When the stars are not in our way.

C16

Bong didn't finish the caravan, hindi narin siya umattend sa next rally namin.

It was hard for me, i can't even talk to him like the way i used to talk to him before.

I can't even touch him now.

I am in so much pain but i can't show that in public,i need to be a clown for the next four hours.

~~~~~

As soon as the rally ended nagpahanap na agad ako kay Mark ng chopper para mapadali ang pagbalik ko sa Manila.

Thankfully may available na isang chopper, habang nasa loob kami ng chopper sinabihan ko si Mark na dumiretso na silang umuwi at ipahatid nalang sa runway ng chopper ang sasakyan ko dahil may importante akong pupuntahan.

As soon as the chopper landed, nag drive na ako agad papunta kila Bong.

Ni hindi ko na nagawang magpalit pa ng damit.

When i reached the gate of the village, pinara ako ng guard.

"Hi po Goodevening, ay kayo po pala ulit ma'am Vp" bati ni kuyang guard.

"Magandang gabi rin kuya, anjan na ba sila BBM?" I asked.

"Nako ma'am, yun nga po ata ang dahilan bakit labas masok ang staff niya rito sa village eh,kasi po wala daw po si BBM, hindi raw po nila mahanap. Iniwan rin daw po kasi ang cellphone eh. May sakit pa naman daw po ata" he answered that made me even concerned.

Onti nalang at papatak na ang luha ko kaya nagpaalam na ako kay kuyang guard atsaka dumiretso sa bahay nila Bong.

I saw a lot of cars outside his house,kaya imbes na pumasok pa sa bahay niya i decided to call ate Joan instead.

"Ate Joan, andito ako sa labas ng bahay niyo pwede ka bang lumabas saglit?" I said as soon as ate Joan answered my call.

"Ah sige ma'am wait lang po, eto na" she answered right away.

After a minute nakita ko na si ate Joan papalapit sa sasakyan ko.

Pinapasok ko siya sa loob ng sasakyan atsaka kinausap.

"Ate asan si Bong?" Tanong ko.

"Ayun nga sana ang itatanong ko sayo ma'am eh baka alam mo, kanina pa kasi nagpapanick ang mga staff niya, simula raw kasi nung bumaba siya sa pick up habang nag cacaravan kayo, hindi na raw nila alam kung saan nagpunta. Ni hindi nga raw po nagsama ng kahit isang security. " She said that made me tear up a bit.

"Ate joan hindi ko alam, hindi ko na alam ang gagawin, naguguluhan na ako ate, naaawa na ako kay Bong ate. Ate may sakit yun eh, ate baka mapano yon! Ate kasalanan ko to eh" i said while crying my heart out.

Ate Joan hugged me before saying.

"Tahan na ma'am, sigurado akong ok lang si sir ngayon, normal lang sa magkasintahan na mag away minsan" she said.

"Teka, may mga lugar naba kayong napuntahan ng kayong dalawa lang? Baka duon, malay mo duon siya pumunta" she then added.

Tumahan akong sandali upang mag isip kung san kami pumuntang dalawa lang.

"Ate Joan sa restaurant, ate sige aalis muna ako" i said at agad naman akong pinaalalahanan ni ate joan na mag-iingat atsaka bumaba na si ate Joan.