GERÇEK AİLEM Mİ?

19. Bölüm

Yarım saat.

Yarım saattir Alp'le aynı oda da, aynı koltukta oturuyoruz. Hiçbir şey de konuşmuyoruz.

Sadece o bana bakmaya, bende yerdeki halının desenini izlemeye devam ediyordum.
En sonunda dayanamayarak konuştum.

"Alp."

Yanağımda olan bakışlarını gözlerime çıkardı.

"Efendim?"

"Ne konuşacaksın benimle?"

Sanki benimle konuşacağını unutmuşta, benim ona hatırlatmamla hatırlıyormuş gibi aydınlanma yaşadı bir an.

"Ha, şey. Pardon ya ben unutmuşum."diyerek koltukta daha dik bir pozisyona geldi.

"Sorun değil."

"Ben şey diyecektim sana."

Sorarca baktım yüzüne.

"Seni...tanıdığım bir psikolog var. İstersen ondan bir kereliğinede olsa randevu alalım mı?"

Psikolog mu?

"Bak. Sakın beni yanlış anlama! Ben sadece içinde biriktirdiklerin, yaşadığın ne varsa hepsini birisine anlatıp rahatlamanı istiyorum. Ben de doktorum biliyorsun. Psikolog benim çalışma alanım olmasa da yine de insanların bu gibi olaylarda birisinden destek alması gerektiğini biliyorum."

Uzun açıklamasından sonra bakışlarımı ondan çekip ellerimi kucağımda birleştirerek parmaklarımla oynamaya başladım.

Psikolog iyi olabilirdi ama ben yaşadığım şeyleri tanımadığım birisine anlatmak istemiyordum.

Gerçi, onunda beni anlayabileceğini sanmıyordum. Her ne kadar bu mesleğin üzerinde çalışıp psikolog olsa da yaşamadan beni anlayamazdı.

"Cevap vermeyecek misin?"

Alp'in tekrar konuşması üzerine başımı kaldırıp ona baktım.

"Ben...gitmek istemiyorum."

Derince nefes alıp verdikten sonra bende olan bakışlarını çekip pencereden dışarıya baktı.

"Beni yanlış anladın."

Kaşlarımı çatıp anında cevap verdim.

"Hayır! Seni yanlış falan anlamadım! Ben sadece psikologa gitmek istemediğini söyledim."

"Tamam, sakin ol. Peki psikolog yerine bana anlatmak ister misin?"

İster miyim?
Hayır.

Başımı iki yana sallayarak oturduğum koltuktan kalkıp hızlıca oturma odasından çıktım.

Merdivenlerden çıktığımda tam son basamağa adımımı atacaktım ki benim odamın kapı açıldı.

Hemen başımı kaldırdım, odamdan çıkam kişinin Koray olduğunu gördüğümde ondan korkmamı umursamadan kaşlarımı çatıp sıratına dik dik baktım.

Nasıl benden izinsiz odama girebilirdi?
İnsanların özel alanı diye bir şey vardı!
Bu kadar mı saygısı yoktu?

"Neden odama girdin? Bir sorun mu var?"

Umursamazca burnunu çekip sorumu cevapladı.

"Sadece bir şeye bakıp çıktım."

"Ne gibi bir şeye baktın?"

Göz devirip cevap vermeden arkasını dönüp odamın hemen yanında olan odasına girdi.