Ben Bahar.. Evet Bahar Ateş..
Çocukken çok kötü şeyler yaşadım. Benim bir babam yoktu, vardı ama yok gibiydi işte.. Bana bu hayatta ilk desteği annem verdi. Sonra ise kardeşlerim verdi. Öğretmenlerim toplantı olacağını her söylediği zaman benim boğazım düğümlenirdi. Annem akşama kadar işte olurdu, babam ise beni umursamazdı. Okulumu, sınıfımı, kaçıncı sınıfta olduğumu bilmezdi.
Toplantı olacağı gün okula gitmezdim. Çünkü gittiğimde öğretmenimden azar yiyeceğimi biliyordum..
Bana bu hayatı kardeşlerim öğretti, güçlü durmayı öğrettiler.
"Sert durursan sana kimse karışamaz ki kızım."
"Kimse mi karışamaz?"
"Kimse karışamaz."
"Babam bile mi?"
"Evet baban bile."
Ben Emre'nin o gün bana dediklerinden sonra acımasız, sert bir çocuk olmuştum. 16 yaşıma kadar tıpkı bir erkek gibiydim. Fakat babam sert durduğum halde yine bana elini kaldırmıştı.
Dayak yediğim için hep şapka ile yüzümü kapatırdım. Erkeklerden farkım olmuyordu.
İlk kez aşık olduğum da kendimi değiştirdim. Şapka takmamaya başladım. Babamın açık tutmama izin vermediği saçlarımı açtım. Sevdiğim çocuk için ben özüme dönmeyi istemiştim.
"Ne bu halin, saçın?"
"Ne varmış halim de?"
"Kim için süsleniyorsun lan sen!"
Şapka takmadım.. Kullanmadığım makyaj eşyalarıyla morarmış yeri kapattım. Karşısına çıkıp sevdiğimi söylemek istediğim sıra yanında bir kızla gördüm. Tüm özgüvenim yerle bir olmuştu. Belki saatlerce, günlerce ağladım.
Sonra "Yıldırım Koleji" çıktı karşımıza. Onun sınavına girdik, Doğukan sayesinde kazandık. O kolejde ki kızları gördükten sonra tamamen değiştim. Ege ile tanıştım sonra.. Aşık olmaktan korktum, çok korktum. Ama oldum.
Tüm kavgalarımızda sevgisi bitecek diye korktum. Ama bitmedi. Hem o, hem ben alttan aldık birbirimizi.
Hayaller kurduk, asla vazgeçmedik. Bunun sonucunda evimiz ve çocuklarımız oldu..
Küçükken hayatı iyi gitmeyen küçük kız şimdi ailesiyle çok mutlu..
Hayallerinizin peşinden hep gidin, asla vazgeçmeyin. Hayalleriniz için kötü şeyler söyleyen insanları duymayın onlara karşı kulaklarınızı kapatın. Başkalarının sizin hakkınızda kurduğu hayalleri duymayın. Hayatınızı kendiniz yazın, kendiniz oluşturun.
**
Yazar;
Kitabın final bölümünü yazarken çok ağladım, ama çok da gurur duydum kendimle. Bu platform da başardığım ilk kitabım bu.. Sizin yorumlarınız, oylamalarınız olmasaydı finale kadar gelemezdim bile. Size bunun için çok teşekkür ediyorum. Bu kitap da benim hem hayallerim, hem de bazı yaşadığım şeyler var.
Hayallerimi ve yaşadıklarımı birleştirip size sundum. Yorumlar veya oylamalar benim için pek önemli değil, benim için önemli olan yazdığım kitabın hoşunuza gitmesi. Eğer kitap hoşunuza gittiyse gerisi pek önemli değil benim için.
Başka çalışmalarda görüşmek üzere..
Hayatınız da;
Caner gibi komik, Emre gibi korumacı, Doğukan gibi kavgacı ve Bahar gibi biri yoksa üzülmeyin. Onlar sizinle, bu kitap da.. Onları unutmayın..
Size de o soruyu sormak istiyorum;
Hayallerinizin peşinden gitmeye , 'hazır mısınız?'
Mahalle'nin Gençleri ile ilgili paylaşımları "mahalleningencleri.officalls" instagram hesabından görebilirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahalle'nin Gençleri/ Yarı Texting
Teen Fiction-"Hazır mısınız?" -"Hazırız kardeşim." -"Hazırız lan am*na koyayım normal davranıyoruz." -"Hazırız.." Ve odaya girdik belki hayatımızı değiştirecek şeyin başlama yerine geldik. Dördümüz de aynı hizada duruyoruz. Müdür bişeyler anlatıyor üçümüz de an...