zahi

10. Bölüm

Murat'ın beni getirdiği bu evde biraz olsun kafa dinlemeye fırsat bulmuştum. Yaşadıklarım artık bedenime ağır geliyordu.

Beni sevmeyen bir adamın karısıydım ben. Ama sorun değildi benim sevgim ikimize de yeterdi. O da severdi beni. Tatlı bir evladımız olduğunda daha da düzene girerdi hayatımız .

Olmadı , ne ben zaman geçtiğinde sevildim ne de hayatımız düzüne girdi. İlk eş sıfatı yapıştırıldı alnıma.

Derin bir iç çekiş ile elimdeki son çikolata parçasını yedim. Murat bana elinden geldiğince iyi davranıyordu. Burda daha ne kadar kalırdık bilmiyordum fakat burdan hiç gitmek istemiyordum.

Benim yerimi alan bir başka kadın vardı orda. Ailem dediğim insanlar acimaktan öte bir şey yapmamışlardı .

Yetim bir kız çocuğu gibi hissediyordum. Uzun zamandır hissetmediğim o duygu sarıp sarmalamıştı bütün ruhumu.

Halamı istiyordum. Halamın dizlerine yatıp saçımı okşasın istiyordum.

Tekrar bir hizmetçi parçası olmak istiyordum. İki göz evimizde halamla yatıp kalkmak hizmetli olmak eski yaşamımı istiyordum.

"Alya !" Murat'ın gür sesi ile oturduğum yerden kalkıp aşağı indim.

"Benim çıkmam gerek Alya . Seni yalnız bırakmak istemiyorum ama merak etme kimse bilmiyor burayı. Sen istemediğin sürece hiç bir yere gitmeyiz. "

Benim için , benim dahi sahip olamadığım o cesareti kucaklamıştı Murat. Bütün ailesine karşı beni korumaya çalışıyordu.

"Merak etme Murat korkmuyorum. Teşekkür ederim. " Ilımlı sesim ile dudakları kıvrılan Murat beni kolları arasına aldı.

İçinde bulundugum durumu her ne kadar garipsesemde sarılışına karşılık verdim.

"Sen bu hayatta tanıdığım en güçlü ve güzel kadınsın Alya. Abim olacak o lavuk seni hak etmiyor. Sen bu topraklara fazlasın."

Yıllarca aynı evde yaşamamıza rağmen Murat'a böylesine bir sarılışı ilk defa yaşıyordum.

"Ne yaparsan yap arkandayım Alya. Seni asla yargılamayacağıma , asla yalnız bırakmayacağıma söz veriyorum. "

Göğsüne sığınan başımı kaldırıp ona kocaman gülümsedim. Murat , bu hiç kimsesiz hayatımda kimsem olmuştu.

Elleri başımı bulduğunda baş parmağı yanaklarımı okşadı.

"Zayıfladın. İki günde yıprandın. Daha fazla ağlama başını dik tut. Uyanması gereken suçlu olan sen değilsin. "

Kocamdan başka bir erkekle ilk defa bu kadar yakın temasta bulunmak beni gersede geri çekilmedim. Kötü hiç bir niyeti olmadığını , benim böyle düşünmemin sebebinin ise yetiştirilme tarzım yüzünden olduğunu biliyordum.

İki kere daha okşadı yanaklarımı boydan boya .

"Geldiğimde bu halkalar geçmiş olacak tamam mı ?"

Başımı onaylarcasına salladığımda şakaklarıma bir abinin kız kardeşine dokunuşu kadar naif bir öpücük kondurdu.

İşte o an güven duygusu iliklerime kadar işledi.

Murat gideli bir iki saat olmuştu ama hala yoktu .

Burası neresiydi bilmiyordum. Murat beni güvenli bir yere getirmişti bundan emindim.

Hiç gündür bu evde muratla sohbet edip konuşuyor kafa dağıtıyordum. Elinden geleni yaptığını biliyordum fakat aklıma Sevda gelmeden yapamıyordum.