⚡

Chapter 36

Chapter 36

Lifetime

Love has never been easy. That's what I have realized. There are so many challenges that we need to conquer. Bago pa lang kami ni Enzo but may mga pag-subok na kaming nakaka-harap. And luckily, nalampasan namin iyon. In this journey of our relationship, I know hindi lang iyon ang makaka-harap namin, there's more. Mas mahirap at mas malaki. May mas malaking pag-subok ang nag-aabang sa amin, hindi man ngayon, hindi man bukas, pero darating rin ang araw na iyon and I'd be lying if I tell you that I'm not scared coz I really am. But one thing I could promise to myself is, kahit anong pag-subok pa 'yan, I will fight to save my love, my life and my everything. Ano mang dagok ang mararanasan ko, lalaban ako. We will fight together.

"Hey, what are you thinking?" Na putol ang pag-iisip ko nang biglang nag-salita si Enzo. Binalingan ko siya at umayos sa pag-kakahara sa kanya.

"Is my head is heavy?" Not minding his question. Nakapatong kasi ang ulo ko sa braso niya. Nakahiga kami sa likod ng sasakyan niya'ng ranger at nilatagan ng comforter para mahigaan. We're here again sa lugar na hindi ko alam ang pangalan. Yung lugar na laging pinag-dadalhan sa akin ni Enzo, yung kita ang dagat mula rito. I'm starting to think kung ano ang ita-tawag ko rito, lovely place maybe? Yeah, that's it.

"Not really, so what are you thinking? It looked so deep." Aniya habang ina-alis ang iilang hibla ng aking buhok na nasa aking mukha. I smiled.

"Wala, I'm just counting the stars silently." Pabiro kong sabi. Kumunot naman ang noo niya na para bang hindi siya kombensido. Kaya tumawa ako.

"Kidding. I'm thinking if how beautiful the stars is. I want to be like them, stunning yet hard to reach." Naka-tingin ako sa mga bituin habang sinasabi ang mga iyon.

"You don't need to be like them coz you're stunning already. You're not only hard to reach but you also hard to catch. You may not be the star in the night but you will always be the brightest star in my eyes." Hindi ko alam kung kikiligin ba ako sa pinag-sasabi ni Enzo o kukusutan ko siya. Ang galing kasing mag-salita ng mga mabulaklak na salita.

"Pang ilan ako sa mga babaeng sinabihan mo niyan?" Sabi ko at pina-ningkitan ko siya ng mata. Kumunot naman ang noo niya at umingos.

"Sayo ko pa lang sinabi 'yun." Defensive niyang sabi.

"So may pag-sasabihan ka pa?" Pinandilatan ko siya ng mata but he just smiled and pinched my nose lightly.

"Syempre wala. Ikaw lang, so don't be jealous okay?" Patuya niyang sabi. Uminit naman ang pisngi ko at nag-iwas ng tingin.

"I'm not." He chuckled.

"Hmmm... is that so?" Nangi-ngiti niyang tanong.

"Yeah."

"Okay sabi mo e." Aniya na ganoon parin ang boses, nanunukso. Umiling na lang ako. Hinapit niya baywang ko palapit sa kanya kaya mas lalo akong nasiksik sa dibdib niya. Yakap-yakap na niya ako ngayon.

"Sweetie?" I bit my lips and my cheeks heated because of his endearment. Hindi parin ako sanay kahit araw-araw niya akong tinatawag niyan.

"Hmm?"

"May pinarusahan ako kanina." Aniya. Kumunot naman ang noo ko at nag-angat ng tingin sa kanya.

"You... what?" Ngumuso siya.

"Remember the day when got humiliated in the library?" Napa-awang ang labi ko at napatigil. Honestly, ayaw ko nang balikan ang pangyayaring iyon dahil sobrang nakaka-embarrass but now, he's opening the topic now. I pouted my lip and nodded. Of course! I could still remember that. Sinamaan ko ng tingin si Enzo. Kasalanan niya 'yun!