⚡

Chapter 48

Chapter 48

Passed out

That night kinoronahan ako bilang Ms. Intramurals 2017. Ang kapartner kong si Evren ay ganun rin. We won the pageant. Everybody get loud nang inanounce na kami ang panalo. I saw how the crowd screamed and became wild for us, especially to my co-departments they cheered us nonstop. Ang mga kaibigan at pamilya ko rin ay sobrang saya at nagbunga ang binigay nilang suporta sa akin. I should be happy. I should be proud to myself, I should be thankful but I never felt it. Ngiting pilit ang napapakita ko tuwing may nagpapakuha sa akin ng litrato. Tumatango at ngumingiti lang ako ng tipid pag binabati nila ako. When the pageant got started until it was ended I never saw Enzo showed up. Sa tuwing rarampa ako sa stage ay nililibot ko rin ang paningin ko sa buong paligid dahil baka naroon si Enzo't sumusuporta sa akin but I never saw him even his shadow. Buti na lang na kahit wala ako sa mood at nagawa kong ipanalo ang contest. Tanghali na akong nagising, kahit pagod ako ay pinilit ko paring bumangon para maligo pero bago 'yun ay chineck ko muna ang phone ko dahil baka may text na siya pero nabigo lang ako. Hinagis ko ang phone ko sa higaan ko at frustrated na pinsadahan ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri. "C'mon, nagpapamiss lang ang mokong na 'yun kaya h'wag kang ma-stress." Sabi ko habang nakaharap sa salamin ng aking banyo. Pinilig ko ang ulo ko at naligo. Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas ako ng kwarto para bumaba. Kumalabog ang puso ko habang pababa ako ng hagdanan. Ngingiti sana ako pero agad ring nawala nang wala akong nadatnang Enzo na naghihintay sa akin sa sala. I bit my lips as I scanned our living room pero wala talaga. My heart twitched for a bit pain. I thought he would here. Na sanay akong tuwing pagbaba ko sa sala namin ay naghihintay si Enzo sa akin. Naka-upo sa sofa at hinhintay akong bumaba pero ngayon ay wala. Nakakapanibago. Huminga ako ng malalim at tiningin sa taas ang aking mata. I always did it pag may luhang nagbabadya sa mata ko. Its my way to keep it from falling. Naiiyak ako, hindi ko alam kung bakit maybe because I expect Enzo's presence. I feel dismayed. Isinantabi ko muna ang isip ko kay Enzo nang kumakain ako ng pang-agahan ko pero bigo ulit ako. Laging siyang nasa isip ko. Pinatunog ko ang sasakyan ko nang lumabas na ako ng bahay. "For a long time, magagamit ulit kita sugar." Hinaplos ko ang manibela ng aking sasakyan bago ito pinaandar. Medyo matagal ko na ring hindi nagagamit ang kotse ko dahil araw-araw akong hinahatid-sundo ni Enzo at dahil wala siya, ako ang maghahatid at magsusundo sa aking sarili, maybe? At hindi nga ako nagkamali, ako nga ang nagsundo at naghatid sa aking sarili and again, I never saw Enzo for today. Akala ko ay makikita ko siya sa school pero hindi pala. My friends keep on asking me of where Enzo is? And I just answered them with a shrugged. They also think that we're having an LQ pero sa pagkakatanda ko ay hindi naman kami nag-away ni Enzo nung huli naming pagkikita kaya wala akong mahanap na dahilan kung bakit hindi siya nagpaoakita sa akin, sa amin. Naiiling na lang ako sa kanilang mga tanong. Hindi ko naman talaga alam kung nasaan siya, ni text at tawag ay wala akong natanggap for two days. Two fucking days! Pagtinatawagan ko ang phone niya ay laging cannot be reached! Seriously? Where the hell are you Enzo? Kung nagpapamiss ka man, sana h'wag sa paraang ganito because its driving me insane! Hindi mahanap, hindi makontact, ni pasabi nasaan siya ay wala. See? Sinong hindi mababaliw? Si Xia ay tinanong ko rin kung na-icontact niya ba si Enzo pero hindi rin. Lahat kami ay hindi siya makontact. Sa pangatlong araw niya na hindi nagpapakita sa akin ay hindi ako naka-tiis at pinuntahan ko ang bahay nila dahil baka naroon lang iyon. Pinarada ko ang aking sasakyan sa tapat ng gate nila. Nag-doorbell ako ng dalawang beses bago may lumabas na guard. Bagong guard ata nila ito. "Ano po 'yun ma'am?" Ani ni nung guard sa akin. "Ahm... Nandito ba ang mga Montreals?" "Wala po eh. Si Ma'am at Sir nagpunta ata sa Denmark dahil may business na asikaso. Nung lunes lang silang wala rito." Aniya. Tumango naman ako. "Si Enzo po? Nandiyan po ba?" Kumunot naman ang noo nung guard. "Ahm... Girlfriend niya po ako." Bahagya siyang nagulat. "Ah... pasensya na po Ma'am. Wala po si Sir Enzo. Nang umalis ho ang magulang niya ay hindi po siya umuwi rito, sa mga Tito at Tita po niya siya natutulog." Aniya. "Pero nung miyerkules po, umuwi po siya rito mga umaga na ata 'yun magtatatlong raw na rin ang nakalipas." Patuloy niya. Its been three days narin na hindi siya nagpapakita sa akin at ayon sa sinabi ng guard nila ay tatlong araw narin ang nakalipas nung umuwi siya sa kanila. "Ganun po ba? Pero alam niyo po kung na saan siya ngayon?" Tanong ko. Umiling lang yung guard. I bit my lips and nodded to him. "May nasabi po ba siyang uuwi siya ngayon o bukas po?" "Wala po Ma'am eh, pero nung pumunta siya rito sandali lang siya dahil agad siyang umalis." Aniya. Tumango na lang ako sa sinabi niya. "Sige po, mauna na po ako." Tumango naman siya at ngumiti. "Pag naka-uwi po si Sir sasabihin ko pong hinahanap mo siya." Tipid akong ngumiti. "Salamat po." Sabi ko at pumasok na ako sa loob ng aking sasakyan. Sa byahe ay hindi ko maiwasang hindi mag-alala. Dinalaw ako ng kaba nang mapagtagpi-tagpi ko ang lahat. Its been three days at walang ni-isa sa amin ang nakaka-alam kung nasaan siya. Wala talaga. I don't want to say it but masyado ng mahaba ang tatlong araw na hindi namin siya nakikita. Ayaw kong isipin ito pero hindi ko maitatangging baka nawawala nga talaga si Enzo. He's missing! Oh my God! Noway. Mga hindi kaaya-ayang mga larawan agad ang sumagi sa isip ko. What if he got kidnapped? What if.... what if he got.... "Fuck! Dammit! Don't be so negative! Ayos lang siya. Maayos siya! Kaya h'wag kang mag-isip ng ganyan." Pangaral ko sa sarili ko. Napahigpit ang hawak ko sa manibela at pinarada ko muna iyon sa gilid ng kalsada. I should call Xia. Right. Nanginginig kong kinuha ang phone ko sa dashboard. Damn! Hindi ko maiwasang hindi manerbyos. Ida-dial ko na sana ang number niya nang tumawag siya. I immediately answered it. "Hello Xia, I have something to tell you. I think Enzo is missing---" "He's in China." Putol niya sa sinabi ko. Pagkasabi niya nun ay agad kong pinutol ang tawag at dali-daling pinaandar ang sasakyan ko at niliko iyon para magtungo sa kanila. Pagkadating ko sa kanila ay naroon narin sina Jazz at Faye. Tumayo sila sa pagkaka-upo nang makita nilang dumating ako. Diretso ang tingin ko kay Xia at nagtanong.