Güçlü görünmek için çabalamaktan, hiç kırılmamış gibi dik durmaktan, bağıra bağıra ağlamak isterken kahkaha atmaktan, aldırmıyormuş gibi yapmaktan, önemli değilmiş gibi davranmaktan, benim hayalini kurduğum şeyleri yaşayan insanlara imrenerek bakmaktan bıktım. Ağlayarak uyuyup ağlayarak uyandığım kaçıncı sabahtı bu. Yoruldum artık. Yaşadıklarımın yükünü artık taşıyamıyorum yeter.
Yine ve yine ağlayarak uyandığım için duşa girdim. Sabaha karşı uyumuştum. Dün gece olanlar yüzünden hâlâ sinirliydim. Önce sevgimi yalanlayıp git sonra hiç bir şey olmamış gibi gel yetmezmiş gibi hayatıma müdahale et yok ya yok yaa. Yedirir miyim ben kendimi.
Duştan çıkıp güzelce hazırlandım moraran göz altlarıma kapatıcı sürmüştüm. Aynadan kendime baktığımda artık daha iyi görünüyordum. Çakır'ın odasının kapısını çalıp içeri girdim ama içeride değildi bugün hafta sonuydu nereye giderdi. Aklıma gelen şey ile duraksadım ya Çağlarla konuşmaya gittiyse. Kesin gitmişti ya da gece dayanamayıp gidip konuşmuştu o zaman neden gelmemişti hâlâ. Ya Çağlar onu dövüp bir yere atmışsa ya da öldürmüş olabilir miydi. Yok daha neler çilek kesin sabah dayanamayıp gitmiştir Çakır. Daha fazla manyak senaryolar kurmamak için aşağı indim.
Babaannemle babam salonda oturmuş annem ise kahvaltı hazırlıyordu.
"Günaydın" deyip yanlarına gittim.
"Günaydın kara kizum"
"Günaydın kızım"
"Bizim uşak nerde" Babaannecim kendisi sabah sabah eceline susadığı için erken den çıktı ya da Babaannecim kendisi gece evden çıkıp eceline gitti.
"İşi varmış erkenden çıkmış"
"Hafta sonu ne işiymiş bu" Babacım babacım yangına körükle gidiyorsun.
"Bilmiyorum babacım" deyip babaanneme gözümün ucuyla baktım bir şey dememişti. Şaşırtıcı.
"Neyse ben anneme yardım edeyim" deyip yanlarından ayrıldım.
"Günaydın anne"
"Günaydın kızım"
"Çakır nerde"
"Ayy bilmiyorum anne Çağlarla konuşmaya gitmiş olabilir" dedim telaşla.
"İyi iyi konuşsunlar halletsinler"
"İnşallah anne ya"
"İnşallah, hadi masayı hazırla"
Masayı kurup babamla babaannemi çağırdım. Hep beraber kahvaltı yapıyorduk.
"Çilek kahvaltıdan sonra alışverişe çıkacaz gelmek ister misin sende''
" Yok anne ben almiyim siz gidin" diyip kahvaltımı yapmaya devam ettim.
Kahvaltımızı yapmıştık. Annemler çıkınca bende salona oturup kendime film açtım ama aklım Çakırdaydı ne yapmıştı acaba. Belki de konuşmaya gitmemiştir. Arayamazdım da Çağların yanında da olabilirdi. Kapının kilidinden ses gelince ayağa kalktım kesin Çakır gelmişti çünkü annemler yeni gitmişti. Kapı açılınca Çakır yüzü morarmış bir şekilde karşımda belirtmişti.
"Bu ne hal o öküz yaptı demi" diyip yanına gittim.
"Bir şey yok gel otur" Çakır koltuğa oturmuştu ama ben hâlâ ayaktaydım.
"Sen burda dur ben ona hesap sorup geliyorum." diyip kapıya yöneldim çok olmuştu o.
"Kızım bi dur dinle" yanıma gelip beni koltuğa oturttu.
"Ne dinleyecem şu suratına bak nasıl kıydı sana ya öküz işte" Derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.
"Çağlar bu yumruğu bana Biriciği üzdüm diye vurdu."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILDIZ MAHALLESİ
Ficção AdolescenteKorkuyorum... Ya biri varsa hayatında. Unutmuş olabilir miydi her şeyi. Benim hayatım hâlâ onun bıraktığı gibiydi her şey aynıydı. peki ya o, o ne yapıyordu mutlu mudur? Mutludur bence hemde çok mutludur... ARKADAŞLAR OY VERMEDEN GİTMEYİN..
