YILDIZ MAHALLESİ

~SONSUZLUK~

Aşk vursun kalbinizden. Bir anda değişsin dünyanız. Gökyüzü daha mavi görünsün mesela, çiçekler daha bir güzel koksun mesela. Anlamsız gülümseyin etrafa kimseler anlamasın ne olduğunu sizin dışınızda. Arada acısında yaşamayı unutmayın ama hem yâr olsun size hem yara, hem hüznünüz olsun hem sevinciniz yine de vazgeçmeyin aşktan. Ben vazgeçmedim mesela daha doğrusu vazgeçemedim. Şimdi ise yıllar geçmişti evlenmiştik, mutluyduk.

"Çilek bu harika olmuş kız"

"Afiyet olsun Barancım bir tabak daha getireyim mi"

"Getir getir bir iki tabak" Ayağa kalktığımda Çağlar bağırdı.

"Kalk lan kendi işini kendin gör ne benim hamile karımı yoruyorsun" Evet doğru duydunuz hamileyim 9 aylık her an doğurabilirim her an o yüzden Çağlar beni yerimden kaldırmıyordu.

"Ben getiririm sana hayatım" Bu sefer Hazal ayağa kalktığında Çağlar bu sefer Hazalı durdurdu.

"Sende hamilesin bırak kendi alsın" Evet Hazalda hamileydi 4 aylık.

Baran "Tamam be abicim sanki ne istedik" diyip mutfağa gitti. Kapı çalınca ayağa kalktım.

"Beyim iznin olursa kapıyı açmak isterim"

"Ben açarım kadın otur" Çağlar gülerek kapıyı açmaya gitmişti ben ise dayanamayıp arkasından gitmiştim.

"Selamm" Biriciğin sesi evi doldurmuştu.

"Abim" Diyip Çağlara sarıldı.

"Hoşgeldiniz" diyip bende Çakıra sarıldım.

"Yaa bende" dediğinde hepimiz başımızı bize bakan Yiğide çevirdik.

"Gel halacım gel" yiğidi kucağıma almak için eğildiğimde Çağlar yine beni durdurdu.

"Gel dayıcım bana" Çağlar yiğidi kucağına aldığında Bende Biriciğe sarıldım.

"Hadi gelin" İçeri girdiğimizde Yiğit Çağların kucağından inip Barana koştu.

"Baran amca"

"Aslan parçası" Yiğit aramızda en çok Baranla anlaşırdı. Baran onu kucağına alıp koltuğa oturdu.

"Hoşgeldiniz" Hazal önce Biriciğe sonra Çakıra sarılıp geri çekildi.

Çağlar "Allahım inşallah benim çocuğum Baranla anlaşamaz" dediğine amin demiştim.

"Çocukların beni sevmesi benim suçum değil"

Hep beraber masaya oturmuştuk. 4 yıl geçmişti. Biricik ve Çakır beraber büro açmıştı. Birde yeğenim var bildiğiniz gibi Yiğit Eren 3 yaşındaydı ve hepimizi cebinden çıkaracak türdendi. Baran ve Hazalda yarın evliliklerinin 4. Yılını kutlayacaklardı. 3 yıl boyunca gezip tozdular ve şimdi anne ve baba olmaya hazırlanıyolardı. Ben ve Çağlar evleneli 2 yıl olmuştu bizde anne baba olmak için gün sayıyorduk. Biraz korkuyoruz işin doğrusu bu ikinci çocuğumuzdu ilk seferde düşük yapmıştım maalesef kendimize gelmemiz çok zor olmuştu ve aynısını yaşamamak için çok dikkatli davranıyorduk.

"Hala ya dayıma bir şey söyle"

"Ne istiyorsun çocuktan Çağlar"

"Bir şey istemiyorum sünnet edelim diyorum"

"Sünnet istiyorum Baran amca çok acıyacak dedi"

Çağlar "Kendinden biliyor herhalde" dediğinde hepimiz gülmüştük.

"Oğlum Baran amcan şaka yapıyor acımayacak bana güven" Çakır harika bir baba olmuştu.

"Ama baba ben korkuyorum " yiğit dudak büküp ayaklarını masaya vurmaya başladı.