Bölüm 41

575 63 0
                                    

Sohbet etmeye devam ederken kapı çalınca Deniz ayaklanıp içeri girmişti.

Bir süre sonra Deniz geldiğinde yüzü düşmüştü.

"Kim gelmiş hayatım?" diyen Poyraz abi çoktan ayaklanmıştı.

"Perihan anne gelmiş..."

Korhan hemen ayağa kalkıp sinirle kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı.Bunu fark edince arkasından koşmuştum.

"Korhan lütfen sakin ol." dedim, son anda kolunu tutup ama çok geçti.Çünkü çoktan Perihan hanımın karşısına dikilmişti.

"Neden geldin yine anne?" dedi oldukça sakin bir şekilde.Perihan hanım gözleriyle beni süzdükten sonra alayla yüzüme baktı.

"Ne yapıp edip kandırdın herkesi.
Tebrik ederim istediğin amaca ulaştın." diyince kaşlarımı çattım.

Birkaç adımda ona yaklaşıp,
"Pardon da neymiş benim amacım?" dedim merakla.
Benim tek amacım sevdiğim adamla bir yuva kurup mutlu olmaktı ama onun başka planları olduğu kesindi.

"Korhan'ın ne kadar zengin olduğunu öğrenip kancayı taktın oğluma,önce o Hayal sonra da sen." gülüp tekrar devam etti.

"Ama bugünü unutma olur mu tatlım,pişman olacağın günler çok yakın."

Ağzım açık kalmıştı.
Ben Korhan'ın hiçbir zaman maddi durumuyla ilgilenmemiştim ki,üstelik onunla tanışmamız tamamen bir tesadüften ibaretti.

"Yeter önce Hayal sonra Ayperi.
Ne istiyorsun ya sen benim hayatımdan?!
Ben ilk defa mutlu olacağım anne,Ayperi benim sevdiğim kadın.Neden bizim mutluluğumuzu bozmak için çabalıyorsun?
Bıktım anladın mı!
Saygı da bir yere kadar,bundan sonra görüşmek istemiyorum seninle."

Korhan sinirle kapıyı çarpıp çıkarken ardından koşmuştum.Artık kimseye diyecek bir şey bulamıyordum,Korhan sinirle arabaya bindiğinde hemen yanına binip elini tutmuştum.

"Lütfen" dedim nefes nefese.
Arkasından koşturduğum için birkaç kez nefes alıp verdim.
"Ben varken bir daha hiçbir yerden çekip gitme olur mu? sen nereye gitmek istersen bende seninle gelirim,yeter ki beni ardında bırakma."

Bana dönüp dudaklarıma kapandığında hemen boynuna tutundum.Bir anda sanki havalanmış gibi hissetmiştim.

Dudakları dudaklarımı hızla ezip geçerken ağzımdan kaçan inlemeye engel olamamıştım.Anın yoğunluğuyla dudağını ısırmamla geriye çekilmişti.

"Sen benim aklımı başımdan mı almaya çalışıyorsun?" dedi boynuma ıslak bir öpücük bırakarak.Gözlerimi sıkıca kapatıp dudağımı dişledim.Nedense bu hareketi beni çok etkilemişti.

"Korhan" dedim yalvarır gibi.
İçimde bir şeyler öyle birikmişti ki,sanki bir volkan gibi patlamak üzereydim.

"Hayır sevgilim yarını beklemelisin." dedi ama hala boynumu öpücükleriyle boğuyordu.

Bir anda geri çekilmesiyle boşluğa düşmüş gibi gözlerimi açmıştım.O da benim gibi dağılmıştı ama gözlerimi kaçırdım.Biz ne ara bu kadar ileri gitmiştik,en son Korhan sinirle evden çıkmıştı.

DİLRUBAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin