Mahalle'nin Gençleri/ Yarı Texting

𝟣4. 𝘉𝘰̈𝘭𝘶̈𝘮- 𝘖̈𝘻𝘶̈𝘳 𝘥𝘪𝘭𝘦𝘳𝘪𝘮

"Sinem.." Ege'nin titreyen sesi ardından Sinem'e baktım. Sakin kalmaya çalıştım, ama olmadı. Ayağa gitmek için kalktığımda Sinem'in sözleri içimde korku yarattı. "Ege.. Biliyorum bana kızgınsın ama özür dilerim." Arkama yavaşça döndüm. Sinem, Ege'nin ellerini tutmuştu.

Ya Ege benden giderse? ya tekrardan o kızı severse? gözlerim dolmaya başladığında sildim. Ege elini sinem'in elinden çekti. İçimin rahatlaması gerekirken hâlâ korkuyordum. "Umurumda değilsin Sinem." Ege son sözünü söyleyip yanıma geldi.

Ege'nin kolları belimi sardı. Sıkıca sarıldığında karnımda kelebekler uçmaya başladı. "Ege.. yalnız kalmak istiyorum." Ege kaşlarını çattı. Sormasına izin vermeden oradan ayrıldım. "Baho!" Caner bana seslendiğinde durdum. "Güzelim bizi bekle beraber gidelim." kafamı salladım. "Yalnız kalmak istiyorum." Arkamı dönüp gittim.

Düşüncelerim yanlıştır belki yada böyle düşünmem doğru değildir. Bilmiyorum, ama böyle olsa sizde benim gibi düşünürdünüz. Ege zar zor unutmuş o kızı, yıllarca sevmiş. Ama biz sevgili olalı 1 ay bile olmadı.

Gece'nin bir yarısı, temiz hava da kimsenin olmadığı sokaklarda yürüyorum. Sadece yürümek değil aynı zamanda düşünüyorum da. Düşündüklerim canımı yaksa da bırakmıyorum düşünmeyi.

Hani Ege bana demişti ya; "İzin ver korkunu yenmek için sana yardım edeyim." Peki ya sözünde duramazsa, bana yardım etmezse..

Whatsapp'dan bir mesaj;

Gülüm: Bahar, bak özür dilerim Sinem yerine sen o yüzden gittin biliyorum ama gördün elimi çektim. Gelip sana sarıldım nerede olduğunu söyle geleyim yalvarıyorum.

Ben: Beni bırakma olur mu?

Gülüm: Nereden çıktı bilmiyorum ama sana yemin ederim seni asla bırakmayacağım, söz veriyorum sevgilim.

Ben: :)

Gülüm: Şimdi nerede olduğunu söyle.

Ben: Sahildeyim.

-----------------

İçim az da olsa rahatladı. Banklardan birine oturup yıldızlara daldım. Kafamı arkaya doğru yatırmış duruyorum öyle..

Gökyüzüne bakarken öpücük yapan Ege'yi gördü gözlerim. Toparlanıp ayağa kalktım. Ege ile sıkıca sarıldık. "Seni asla bırakmayacağım." Dolan gözlerime engel olamadım. "Serseri Bahar ağlıyor mu?" Ege benden ayrılıp yüzüme baktı. Göz yaşlarımı kendi elleriyle sildi. Anlıma ufak bir öpücük kondurup gözlerime tekrar baktı.

"Hadi eve bırakayım seni." Elimi tuttu ve arabaya doğru yöneldik. "Ege!" Sinem'in sesiyle ikimiz de arkamızı döndük. "Senden vazgeçmeyeceğim bunu bil." Kafamı Ege'ye çevirdim. Ellerini yumruk yapmıştı. "Vazgeçsen senin için daha iyi olur." Gaza gelmemle Sinem'e ağzının payını verdim. Ege bana tebessümle baktı.

Arabaya bindiğimizde Sinem yerinde öylece kaldı. "Ne güzel laf soktun öyle." Kıkırdadım. "Laf sokmak değil sevgilim, gerçekleri dedim onun için en iyisi vazgeçmesi devam ederse kötü olur." Arabayı sürerken aynı zamanda elimi de tutuyordu. Vitesi kullanırken bile bırakmıyordu elimi mükemmel bir şey..

Zaman su gibi geçmişti. Mahalle'ye varmıştık. Emre ve Caner beni bekliyorlardı. Ege arabayı durdurduğunda gidip onlara sarıldım. "Korktuk.." Onlardan ayrıldıktan sonra Ege kollarını açtı. Son kez ona da sarıldım. "İyi geceler." Ege arabasına binip gitti.