bu süreçte Deniz'den bebekler hakkında bilgiler öğrenmiştim.

Nikahtan sonra Çınar'a tek başıma bakacağım aklıma geldikçe heyecan ve korkudan karnım kasılıyordu.
Ama allahtan Korhan ilk bir hafta bizi yalnız bırakmayacaktı.

Arkamdan gelen ağlama sesiyle korkarak arkamı döndüm.Çınar yarı açık gözleriyle ağlamaya başlamıştı.

"Korhan" dedim panikle.
"Çınar'ın neyi var bir şey mi oldu?" dedim korkuyla.

Korhan dikiz aynasından arkaya bakarak  elimi tuttu sakince.Onun bu konuda tecrübeli olması beni bir yandan da rahatlatıyordu.

"Tek başına yattığında hep böyle uyanır güzelim sakin ol." diyerek arabayı durdurdu.

Hemen kapıyı açarak onu koltuğundan alarak öne geçtim.Boncuk boncuk akan gözyaşlarını elimle sildim ve onu göğsüme yasladım,bir yandan da sırtını hafif hafif okşuyordum.

Bir zaman sonra ağlaması kesilince tekrar uykuya daldığını anladım.

"Çok korktum." dedim elimi hâlâ hızlı atan kalbime koyarak.

Korhan ikimize bakıp gülümsüyordu.
"Sen o kadar mükemmel bir anne olacaksın ki!" dedim eğilip alnıma bir öpücük bırakarak.

Kalbim heyecanla daha fazla hızlanırken kucağımda uyuyan Çınar'a baktım.

"Beni ister mi gerçekten?
Baksana hiçbir şey bilmiyorum onun hakkında,nasıl ona anne olacağım?" dedim gözlerim dolarken.

"Çınar 7 temmuzda saat 2 de doğdu.
Bizimle uyumayı ve onunla oyun oynamamıza bayılıyor.
Açık havada çok mutlu ve enerjik bir çocuk oluyor ve inan bana,seni çok seviyor." dedi tebessümle.

"Korhan..." dedim gözyaşlarım benden bağımsız akmaya başlarken.

"Hayal bana kızmaz değil mi? onun yerini almaya çalıştığımı zannederse?" dedim burnumu çekerek.

Korhan derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.
"İnan bana Hayal Çınar'a böylesine saf bir sevgi beslediğin ve ona güzel kalbinle bakacağın için sana çok minnettardır." dedi.

Derin bir nefes alarak Çınar'ın sarı saçlarına öpücük kondurdum.

"Hadi bakalım gidelim artık." diyen Korhan arabayı tekrar çalıştırdı ve yola koyulduk.

İlk olarak gidip gerekli işlemeleri halletmiştik, yaklaşık 3 saat kadar sürmüştü.

Bu süreçte Çınar kucağımızda durduğu sürece sesi çok çıkmamıştı.Birlikte kırmızı balık şarkısını bile söylemiştik!

"Galiba 2 tane bebeğim oldu." diyen Korhan ile kahkaha atmıştım.Çınar ile vakit geçirmek çok güzeldi ve kendimi çok iyi hissediyordum.

Araba durduğunda belediyeye gelmiştik.
Gerekli belgeleri Korhan'a vererek Çınar'ı almıştım.