Two days after the bomb accident, everything went to normal for me atleast. At the first day, I was still shock and terrified if I can hear strong noises.
My parents was really worried, Kuya James as well even though he was there when that happened.
Pero naging okay naman lahat, maayos naman kaming naka-move on ni Ciello. As usual, halos di na umuuwi ng bahay si Kuya. Naging sobrang busy nila dahil sa nangyari.
"My!" masiglang bati ko kay Mommy ng makarating ng bahay.
"Paige, maaga ka 'ata today?" tanong n'ya ng dumungaw ako sa may kusina.
Wala kasi ang adviser namin sa last period kasi my meeting kaya maaga kaming na-dismiss.
I saw her packing something in the containers. Tatlong containers ata 'yon ang nilagay tapos nilagay sa kulay asul na lunch box.
"My, para kanino 'yan?" I asked curiously.
Pero bago pa s'ya makasagot pumasok na ng kusina si Kuya habang inaayos ang uniform.
Nagtama ang tingin namin pero tinaasan lang n'ya ako ng kilay. He looks extra tired today. Wala pa s'ya 'atang sapat na tulog dahil sa nangyari. They still investagating the bomb incident two days ago. I heared that one suspect was arrested.
"Tapos na ba, My?" tanong n'ya kay Mommy.
Ngumiti si Mommy pagkatapos ibigay kay Kuya ang hinandang lunch box.
"Sabihin mo sa kanya magpagaling s'ya James. Nag-aalala kami ng husto ng Daddy mo." sagot ni Mommy.
"Ah, sinong may sakit Kuya? Mommy?" tanong ko sa dalawa.
Tinalikuran lang ako ni Kuya saka hinarap si Mommy.
"Matigas kasi ang ulo My, noong isang linggo pa masama ang pakiramdam pero nag-iinsists pa ring pumasok." sabi ni Kuya. "Yan tuloy natuluyan na."
"H'wag n'yo ng pagalitan James. Ang dami kasing kaso sa presinto kaya siguro nag-aalanganing mag-absent 'yong tao. Mabuti nga't nakapagpahinga na ngayon. Wala pa naman sila Kap, dahil may convention daw si Ma'am sa Manila." si Mommy.
Medyo may idea na ako sa tinutukoy nila, but I don't want to conclude.
"Kuya, sino ba kasing may sakit?" I was already irritated, wala 'ata silang planong sagutin ako.
I was hopeful when Mommy look at me. But instead of answering me, she just smile. Wala akong nakuhang sagot sa kanya.
Humarap sa'kin si Kuya. Akmang lalagpasan n'ya ako pero hinarangan ko s'ya.
"Hindi kita palalabasin kung hindi mo sasagutin ang tanong ko Kuya!" I treathen him.
"Non of your business Paige. Umalis ka d'yan at nagmamadali ako. Babalik pa ako ng presinto pagkatapos kong ihatid ito." he annoyingly respond.
"Ang dali namang sagutin ng tanong ko eh. Sino ba kasi ang may sakit?" kulit ko pa sa kanya.
Tumikhim si Mommy. Kapwa kami napatingin sa kanya.
"James, sabihin mo na lang. Hindi ka titigilan n'yang kapatid mo." nakangiting sabi n'ya kay Kuya.
Kuya sighed, he looks defeated.
"Yes Paige, Evan is sick. Sa kanya ko dadalhin 'ito." he said, nababagot.
"May sakit si Evan? Ba't 'di mo agad sinabi Kuya! Ako ng magdadala nito." Presinta ko saka kinuha sa kamay n'ya ang lunch box.
Akala ko babawiin n'ya at magagalit s'ya pero hindi n'ya ginawa.
"Paige, may sakit 'yong tao. Baka kong anong gagawin mo 'dun. Mas lalong lalala lang kung ikaw ang maghahatid n'yan."
BINABASA MO ANG
Nakaw Na Pagsinta [COMPLETED]
Roman d'amourHindi ko akalain na ang nakaw na pagtingin na 'yon ay siyang totoong pag-ibig ko. Evan x Paige