Denizlerde kalmaya başlayalı 2 gün olmuştu.Hergün kendimle biraz daha baş başa kalıp düşüncelerimi durdurumaya çalışıyordum.
İçimdeki ses keşke diyordu,keşke bunlar yaşanmadan önce herkes her şeyi öğrense diyordu.
Ama bir yanım bazı şeyler için şükrediyordu.Belki Kürşat ile bunları yaşayıp onun düğününe gitmesem Korhan ve çınar hayatıma girmeyecekti.
Keşkeler ve iyikiler kafamda dönüp dururken adım seslerini duyup arkamı döndüm.
Herkes gece yataklarında uyurken ben bahçede çimlerin üzerinde öylece oturmuş gökyüzünü izliyordum.
Şimdi ise bana doğru gelen Korhan'ı fark edince yüzümde bir gülümseme peydah oldu.
Yavaş adımlarla yanıma yaklaşıp saçlarıma ufak bir öpücük kondurdu ve yanımdaki boşluğa oturdu.
"İyi misin güzelim?" dedi bakışlarıyla yüzümü tararken.Biliyordu ki ablam ile bu halde olmam beni altüst etmişti ama beni kendi halimde bırakarak geride duruyordu.
Haklıydı da,ilk verdiğim tepkiden sonra bana yaklaşmaya çekiniyordu.Bu mesele de ilişkimizi her anlamda etkilemeye başlamıştı.
"Özür dilerim." dedim.İlk önce kaşlarını çattı ama anlamış gibi yüzü tekrar eski halini aldı.
"Özür dileme, ilişkimiz böyle bir sınavdan geçecekmiş demek ki.
Ama bil ki ben hep senin yaninda olacağım,beni itmediğin sürece." diyince biraz da olsun kırıldığını anladım.
Haklıydı,bunun için ona bir şey diyemezdim.
"Sen hep benim yanımda oldun Korhan.
Babamın bana vermediği şefkati sen verdin ama ben buna alışık olmadığım için en ufak bir şeyde senden uzaklaştım.
Bana kırıldın biliyorum ve haksız değilsin.Ama emin ol bundan sonra böyle bir şey olmayacak.Seni itmek yerine her zaman yanımda olmanı isteyeceğim,bunu gerçekten istiyor musun?" dedim.Biliyordum yok demezdi ama bir anlık da olsa kalbim o korkuyu yaşamıştı.
"Seni bırakmam, bırakmayız güzelim.
Bundan sonra senin yerin benim yanım." diyince hızla atılıp ona sarılmaya çalıştım ama bir anlık atılmam sonucu ikimizde yere düştük.
Şimdi ben Korhan'ın üstüne düşmüştüm.
"Ayy gerçekten bilerek olmadı iyi misin sevgilim?" dedim hemen kalkmaya çalışırken.Korhan öylece kalmıştı.
"Korhan? Ayperi?" diyen sesle utançtan gözlerimi yumdum sıkıca.Ardından nasıl bir halde olduğumuzu fark edip hızlıca kalktım.
"Deniz ben Korhan'a sarılıyordum da birden düştük sandığın gibi değil yani." dedim hızlı hızlı.
Bu arada Korhan'dan oldukça uzağa çekilmiştim.
Deniz ve Korhan kahkaha atarken utançla yüzümü gizlemeye çalıştım.
"Canım benim inanıyorum sana merak etme ben bir şey oldu sandığım için indim,iyi geceler." diyip kıs kıs gülerek eve girdi.
"Yaa Korhan gördün mü nasıl rezil oldum, nasıl bakacağım şimdi Deniz'in yüzüne." dedim ağlamaklı bir halde.
Ayağa kalkıp yanıma geldi ve kollarını belime sardı.Onun bu hareketi mayışmamı sağlarken başımı göğsüne yasladım.
"E ama üstüme atlayan da sendin pek yanlış anlamadı bence." diyince geri çekilip koluna vurdum.
"Çok kötüsün ya,ben sadece eskisi gibi olduğumuz için mutlu oldum." dedim.
O ise alnıma bir öpücük bırakarak geri çekildi.
"Biliyorum güzelim,senden bir an bile ayrı kalmak beni de çok üzüyordu ama seni sıkmak istemedim.." diyince tekrar ona sığındım.
"Seni seviyorum,çok." dedim mırıldanarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLRUBA
Romance"Buradayım, aklım başıma yeni geldi Ayperi'm.Açmaz mısın bana tekrar kalbinin kapılarını? bize bir şans vermez misin?" diyince kafamı sağa sola salladım yavaşça. "Artık karşında eski Ayperi yok,senin için kendini bile düşünmeyen o kadın değilim artı...
