DİLRUBA

Bölüm 42

Medya: Çınar ve Korhan 😍

"Hayalin annesiyle babası gelmiş,bizim evleneceğimizi duyup ben torunumu üvey annenin eline bırakmam demiş." diyince şaşkınlıkla baktım ona.

"Çınar'ı almaya gelmişler Ayperi..."

Ne diyeceğimi bilemeyerek yüzüne baktım.
Korhan için Çınar herkesten önemliydi,şimdi onu benim için kaybederse hiçbir şey eskisi gibi olmazdı.

"Ne yapacağız." dedim korku içinde.
Çınar'a o kadar alışmıştım ki böyle bir şey olursa bende hiç iyi olmazdım.

Korhan sinirle yüzünü ovuşturup bir anda kalktı.
"Gidiyoruz ben halledeceğim." dedi.

Ona hep güvendiğim gibi bu sefer de güvenmek istedim ve arkasından kalkıp hızla arabaya yetiştim.
Dakikalar boyu suskunluk içinde geçen yolculuğumuz kapıya geldiğimiz an son buldu.

Korhan bir hışımla arabadan inip eve doğru yürüdü.
Evin önünde gördüğüm yabancı arabayla korku içinde eve ilerledim.

İçeri girdiğimde herkes salonda toplanmış birbirlerine kötü bakışlar atıyordu.

Çınar anneannesi olduğunu tahmin ettiğim kadının kucağındaydı.Korhan'ı görünce ağlamaya başlayıp kadını ittirmişti.

Kadın ise sıkıca tutmuş sadece bize düşmanca bakmakla meşguldü.Korhan atılıp almaya kalkınca kadın birden bağırdı.

"Kızımı aldın torunumu bırakmam.
Bundan sonra biz sahip çıkacağız ona!" bağırışıyla Çınar daha korkmuştu.

"Hanım önce konuşalım sorma alır gideriz torunumuzu." diyen adamla kadın tutuşunu gevşetmişti.

Deniz hemen Çınar'ı kucaklayıp üst kata çıkarttı.
Bende Korhan'ın yanına gidip elini tuttum çünkü çok sinirliydi.Bir sıkıntı çıkmaması için içimden dualar ediyordum.

"Oturun sizde kardeşim konuşalım da orta yolu bulalım." diyen Poyraz abiyle bende onu onayladım.

"Bu kadın sinsi sinsi bizimle mi oturacak." diyen kadınla kafamı ona çevirdim.Bir sorun çıkmaması için sussam da sinirle gözümü kapatıp açtım.

"O benim müstakbel eşim Gamze hanım konuşmalarınıza dikkat edin." dedi Korhan.

Bu ortamda bile içimi kıpır kıpır etmişti.

"Lafı uzatmayalım o zaman biz torunumuzu alıp gideceğiz zaten siz yeni karınla mutlu mutlu yaşarsınız." demişti Gamza hanım.

"Bakın Gamze hanım ben oğlumu hiçbir şeye değişmem o bana Hayal'in emaneti." dedi Korhan.
Bunu söylerken üzüldüğünü görebiliyordum.

Gamze hanım gülerek bize baktı.
" Hayal'in emaneti mi?
O bizim torunumuz Korhan! Biz bu zamana kadar annen var diye müsaade ettik ama bundan sonra bir yabancıya torunumuzu asla emanet etmeyiz!"
diyerek ayaklandı.

"Gamze hanım o benim karım.
Ayrıca annemle hiçbir alakası yok bu durumun o benim oğlum bu zamanda kadar da ben baktım,yine bakacağım." dedi ama bu zaman kadar susan adam sinirle yaklaştı.

"Bu iş burada bitmeyecek Korhan torunumu alacağım senden." dedi.

"Elinizden geleni ardınıza koymayın.
Şuanda 1. dereceden en yakını benim,üstelik evleniyorum benden iyi şartlar sağlayabileceğinizi mi düşünüyorsunuz?" dedi Korhan.

Adam bu lafın üzerine daha da sinirlenerek karısını aldığı gibi çıkıp gitti evden.

Korhan bir anda masanın üzerindeki eşyaları yere ittiğinde korkuyla sıçradım.Poyraz abi hızla gidip onu sakinleştirmeye çalıştı.