III

708 58 15
                                    

***

In the middle of our campaign I noticed that something is really strange in me.

I always found myself staring at sara unintentionally most of the time.

Nung araw na nasugatan ako at ginamot niya ang sugat ko ay sinabihan niya akong maglagay ng arm cover at paulit ulit na pinaalala sakin yun kinaumagahan.

Tinawagan niya pa ako early in the morning just to make sure kung naglagay ngaba ako bago mag start ang caravan.

After that day ay nag iba na ang naramdaman ko towards sara.

She always makes my heart flutter in her simple caring gestures and I may be assuming on this, but I can feel the difference on the way she treats me than the others,

Maybe dahil ako ang kapartner niya?

Lagi kong tinatatak sa isip ko yan.

at hinde ko namamalayan na hinahanap hanap ko na pala siya sa paglipas pa ng mga araw.

She can easily make me smile sa mga side comments niya at sa mga napapansin niya sa paligid and there's no dull moments everytime she's around.

I'm always saying that she's a ray of sunshine on our team dahil kahit na pare parehas kaming pagod sa buong araw na pangangampanya ay nakakahanap parin siya ng paraan para pagaanin ang mood naming lahat.

Kahit simple lang ang sabihin niyang biro, I always smile or burst into laughter kapag siya na ang nagsasalita.

I always want her beside me, she made me very happy to the extent that I can already feel that my heart is always full everytime she's around.

I care for her, I'm always worried about her at hinde ko napapansin na may mali na pala sa mga kinikilos ko.

May mali na pala sa nararamdaman ko.

Everytime na hinde kami magkasama at nangangampanya kami ng hiwalay ay parang hinde kompleto ang nararamdaman ko.

Tumatamlay din ako at hinde ko magawang maging fully na masaya at hinde ko maintindihan yun.

I misinterpreted my own feelings into attachment.

Naisip ko pa, siguro sobra na akong na aattached kay sara kaya ako nagkakaganito.

Posible naman yun hinde ba?

But there's something that I can't explain.

Matagal ko nang hinde nararamdaman ang magselos cuz my wife liza wasn't giving me a reason to be jealous.

Akala ko yun talaga ang dahilan.

But I recently felt this weird feeling of jealousy,

Not with my wife,

But with sara.

I'm a jealous person, I must admit.

Hinde ko napipigilan ang sarili ko na makaramdam ng inis kapag may nakakaharotan siyang ibang lalaki.

Kahit pa ka team namin yun.

Ilang beses kopang napagselosan ang pinsan kong si martin everytime na nag uusap sila.

I know how close they are at saka si martin ang humahawak kay sara kaya madalas talaga silang magkasama.

Alam ko rin na hinde ko dapat nararamdaman to pero basta ko nalang nararamdaman.

I don't want anyone else to have her attention,

Hinde ko akalain na nagiging selfish nadin pala ako and I am already too obvious.

Hanggang sa napansin na nga ni martin ang mga ikinikilos ko.

"Hey man, nakakahalata na ako sa mga ikinikilos mo ah" ani martin nung bigla siyang lumipat sa tabi ko nung tumayo na si sara para mag speech.

"What do you mean?" maang maangan ko and took a glance at him side ways bago binalik ang atensyon kong muli kay sara sa harap.

"Tsk tsk, you can't fool me bong I'm also a man, ilang beses konang napansin na nag iiba ang mood mo kapag may kausap na iba si sara"

Napatingin ako sa both sides namin at sa likod baka may nakarinig kahit na mahina naman ang pagkakasabi niya bago ko siya binalingan.

"Ano bang sinasabi mo diyan cong" nakakunot na ang noo ko na hininaan ang boses ko to make sure na siya lang ang makakarinig.

"I always catch you narrowing your eyes while staring to any man that sara is talking to including me, alam kong maliit ang mata mo pero alam ko ang difference ng nagseselos mong tingin, pati ba naman ako?" bulong niya na may kasamang panunumbat.

Nagulat pa ako sa sinabi niya dahil hinde ko naman alam na ganon pala ako ka obvious.

Hinde ko nga alam na ginagawa ko pala yun.

"Will you keep quite martin, that's not true" saway ko sa kanya dahil hinde ko gustong eh entertain ang sinasabi niya.

"Yeah, keep denying it to yourself or kung pwede lang pigilan mo, you are married bong, as well as her, you know that" seryusong turan niya at tinapik ako sa balikat bago siya tumayo at bumalik sa pwesto niya.

Minsan lang maging ganyan ka seryuso si martin kaya nakaramdam ako ng biglaang pagkabalisa.

What he said hit me so hard na nagpatahimik sa akin kahit nung nakabalik na si sara sa upuan niya sa tabi ko.

Tahimik ako hanggang sa natapos ang event rally namin at alam kong napansin yun ni sara.

Ilang beses ko siyang nakikitang tumitingin sa akin sa gilid ng mata ko pero hinde parin ako umimik.

Nagpapanggap nalang ako na nakikitawa kapag kailangan para hinde nila masyadong mahalata ang pagbabago ng mood ko.

Tama naman si martin eh, kahit magulo din naman para sakin tong nararamdaman ko alam kong iba nato.

I kept on denying it to myself to the point na niloloko kona ang sarili kong espesyal na kaibigan lang talaga ang turing ko kay inday.

Tama si martin parehas na kaming may mga asawa ni sara.

Matagal ko naman nang alam na may asawa din naman si sara kagaya ko pero parang nasaktan ako nung pinamukha ni martin sa akin yung katotohanang parang nakakalimutan ko yata nitong mga nakaraan.

'Get yourself together bong, hinde tama to' paalala ko sa sarili ko for the ninth time bago humugot ulit ng malalim na hininga.

Tahimik parin akong nakatayo para sa pagtatapos ng program habang katabi ko parin si sara.

Maya maya ay unti unti niyang inilapit ang mukha niya sa akin nung mapatingin ako sa kanya ng hinde ko sinasadya at nagkarerahan agad sa pagtibok ang puso ko nung inilapit niya ang bibig niya sa tenga ko para bumulong.

"Ok ka lang ba?" malumanay na tanong niya at parang may tono ng pag aalala.

Parang hinaplos na naman ang puso ko sa paraan ng pagtingin niya sa akin at ramdam kong nag aalala talaga siya.

Kakasabi kolang kanina na kailangan kong ayusin tong nararamdaman ko pero eto na agad ang traydor kong puso.

Isang tingin niya lang sa mata ko at isang lapit niya lang ay bumibigay na kaagad ako.

Ganito ba talaga ako kahina.

Tumango lang ako at kusa ding kumilos ang traydor kong bibig na hinde mapigilan ang mapangiti na umabot na naman sa singkit kong mata,

Pati narin ang traydor kong katawan na kusang dumikit sa kanya para bumulong na "ok lang ako" sabay pisil pa sa braso niya na parang may sariling utak talaga tong kamay ko.

Mapipigilan kopa ba to kung ngayon palang ganito na ang reaksyon ng katawan ko sa simpleng pagtitig ko palang sa mata niya pati narin pagdikit ng balat ko sa balat niya.

'You're doomed bonget, you're really out of your mind'.

***

A/n : opps hehe someone's falling 😀

Against All OddsWhere stories live. Discover now