❝Hayatın iniş ve çıkışları vardır. Ne yazık ki Minho ve Seungmin birbirlerini kaybettiler. İkisinin de farklı istekleri vardı ama ayrı olduklarında, eski hayatlarına geri döndüklerinde her şey değişmişti. Başlangıçta herşeyin böyle olmasını istiyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@bahng.chann ve 12 diğer kişi tarafından beğenildi
Merhaba, benim için fotoğraf çektiğin için teşekkür ederim @minholuvscats!! :D <3
@hyvnjiniscutie: ne tatlı!!
->innieyanng: katılıyorum ^^
daha fazla yorum görüntüle
"Kim Seungminnie ne kadar da sevimlisin." Minho önüme geçip söylediğinde gözlerimi devirip utançla onun iltifatlarından saklanmaya çalıştım.
"Sevimli olan sensin Minho..." diye sessizce yanıtladım, büyük olanın hafif sırıtışını gördüm "Bu neydi?" diye sorduğunda gözlerimi büyüttüm.
Ben daha bir şey diyemeden dudaklarıma nazik bir öpücük kondurduğunda bir tıkırtı duyduğumda birinin fotoğrafımızı çektiğini sanmıştım ama belli ki kimse yoktu.
Yanaklarım kızarırken geri çekildim. Minho'nun tepkime kıkırdadığını duydum, aynı zamanda biraz endişeli bir şekilde kafasını kaşıyordu.
"Bunu neden yaptın!" onunla göz teması kurmaya cesaret edemeden sızlanmaya başladım "Ne.. beğenmedin mi?" Boğuk bir sesle cevap verdiğinde "Hayır! Öyle değil-" diye kendimi açıklamaya çalışırken güldüğünü duymamla sustum.
Kendimi sakinleştirmek için parmaklarımı kahverengi saçlarımda gezdirdim, kalbim korkunç derecede hızlı atıyordu, itiraf etmek istemiyordum ama bu karizmatik çocuğa çoktan aşık olmuştum.
Bir daha birine aşık olmayacağıma yemin ettiğimi sanıyordum ama sonunda kendime yalan söylemekle yetinmiştim, her şey sadece ona ve onun istismarcı ilişkisine yardım etmek istememle başlamıştı.
Ve o zaman bile bana bu konuda hiçbir şey söylemediği için saçma sapan bir iş çıkarmıştım, ama onunla tekrar karşılaştığım günden beri istemesem de yıldızların gerçekten her şeyi planladığını düşünmeye başlamıştım.
Hayır. Bu tür şeylere asla inanmazdım ama bir parçam inanıyordu, çok küçük bir parçam inanıyordu, belki aşkın gelip beni bulduğuna inanmak istediğimden kaynaklıdır...
"Felix, Changbin? Siz ikinizin burada ne işi var?" Büyük olanın konuştuğunu duyduğumda ürkmüştüm. Kendimi gerçekliğe geri döndürmek için başımı salladım, gözlerimi açtığımda arkamızdaki masada kıkırdayan çifti gördüm.
Minho kollarını kavuşturup kaşlarını çatarak ayağa kalktığı sırada Minho ile benim az önce öpüştüğümüz fotoğrafı gördüm.
Bu daha önceki tıkırtı sesini açıklıyordu, kimse duymasın diye sessizce mırıldanmıştım, utançla yüzüm kızarırken yüzümü masaya gömdüm. Minho arkadaşlarını azarlarken başımın çok hafifçe okşandığını hissettim.
"Seungmin! Seninle tekrardan karşılaşmak çok güzel!" Felix el sallayarak söylediğinde, ben de başımı salladım "Aynen aha!" diye çaresizce cevap vermiştim.
"Hey, Minho'yu biraz çalmamızın bir sakıncası yok değil mi?" Changbin bana sorduğunda kafamı sallayıp omuz silktim "Siz devam edin, beni takmayın.." diye yanıtladım.
Changbin gülümseyip müteşekkir olarak başını sallarken Felix sesli bir teşekkür edip Minho'yu kulağından tutup kafenin dışına çıkarmıştı.
Minho'nun oldukça içe dönük olmasına rağmen, çok fazla arkadaşı ve bağlantıları vardı, onun hakkında her zaman imrendiğim bir şeyde buydu, ben hep sesli ve dışa dönüktüm ama çok fazla arkadaşım yoktu.
Hep notlarımdan, ailem için iyi şeyler yapmaktan endişe etmiştim, her şey onlar içindi, hayatımı onlar için okula adamıştım, sevmesem de kabul etmiştim.
Bu benim pek sosyal bir hayatımın olmamasına neden olmuştu, tutkulu olduğum birkaç şeye sahip olduğumdan emindim ama, genede sadece Hyunjin'e sahiptim, bu yüzden ona çok müteşekkirdim. Ama bazen keşke boşa harcamasaydım diyorum.
Dürüst olmak gerekirse, Seul'deki en iyi hukuk fakültesine girmek bu noktada buna değer miydi? Okul tatildi ama şu an itibariyle hayatım okul ve iş etrafında gelişmişti.
Ama ailemin borçları vardı, şirketleri iflas etmişti ve kredilerini ödemeye yardım etmem gerekiyordu, aksi takdirde durum daha da kötüleşebilirdi, ancak iki yarı zamanlı işte çalışırken ve tam zamanlı okula giderken zorlanıyordum.
Ağırlıklı olarak parayla, kira ödemek zorunda kalmıştım ve faturalar, neyse ki kıçımı yırtarak yarı yarıya ödeyebilmiştim, kursum için burs aldığım için neden hala okula gidiyorum diye sorabilirsiniz? Para, ailemi gururlandırmak içindi. Ailem için ayda en az 500 sterlin ayırmam gerekiyordu.
![Bounded | 2Min [✓]](https://img.wattpad.com/cover/306061500-64-k327319.jpg)