DİLRUBA

Bölüm 38

O sırada kapı çalmıştı.
"Galiba Giray geldi." dedim ve birlikte kapıyı açtık.Karşımda ablamı görmemle ağzım açık kalmıştı.

"Abla?" dedim titreyen sesimle.
Gözleri kan çanağı gibi olmuştu, arkasında duran Kerem abinin kucağında Mila'yı görmemle özlemim gün yüzüne çıkmıştı.

İşte şimdi bir şeyler tamamlanmaya başlamıştı sanki...

Ablam hızla yanıma ilerleyip sıkıca bana sarılmıştı.
Dolan gözlerimi kırpıp hızla kollarımı ona doladım,ne olursa olsun ona dayanamıyordum.

Yavaşça geri çekilip gözlerime baktı.
Pişmanlık ve korkuyu çok net bir şekilde görüyordum.

"Seni düşündüğüm için istemedim ama her şey daha kötü bir hâl aldı,özür dilerim Peri'm.
Eğer beni affedebilirsiniz yanında olmayı istiyorum." dedi dolu gözleriyle.

"Kapıda durmayalım içeri geçin lütfen,Mila da üşümesin." dedi Korhan.
Ablamın bakışlarından tereddüt ettiğini anlamıştım,yavaşça kafamı salladım ve kenara çekildim.

Korhan bir elini sırtıma koyup beni yönlendirdi.
Eda bir şeyler konuşacağımızı bildiği için Çınar'ı odasına çıkartmıştı.

"Nasılsınız Kerem ufaklıkta bir şey yoktur umarım?" dedi Korhan.
Ortamı yumuşatmak için Kerem abiyle sohbet etmeye çalışıyordu.

"Çok şükür iyi kardeşim sadece teyzesini özlemiş ben de getireyim dedim." dedi gülümseyerek.

"Çok iyi yaptınız biz de evimize bugün geçtik."
İkisi aralarında sohbet ederken ben sadece ablama bakıyordum.
Çok üzgün ve pişman olduğunu görüyordum ama söyledikleri de sürekli aklıma geliyordu.

Birden Korhan'ın elimi tutmasıyla irkildim.
"Hayatım bize birer kahve yapar mısınız?" dedi ablama da bakıp.
İkimizi konuşmak için gönderdiğini anlıyordum,o yüzden kafamı salladım yavaşça.

Yavaşça ayaklanıp mutfağa ilerledim,arkamdan gelen adım sesleriyle ablamın da geldiğini anlamıştım.

Fincanları çıkarıp kahveyi koydum ardından kendimi toparlayıp arkamı döndüm.

"Seni dinliyorum." dedim yüzüne bakıp.
Ablam kalkıp yanıma geldi.
"Biliyorsun ilk başta sizin birlikte olmanıza çok sevindim ama sonra bunun bir oyun olduğunu öğrenince çok üzüldüm.
Ayrıca Kürşat'ı seviyormuşsun o zamanlar,bir hata yapıp yanlış yollara girmeni istemedim.
Daha sonra doğum ve annemin ortaya çıkmasıyla her şey birbirine karıştı.
Sanki senin Korhanla olmaman daha iyi gibiydi.
Tek istediğim senin mutlu olmandı ablacım,evet bu yolda sana kötü sözler söylemiş olabilirim bunun için çok özür dilerim ama ben hatamı anladım ve artık ne karar verirsen ver ablan olarak sadece yanında olmak istiyorum,lütfen." dedi üzgünce.

Ne yaparsa yapsın o benim canımın içiydi ve ona kızgın kalamıyordum.

Kollarımı ona dolayıp konuştum.
"Bundan sonra hep yanımda ol lütfen." dedim sadece.

"Ne söylemiş olursam olayım böyle hissetmiyorum Ayperi.Senin gözlerinde görüyorum; Korhan ve Çınar senin için çok değerli ve Korhan da seninle aynı hisleri paylaşıyor." dedi anlayışla.

"Artık kendi kararlarını kendin verecek yaştasın ve ben doğru yolda olduğunu düşünüyorum,desteğe ihtiyaç duyduğun her an senin yanında olacağım birtanem."

Bu sözleri beni çok mutlu etmişti.
İkimiz bir süre sohbet ederek kahveleri yaptık,ablam hatasını anlamış ve yanımda olmak istemişti.
Her şeyi bir kenara bırakıp bu güzel günlerimize odaklanmak istiyordum.