DİLRUBA

BÖLÜM 33

Korhan gözlerini yumup tekrar açtı.
Bunu sinirden yaptığını biliyordum.Perihan hanım sırf bizi huzursuz etmek için buraya kadar gelip Çınar'ı kullanıyordu.

"Anne rezillik falan çıktığı yok,biz ne olursa olsun Ayperi ile evleneceğiz.
Bence siz bunu kabullenmeye bakın." dedi itiraz kabul etmeyen bir sesle.

Bahçede de konuştuğumuz gibi annesinin huyunu biliyordu ve ne için buraya geldiğini anlamıştı.

Perihan hanım kaşlarını çatıp bize baktı.

"Annesinin bile reddettiği kıza sen mi sahip çıkacaksın? ayrıca bu evde mi kalıyor bu kız?" dedi gözleriyle beni süzerken.

"Anne!" dedi Korhan yüksek sesle.
Sinirlendiğini fark etmiştim, Çınar da bir yandan huzursuz olmaya başlamıştı.
Korhan bunu fark edince bana baktı.
Çınar'ı da alıp yukarıya çıkmamı istiyordu ama onu burada yalnız bırakamazdım.

"Ayperi lütfen." dedi gözlerime son kez bakıp.Kafamı sağa sola salladım.Bu konu onu ilgilendirdiği kadar beni de ilgilendiriyordu.

"Ben Çınar'ı yukarı çıkarayım." dedi Deniz aramızdaki gerilimi görünce.

İkisi yukarıya çıktıktan sonra Korhan Perihan hanıma yaklaştı.

"Senin bu bitmek bilmeyen nefretin yüzünden sevdiğim kadından vazgeçmeyeceğim.Ya sen bunu kabullenip yanımızda olur ve Çınar'ı görürsün,ya da karşımızda olmayı seçer ve bizimle olan bütün bağlarını kesersin.
Senin isteklerini yerine getirmeye çalışan o çocuk olmayacağım artık,karar senin anne." dedi.
Perihan hanım kaşlarını çattı.

"Sana bir sürü emek verdim.Abine de sana da hep en iyilerini aldım.Şimdi karşılığında bana yaptığın bu mu oğlum?
Sırf bu kadın yüzünden ailene sırt mi çevirceksin? bak,onun ailesi de sizin olmanızı istemiyor zaten." dedi rahatlıkla.

Korhan sinirle bir ileriye bir geriye gitti.
O sırada Poyraz abi yanına gidip ona bir şeyler söyledi.Korhan'ın bakışları beni bulunca gözleriyle bana gülümsedi,bunu hissettim.

"Bize verdiğin emekler için bir sözümüz yok anne.Bunun için size ne kadar teşekkür etsek az.
Ama sende bu çocukları düşünsen olmaz mı? bak,onlar birbirlerini seviyorlar ve her şeye rağmen evlenmeye kararlılar.
Sende artık onların karşısında olmak yerine yanında olsan? hem Çınar da Ayperi'yi çok seviyor,sende inat etme de gel ailecek güzel bir düğün yapalım çocuklar için." dedi Poyraz abi ılımlı bir şekilde.

Korhan konuşursa annesinin kalbini kıracağını bildiğinden bizim için o arayı bulmaya çalışıyordu.

Perihan hanım konuşmaya başladı.
"Olmaz efendim,ben bu kızla oğlumun evlenmesini istemiyorum o kadar!" dedi hiddetle.

"Perihan hanım." dedim,baştan beri sessizliğimi koruyordum ama artık konuşma ihtiyacı duymuştum.

"Evet,benim ailem bizim evlenmemize karşı ama sizin de unuttuğunuz bir şey var; o da bizim kararlarımızı verebilecek yaşlarda olmamız.Belki siz hiçbir zaman beni gelininiz olarak istemeyeceksiniz ama Korhan'a bunu yapmayın.Onu annesinden babasından uzaklaştırmayın.
Belki sizde benim annem gibi Çınar'a bakamamamdan endişeleniyorsunuz ama hiçbiriniz yanımızda olupta nasıl bakılır öğretmeye çalışmıyorsunuz." dedim derin bir nefes vererek.

Korhan'ın bakışları bana dönünce o güzel tebessümünü gördüm.O an doğru bir şey yaptığımı fark ettim.

Perihan hanım gözlerindeki öfkeyle bana bakıp, kapıyı çarparak çıktı.Korhan yanıma gelip küçük bir çocuk gibi bana sarıldı.

"Seni seviyorum..." dedi fısıldar gibi.
Öyle güzel söylemişti ki, içinde barındırdığı bütün duyguları hissetmiştim.

"Bende sevgilim,bende seni çok seviyorum."