When the stars are not in our way.

C27

I was left there crying habang nakaluhod parin.

When i heard some footsteps coming in my direction.

Agad naman niya akong hinawakan sa magkabilang balikat sabay sabing.

"Tara na ma'am uwi na po tayo. Alam ko pong pagod po kayo. Andito lang po ako sa tabi niyo ma'am di po kita iiwan" Peach said atsaka niya ako niyakap.

Mas lalo pa akong naiyak dahil sa yakap ni Peach. I really need someone to lean on now and thank god andito si Peach.

Nakita kong ayaw pa akong iwan ni Levi at Ana kanina pero wala silang magawa, hindi ako ang boss nila. I am not the President.

Pinilit akong itinayo ni Peach dahil naubos na ang lakas ko sa pag iyak kanina.

Inalalayan niya akong makasakay sa taxi hanggang sa makarating kami sa hotel.

Nang makaakyat kami ni Peach sa kwarto namin kung saan katabi lang ng kwarto ng Presidente ay akma akong didiretso roon pero pinigilan na ako ni Peach.

"Ma'am please po, maawa ka na sa sarili mo. Hindi mo po deserve ang mag habol at maging martyr sa taong hindi naman po nakikita ang halaga niyo. Please ma'am, ako na po ang naaawa sainyo." Pag mamakaawa ni Peach saakin habang pinipigilan parin ako sa pag punta sa kwarto ni Bong.

"Pero Peach mahal ko yon eh, ka-kaya kong gawin lahat mabalik lang siya sakin, hindi ko na alam ang gagawin ko kung pati siya mawawala rin sakin Peach, nasanay na a-akong anjan siya lagi sa tabi-" mag sasalita pa sana ako ng magsalita si Peach.

"Ma'am please, para na lang po sa sarili niyo. Hayaan niyo na po muna siya" Ani Peach na mas lalong nagpa iyak saakin.

"If he truly loves you, he will not let you suffer like this ma'am. Please know your worth ma'am. " she added.

I looked at her atsaka tumingin sa mga psg sa labas ng pinto ni Bong.

Feeling ko pati sila naaawa na rin saakin kaya ganon nalang ang mga tingin nila saakin.

Inalalayan ako ni Peach papasok ng hotel room namin atsaka na ito isinara.

"Ngayong gabi lang na ito ma'am hayaan mo akong maging isang kaibigan mo, I'll help you ease the pain na nararamdaman mo ngayon. So if you'll let me? Pwede ba akong bumaba at bumili ng maiinom natin?" She asked and i just simply nodded at her.

Nakahiga ako ngayon at umiiyak parin, waiting for Peach na bumaba upang kumuha ng alak.

Umiiyak ako ng umiiyak when someone knocked on my door, at dali dali ko naman itong binuksan. it was Peach na kasama na ngayon si Ana.

Parehas silang may bitbit na plastic punong puno ito. Diko alam kung ano ang lama dahil kulay itim ang plastic.

"Can you please let us in na Sara? Nakakangawit kaya tong dala namin" saad ni Ana na ikinagulat ko.

I opened the door before i spoke.

"Did you just call me Sara?" I asked so confused.

"Yes why? May problema ka? Di na office hours ngayon no so first name basis na tayo sa ayaw at sa gusto mo. And besides friends naman na tayo right?" Ani Ana .

"A-ah Y-yeah friends" saad ko nalamang atsaka sila tinulungang mag unpack ng mga pinamili nila.

"Mag hilamos ka nga don Inday, mukha kang alien na ewan eh. Napaka pula niyang ilong mo pati narin yang mata mo nagiging singkit na sa maga" Peach said habang inihahanda ang gagamitin namin sa pag iinom.