Against All Odds

VI

***

After ng last rally namin together ay mag iisang linggo kaming hinde nagkitang muli ni bong.

Nasa davao kasi ako para sa naisip kong mahalin natin ang pilipinas ride na campaign.

Mag iisang linggo na pero ni hinde man lang kami nakapag usap ni bongbong.

Hinde siya nag tetext o nag uupdate sa akin hinde kagaya ng ginagawa niya nung nakaraan.

Hinde rin siya tumatawag para tanongin ako kung kamusta ang naging caravan ko sa ibang lugar.

Mga bagay na nakasanayan kong ginagawa niya.

Yung assistant lang niya ang nakikipag coordinate sa akin at naiinis na ako.

Ang sama sama na ng loob ko sa ginagawa niya dahil hinde ko alam kung ano ba talaga ang problema niya,

Hinde ko maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng mga kinikilos niya.

Isang beses lang naman ako hinde nakatupad sa usapan at kaya ko naman sanang ipaliwanag yun kung kinakausap lang niya ako.

Ganon ba ka big deal yun para sa kanya for him to treat me this way.

Hinde niya ako tinatawagan o tinetext kaya hinde rin ako nagparamdam sa kanya.

I'm giving him the same treatment his giving me.

Kanina pa ako nakaupo dito sa loob ng opisina ko habang kaharap ang mga natitirang trabaho na kailangan kopang taposin.

Pero wala parin akong natatapos hanggang ngayon.

Naka patong lang ang chin ko sa kanang kamay ko at parang walang ganang nakatingin lang dito sa papel na ilang oras ko na yatang hawak at binubuklat pero hinde ko naman naiintindihan dahil sa wala naman ang utak ko sa papel nato.

Ano bang nangyayari sa akin? Pakiramdam ko ay meron akong hinahanap na hinde ko mapangalanan kung ano.

Sa huli ay sinukuan ko nalang ang binabasa ko at kinuha nalang ang phone ko.

Hinde ko namalayan na una kong binuksan talaga ang message box namin ni bongbong at binasa ang mga messages niya na hinde ko binura.

BBM sir :
Have you eaten? I asked martin to buy you some food dahil baka sumakit na naman ang ulo mo pag nalipasan ka ng gutom, don't skip your meal inday, eat on time.

Pagkabasa ko ng message na sinend niya sa akin nung nakaraan pa ay parang biglang bumigat na naman ang pakiramdam ko.

Nasabi ko kasi sa kanya nung magkasama kami sa campaign na sumasakit ang ulo ko kapag nalilipasan ako ng gutom.

Isa yun sa epekto ng post partum ko 5yrs ago.

Normal lang na makaramdam ng ganito ang mga babaeng nakapanganak kahit na ilang taon narin naman ang nakakalipas.

Napatingin ako sa oras, at quarter to seven na pala.

Naalala kong hinde nga pala ako nakakain ng lunch ko kanina.

Pero ni hinde man lang ako nakaramdam ng gutom.

Nasa gilid lang ng desk ko ang pagkain na pinabili kopa kanina sa assistant ko pero hinde ko naman ginalaw dahil wala akong ganang kumain.

May sakit na yata ako dahil pati appetite ko na aapektohan.

"Buti pa dati nag aalala siya kung nasa oras ba ang kain ko tsk"

Nakasimangot kong sabi habang inaabot ang sandwich na pagkain ko sana para sa snack.

Kahit sa pagkain nawawalan din ako ng gana, grabe na talaga ibang klase naman yata to.