When the stars are not in our way.

C40

After kong maisalin ang lugaw sa isang ceramic bowl at mailagay sa freezer ang dalawang tupper ware ng lugaw ay napag desisyunan ko munang mag ayos ng buhok bago mag tungo sa kwarto ni Bong.

I was done preparing myself atsaka ako huminga ng malalim at kinuha ang tray sa table.

Nung una ay meji nalito pa ako kung saan ang kwarto ni Bong. Sa laki ba naman kasi ng Palasyong to mawawala ka talaga.

I was holding the tray while going back and forth in front of Bongs Room.

I can't knock, baka natutulig eh.

Or natatakot lang talaga ako?

I don't know basta.

Pagkatapos kong makakuha ng maraming maraming lakas ng loob ay agad naman ako kumatok ng tatlong beses sa pinto ni Bong .

I twisted the door knob when i receive nothing in response.

Pagkabukas ko ng pinto ay tumambad saakin ang natutulog na si Bong sa kanyang Office table.

I guess nakatulog siya while working on something in his computer and papers.

Pero Ana told me na he is laying on his bed at nag shishiver? So what is he doing in his office table?

Atsaka bakit naka tuck in la tong long sleeve niya? Naka shoes pa.

After how many seconds of realization. It hit me.

Ana just set me up.

Loko loko talaga yon. Humanda talaga sakin yon

Inilapag ko ang tray sa may table ni Bong. When he suddenly opened his eyes.

He looks so tired.

When he saw me he got shocked atsala umayos ng upo.

"What are you doing here? How did you get in here?" Sunod sunod niyang tanong habang ang kayang mga matay seryosong nakatingin saakin.

"A-Ana told me kasi na you're sick so n-napag isipan kong ipagluto ka ng lugaw." I answered.

"What? Sick? Who? Me?" He asked and i just nodded in response.

"I - i i mean yes i am sick why?"  Saad niyang muli atsaka pumekeng naubo.

I know he's just acting up pero napaka cute juya talaga.

Di talaga marunong umakting to. Wala talagang pag asa sa larangan ng showbiz jusq.

Napangiti na lamang ako sa kanyang isinagot atsaka ko ulit kinuha ang tray ng lugaw.

"Here, eat this para may laman ang tiyan mo pag uminom ka ng medicine. " i said.

"Sige ilagay mo nalang jan, i will eat pag nagutom ako. Thanks" walang emosyon niyang sagot.

Napa kagat labi nalang ako dahil sa inasta niyang iyon.

"I miss you so so much Mahal ko" hindi ko na napigil pa ang sarili ko at sinabi ko na ang kanina ko pang gustong gusto sabihin.

He just looked up at me while my tears are flowing on their own.

"Bong i said I miss you" saad ko. Nag hahangad pa rin sa kanyang magiging sagot.

Pero bigo akong makakuha kahit isa.

"Can't you atleast tell me that you miss me too Bong?" I said habang tinititigan lamang siya. Havang siya naman ay busy sa pag kakalikot ng kanyang laptop.