YILDIZ MAHALLESİ

37.BÖLÜM

Özür dilerim babaanne özür dilerim seni yalnız bıraktığım için özür dilerim.

"Hızlı sür şu arabayı"

"Daha ne kadar hızla gideyim çilek" Haklıydı. Annem Babaannen bayıldı dediğinde hemen yola çıkmıştık Çakır annemleri almaya gitmişti. Bende Çağlarla gitmiştim.

"Keşke gelmeseydim keşke" demiştim gözyaşlarım akarken.

"Saçmalamayı kes artık" diye tekrar ve tekrar kızmıştı Çağlar.

"Çilek kuzum sakin ol bir şey olmayacak"

"Biricik ona bir şey olursa ben ne yaparım"

"Olmayacak inşallah kuzum"

"İnşallah" Dediğimde araba durmuştu. Gelmiştik. Hızla arabadan inip hastaneye girdim. Koşarak acilin önüne geldiğimde içeri babamlar buradaydı.

"Babannem nasıl"

"Bilmiyoruz kızım içeri aldılar daha bir şey demediler" Kapıyı açıp içeri girdiğimde Adnan ona kalp masajı yapıyordu kalbi mi durmuştu sultanımın olamazdı.

"Babaanne" Bağırışım ile herkes içeri gelmişti.

"Babaanne" sessizce haykırmıştı Çakır.

"Çilek çıkın dışarı lütfen"

"Hayır gidemem bırak ben yapıcam" diyip babaannemin yanına gittim. Bembeyazdı yüzü.

"Çilek işimi zorlaştırıyorsun bu halde bir şey yapamazsın." Çağlar yanıma gelip kolumdan tuttu yavaşça

"Çilek, güzelim hadi çıkalım babaannen için" Tek kelime edememiştim. Çağlar bir elini belime koyup, diğer eli ile de kolumu tutmuştu. Arkamı döndüğümde Çakır yere çökmüştü, gözyaşları akıyordu. Yanına gidip ona sarıldım.

"İyileşecek babaannem bizi bırakmayacak bak görürsün" Baran da yanımıza gelmişti oda Çakır'ı ayağa kaldırmıştı bende ayağa kalktığımda Çağlar yine az önceki gibi tutmuştu beni. Babam ve annem öylece durmuş babaanneme bakıyorlardı. Hemşire acilin kapısını kapatınca Çağlara döndüm.

"İyileşecek mi"

"İyileşecek güzelim iyileşecek" demişti ama ya iyileşmese.

İçeriden çıkalı yarım saat olmuştu ama içeriden daha kimse çıkmamıştı.

"Niye kimse bir şey demiyor" Çakır daha fazla dayanamamıştı.

"Çıkarlar şimdi sakin ol oğlum" annem Çakır'ı sakinleştirirken kapı açılmıştı. Adnan içeriden çıkınca koşarak yanına gittim.

"Babaannem nasıl"

" Kalp krizi geçirmiş iki kere kalbi durdu ama şimdi yoğun bakıma alacaz sabaha kadar sonra normal odaya alacaz yani korkulacak bir şeyi yok" Ben Hâlâ rahatlamamıştım. Ama beklemekten başka çarem yoktu.

"Teşekkür ederiz Adnan"

"Rica ederim" diyip yanımızdan gitmişti.

Babam "Çocuklar sizde yoruldunuz gidin eve dinlenin" demişti.

"Aynen abi siz gidin yoruldunuz" Çakırda babama katılmıştı.

"Baran sen Biriciği eve bırak ben burda kalayım"

"Gerek yok oğlum sende yoruldun"

"Olmaz sizde yoruldunuz bir şey olur ben kalayım" Kahraman Çağlar konuşmuş, kendi çapında noktayı koymuştu.

"Sen bilirsin oğlum"

Herkes eve gitmişti babam ve annem ayarladığım odaya geçip dinleniyordu. Çağlar, Çakır ve ben kalmıştık.