Against All Odds

LX

***

Sara :

"Inday.. I want to see you" ani bong na nagpa usbong ng pangungulila ko sa kanya.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang buong sistema ko.

I missed him so bad but it doesn't mean that I can let myself get swayed with my own emotion.

"No bong, marami kapang dapat ayosin hinde ba? we've already talked about this" wala sa loob na sabi ko habang nakakapit ng mahigpit sa ballpen na hawak ko.

Kailangan kong pigilan ang sarili ko na bawiin ang sinabi ko at sabihin nalang sa kanya na gusto ko din siyang makita.

This isn't the right time for that, and I don't know when exactly is the right time for the both of us,

o magkakaroon pa ngaba ng tamang oras at panahon?

Nalungkot ako lalo sa naisip.

"I said I want to see you inday, I am not asking for your permission" seryoso at ma otoridad na aniya at nagpakunot sa noo ko.

Nagugulat ako sa mga sinasabi niya at gusto niyang mangyari.

Nagkakagulo ngayon sa palasyo, but here he is telling me that he wanted to see me.

"I don't know if I can be of help sir, I am not allowed to go near the palace right now" pormal at patay malisya ko nalang na sabi sa kalmadong paraan.

Narinig ko siyang humugot ulit ng malalim ng hininga sa kabilang linya bago nagsalita.

"Inday sara, ang sabi ko gusto kitang makita, I want to see you, I NEED to see you--" may diin sa bawat salitang binibitawan niya saka siya tumigil saglit.

"--I need you" parang nanghihinang aniya sa huli.

Nakagat ko ang pang ibabang labi ko para pigilan ang sarili kong umiyak dahil sa namumuong matinding emosyon sa dibdib ko.

Hinde ko alam kung anong nangyayari sa kanya at kung bakit siya nagkakaganito.

"Bong are you out of your mind? Do you even know the cons of what you wanted right now? You are not even supposed to call me, Ano bang nangyayari sayo?" tensyonado kong turan.

Naglakad lakad na ako sa loob ng opisina ko para alisin ang tensyon sa katawan ko.

"Yes! I can't call you, I can't see you and I am not allowed to be near you And I hate it! I'm the president of this country but I can't do what I want!" reklamo niya.

Nararamdaman ko ang bigat ng bawat salita niya at alam kong nahihirapan siya.

Nag iingat na kasi talaga kami pagdating sa mga tawag dahil sa takot na baka ma tap ang phone niya.

"What is really happening?" nag aalalang tanong ko.

"If you're not allowed to come near the palace, I will go to you, more than all the days that past, today is the day that I badly want to see you and nothing or no one could stop me from doing so inday sara, I think I would really go insane kung hinde pa kita makikita ngayon" pinal na aniya na animoy nagmamakaawa.

Desidido talaga siya at kahit ano pa yata ang gawin ko para pigilan siya ay hinde na siya magpapagil.

"You can't come here, nababaliw kana ba nandito ako sa opisina ko sa OVP at hinde ka pwedeng pumunta dito you know that, na unsa man ka?!" mas lalo akong natataranta dahil sa kanya.

Hinde siya nagsalita, marahil ay kinakalma niya din ang sarili niya kaya kinuha kona ang pagkakataon nayun para magsalita ulit.

"Fine, I'll meet you later ok? Just tell me where, kaya kumalma kana muna" pagpapakalma ko sa kanya.