Mahalle'nin Gençleri/ Yarı Texting

𝟣5. 𝘉𝘰̈𝘭𝘶̈𝘮- 𝘉𝘶𝘳𝘢𝘥𝘢𝘺𝘪𝘮

Gülüm: Kızım nerede kaldın?

Ben: Geliyorum, bekle!

---------------

Bugün Ege ile sahil de dolaşacağız. Açıkçası okulu ekiyoruz. Hayatımda çok kez okulu ektim. Ama bu sefer ki çok farklı nedenini sormayın çünkü bende bilmiyorum...

Caner'in çaldığı ıslıkla dudağımı ısırdım. Onlar bilmiyor. Kapının önüne çıkıp Caner'e gülümsedim. "Hadisene!" elimde ki çantaya, ardından Caner'e baktım.

"Lan ne aval aval bakıyorsun? seni bekliyoruz burada" Caner oldukça gergin..

"Ben gelmiyom." Emre ile Caner birbirine baktı.

"Sebep?"

Ayakkabımı yavaş yavaş giyindim. Ne yaptığımı anlamaya çalışıyorlardı. Aptal gibi her defasında tebessüm ettim onlara. "Oğlum ne yapıyorsun?" Doğukan gülerek sorusunu sorduğu an ben topuk! "Lan!" son derece hızlı koşuyordum.

Arkamdan sesleniyorlar ama hiç umursamıyorum bile, mahalle'nin köşesinde duran Ege'yi görür görmez hızım arttı. Kollarını açıp beni bekledi. Kollarımız artık birbirine kavuşmuştu. Ege'yi sanki yıllardır görmüyordum. Oysa ki sadece daha dün gördük birbirimizi..

"Sen niye koşuyordun ya?"

"Bizimkilere yakalandım. Caner'i biliyorsun." Kıkırdadığımız sıra Ege'nin belini biri sardı. Ege olduğu yerden sıçradı. Belinde olan kolu aniden çekti.

Ege'yi sarılan Sinemdi. Sinirle iç çektim. "Aptal mısın?" İlk defa bu kıza karşı ağır konuştum. Ege yanıma gelip sertçe elimi tuttu.

"Bak! bu eli görüyor musun?" ellerimizi havaya kaldırdı Ege. "Ellerim bu ele ait, Bahar bana ait, bende ona, anladın mı? bırak, vazgeç artık."

Sinem deli gibi bakıyordu. Ege korkarak yüzüme baktı. Elimi bırakıp Sinem'e bir adım yaklaştı. "İlaçlarını alıyor musun?" Kaşlarımı çatıp Ege'ye baktım. Ne ilacından bahsediyor? Sinem'in gözleri kırmızıydı. Kafasını sağa, sola salladı. "Hayır sevgilim." Ege elini yumruk yapmış duruyordu. "Seni terk ettikten sonra bıraktım.. Ölmek istedim."

Ege bir kez daha bana baktı ve Sinem'e bir adım daha yaklaştı. "İlaçlarını iç sinem." Sinem'in gözleri dolmaya başladı. "Sarılabilir miyim?" Bana bakıp Ege'ye sarılmak için benden izin aldı. Ege'ye sarılmasını asla istemiyorum. Ama çok kötü bir haldeydi.

Ege bana baktı ne diyeceğimi merak ediyordu. Kafamı istemesem de salladım. Sinem hasretle Ege'ye sarıldı. Ege kollarını sarmadı bu konu da içim rahat..

Sinem'in yüzüne baktığımda sinsice güldüğünü fark ettim. "Ege gidelim." Ege'yi, Sinemden çektim. Arabaya bindiğimiz de Ege gülüyordu. "Sen kıskandın mı?" Gözlerimi devirdim. "Hayır." Tekrar gülüp yüzüme baktı.

"Neden gidelim dedin o zaman?"

"Ege, çünkü sinem oyun oynuyor." Kaşlarını çatıp araba sürerken bana baktı.

"Yok, psikolojik sorunları var zaten." İç çekip dik dik baktım.

"Ege nasıl sinsice güldüğünü gördüm." Arabayı durdurup ellerimi tuttu.

"Bak sevgilim, haklısın böyle düşünmek de ama-" Elimi, elinden öfkeyle çektim.

"Anlamıyorsun, sen onu koruyorsun Ege! seni onu hâlâ.. hâlâ" devamını getiremeden arabadan indim. Ege arkamdan bağırdı. "Ne hâlâ?" herkes bizim kavgamızı izliyordu. Hızlı hızlı yürürken Ege kolumdan tutup kendine çekti. Nefesimi tutuyordum adeta..

Kısık gözleri, ve kahverengi gözleriyle, gözümün derinlerine bakıyordu. Dolan gözlerim ona baktıkça sel'e dönüşecek gibi hissediyordum. "Yapma şunu.." Gözlerimi ondan ayırdım. "Sen yapma Ege.. Onu koruyorsun, bazen düşündürüyorsun seviyor mu? diye." Cümlemi bitiremeden Ege parmağını dudağıma koydu.

"O benim için bitti tamam mı?"

"Ege bittiğini biliyorum ama.."

"Ama korkuyorsun tekrar severim diye değil mi?" Kafamı evet anlamında salladım. Sarıldığımız anda herkesi çığlıklar attıran silah sesi.. Ne olduğunu anlamaya çalışırcasına etrafıma baktım. Kollarımda olan Ege hiç bir hareket dahi etmiyordu. Kollarımdan yavaş yavaş kayıyordu.

Ege'nin belinden elimi çektiğimde elime gelen kanı gördüm. O sırada Ege kollarımdan yere düştü. Nefesim kesilmek üzereydi. Yere düşen Ege'nin ellerini tuttum. "Ege.." Gözleri kapalıydı, hareket etmiyordu.

Yanımıza doluşan insanları görmezden geldim. Ege'nin göğsüne yatmış hıçkırıklarımla ağlıyordum. "Kızım, iyi misin?" kolumu tutan teyze'ye hiç bir şey demedim. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bunu kim yaptı? kim?

Kulaklarıma gelen ambulans sesiyle Ege'nin göğsünden kalktım. Bana doğru koşan Caner'e sımsıkı sarıldım. O sırada Ege'yi sedyeye koyuyorlardı. O anı görmemek için gözlerimi kapattım. "Çok fazla kan kaybetmiş." Hemşirenin dediğiyle ağlamam arttı. "Ege.." Diye haykırdım ismini. "Kaldır kafanı Bahar! bana bak."

Caner'in ısrarı ile kafamı kaldırdım. Ellerini saçlarımda gezdirdi. "Kim yaptı?" Giden ambulansa göz yaşlarımla baktım. "Sana diyorum Bahar, kim yaptı?" Bedenim titriyordu, kendimde değildim.

Yolun ortasına diz çöktüm. Nereye oturduğum umurumda değildi. "Caner... Ben, bilmiyorum..." Caner de yere diz çöküp ellerimi tuttu. "Sakin, tamam? iyi olacak." Emre ve Doğukan görünmüyordu. Ege'yle gitmiş olmalılar. "Caner bizde gidelim." Caner kafasını sallayıp beni kaldırdı.

Uzun sürmeden hastaneye vardık. Emre ve Doğukan bize doğru geldiler. Onları umursamadan Ege'nin olduğunu ameliyathanenin kapısına geçtim. Birden tüm koridoru tanıdık bir çığlık kapladı. Bu Ege'nin annesinin sesiydi. "Oğlum!" hızlı adımlarıyla ameliyathanenin önüne geldi.

"Ege'm oğlum.." Dolu gözlerimle onu izliyordum. "Ne oldu oğluma?" annesine yavaşça yaklaştım. Ege gibi kokuyordu. Bana döndüğünde dayanamayıp sarıldım. İkimiz de hıckırıklarla ağlıyorduk.

Yanımızdan koşarak doktorlar ameliyathaneye girdi. Emre gil oturduğu yerden hızla kalktı. Onlara dönüp ne olduğunu anlamaya çalıştım. Caner hemşirelerden birini durdurdu. "Durumu fazlasıyla kötü.." Tüylerim diken diken olmuştu.

Ege.. Ege'm..

Buradayım sevgilim ben, lütfen iyi ol yalvarırım. Seni bekliyoruz burada uyanmanı bekliyoruz. Yenilme..

Yerimde gözümü kırpmadan öylece kaldım. Emre Nurten Teyzeyi tutuyor, Caner beni tutuyordu. Benim hiç bir tepkim dahi yoktu. Ne ağlıyorum, ne de gözlerim doluyor.

"Gitme.." Sesli bir şekilde söylediğim şeyden sonra gözlerim kapanmaya başladı..

Lütfen uyan Ege..

15. Bölümün sonu..

Beğendiyseniz oylamayı unutmayınız.<3

! Ege ile Bahar 22 gündür sevgililer...

-Bölüm çok kısa biliyorum.. Özür dileriim.