FEARLESS

Chapter 27

Flora scanned series of books just to gather informations that can be helpful when things go south. She'll be dealing with wolves, the creature that almost killed her back then.

"Ito pa, scan mo din." Inilapag ni Sherrein ang isa pang libro sa harapan ni Flora. Kaagad niya naman itong kinuha at naghanap ng impormasyon. Wolves are afraid of fire. Sino ba namang hindi eh pati nga tao takot sa apoy.

"Rein," napatigil sa paghahanap si Sherrein at hinarap siya. "Sa palagay mo ba, makakabalik ako?"

Tinitigan siya nito at dahan-dahan lumapit. "Makakabalik ka kung gugustuhin mo. Ikaw ang magdedesisyon kung makakabalik ka o hindi."

~•~

She knocked two times before opening the door of the Queen's office. As she enter, she saw the Queen together with its assistant.

Tumikhim siya para buohin ang boses. "I have my decision, Queen Precilda, Lady Margie. I'll head to the west border to see what we have there."

Bahagyang napangiti ang Reyna sa tinuran niya. "Mabuti naman at nakapagdeaisyon ka na. Maya-maya lang ay nandito na Ang mga kasama mo dahil patapos na Ang kanilang klase. Take a seat and let's wait for them."

"Sandali lang po, babalik ako." Flora run through endless corridors not minding the five inches heels she's wearing and her dress that she needs to pull up so that she won't accidentally step on it.

Nang makarating siya sa kaniyang kwarto, dinampot n'ya kaagad at libro na pinagpupuyatan niya matapos lang saka bumalik sa tanggapan ng Reyna at doon nagbasa.

Sa sobrang pagka-busy sa pagbabasa, hindi niya na pinansin ang pagbukas ng pintuan sa bulwagan ng Reyna.

Yumukod ang mga bagong dating bilang galang sa Reyna at sa adviser nito. Nagsimula na silang mag-usap-usap habang si Flora ay masyadong naka-focus sa binabasa.

"Princess?" Hindi niya ibinaba ang libro, sumilip lang siya sa gilid nito dahil nakaharang iyon sa mukha niya. Inginuso naman ni Margie ang mga bagong dating kaya ibinaba niya ang libro.

"Sila ang makakasama mo para masiguro natin na makakabalik ka ng buhay. Mag-iingat kayo."

~•~

"Flora."

Huminto sa paghakbang si Flora at nilingon si Safyra na nasa likuran niya.

"What's the cure for misunderstanding?" Flora stared at her flatly. Seriously? Sa 'kin siya nagtatanong eh ano naman ang alam ko d'yan?

"Pag-uusap lang 'yan. Kapag nag-usap kayo ng maayos, malalaman niyo yung pinagmulan o kung ano man. Teka, sino ba?"

Palihim naman nitong inginuso si Fyrix. Nanlaki ang mga mata ni Flora at napa-awang ang mga labi.

"Huwag mo na alamin kung bakit kami nag-away kasi kahit ako hindi ko alam."

Flora narrowed her eyes on her friend. "Ano mo ba?"

"Anong klaseng tanong 'yan?" Balik na tanong ng kaibigan.

Ngumisi si Flora at bahagyang napailing. "Check the label, my friend." Natawa ng mahina si Flora at naglakad na ulit.

"Pahinga na muna tayo dito. Wala pa tayo sa kalahati."

Dahil sa sinabi ni Fyrix, kaagad na napasalampak sa lupa si Flora dahil sa pagod. Halos hindi niya na rin maramdaman ang mga binti dahil sa tagal na nilang naglalakad.

Iniunat ni Flora ang dalawang binti at itinukod sa lupa ang dalawang kamay. "Napapagod na ko," reklamo niya.

"Ang sakit na ng paa ko," reklamo ni Thyreze.

"Hindi ba natin pwedeng gamitin yung abilities natin para mas mapadali?" Minasahe ni Safyra ang nanakit na binti habang nakasalampak sa lupa.

"Made-detect nila tayo. We'll be risking Flora's life if we used even a little amount of our ability." Naupo si Steve sa ugat ng malaking puno.

So this was about me? Everyone will suffer in this long fucking walk to the west because they shouldn't use their power. Fucking shit.

"Risk my ass. Kung mapapadali naman tayo edi worth the risk!"

"Hindi lang ang pagpunta natin doon ang mapapadali. Pati ang mga buhay natin," sagot ni Eri kaya natahimik si Flora. Me and my selfishness. Again...

It was one of those things she discovered while away from them. Her selfishness goes out uncontrollably and even she, herself can't control it.

"Wala na bang ibang paraan?" Tanong ni Safyra, umiling si Eri.

As Flora heard the rustling trees, she looked up and some leaves were falling out of the branches. Sunlight peeking over the thick layer of leaves and soft wind embracing her body.

She closed her eyes as she feel the soft wind and it makes her sleepy. After a long walk, she felt weak and a long sleep will help her regain the strength she lost.

A loud noise interrupted her sleep, as she open her eyes, she's floating in the air while inside an orb.

And below her, her mouth agape as she witness the wolves surrounds her friends.

Marcus risked everything while she's sleeping. He used his ability to levitate her and Safyra provide an orb as her temporary shelter.

The wolves detected them immediately and targeted Flora but Marcus was fast to float the orb higher.

Nagtayuan lahat ng balahibo ni Flora nang umalulong ang isang lobo. Tinakpan niya ang kanyang tenga para mabawasan ang naririnig dahil hindi niya ito kaya. Natatakot siya.

Kinalampag niya ang orb, nagbabakasakaling marinig ng nasa ibaba, "Safyra!" Hindi lumingon ay kaibigan.

Nang may tumalon na lobo papalapit sa mga kaibigan, pakiramdam niya ay tinakasan siya ng lakas. Hindi, 'wag ngayon.

Inulit niya ang pagsigaw pero mas malakas sa nauna. Napatingin sa gawi niya ang mga lobo. Nang mapalingon sa kanya si Fyrix, sinabi niya na ang dapat nitong gawin. "Apoy! Gumawa kayo—" The wolves howls and it made a sound wave making the orb float higher. Tanging ang salitang 'apoy' lang ang narinig ni Fyrix dahil biglang umalulong ang mga lobo.

"Kailangan natin siya ibaba!" Nakagat ni Thyreze ang labi dahil sa kaba na baka tumama sa sanga ang orb at malusaw ito. Kapag nagkataon, mahuhulog si Flora sa lupa na maraming lobo ang naka-abang.

"Hindi pwede! Siya ang habol ng mga lobo dito!" Pagkontra ni Steve sa sinabi ni Thyreze.

"Wala na tayong pagpipilian," with that, Marcus released the orb from levitation, and the wolves stopped producing sound waves causing the orb to fall.

Fyrix quickly jumped and levitate himself as he flew towards Flora. The orb melted the exact time Fyrix arrived to catch her.

There they stand on a tree branch and looking down feels like she's about to fall. Ilang sandali lang, lumapag na din sa sanga sina Marcus kaya naman sinubukan ng mga lobo na umakyat pero ang tangi lang nilang nagagawa ay kalmutin ang malaking puno.

"Apoy lang ang makapagpapalayo sa kanila. Takot sila doon."

"Masyado din iyang delikado. Baka masunog natin ang buong gubat na 'to."