"ရှောင်ကျန့် လာပါဗျာ အဲ့မှန်ကိုပဲကြည့်မနေနဲ့"
"အယ်နေပါအုန်းမျက်နှာမသန့်စင်ရသေးဘူး"
"အော်မြန်မြန်လုပ်နော်....ကျူပ်ဗိုက်ဆာနေပြီ"
"အော်လူသားကောင်ကလဲ ဗိုက်ဆာတာခလေးမွေးတော့မဲ့အတိုင်းပဲ"
"အဲ့ခလေးကခဗျားပဲမွေး"
"ငါကမွေးစရာလားးမွေးစားမွေး...လူသားကောင်ပဲမွေး"
"ဂွကျလိုက်တဲ့လူမြန်မြန်မျက်နှာသစ်ပါတော့"
"အေး အေးပါကွ အော်လိုက်တာ ဒိုင်နိုစောရဲ့"
" ဟင်းးဟင်းးခဗျားနော်ခဗျားမြန်မြန်လုပ်"
ရှောင်ကျန့် မျက်နှာကိုကဗျာကသီသစ်လိုက်ကာလူသားကောင်နောက်လိုက်သွားသည်....လူသားကောင်နဲ့ပထမစတွေ့တဲ့နေရာကိုပဲလိုက်ဝင်သွားတော့ သူကထမင်းဆိုတဲ့အရာကိုစားဖို့ထင်....ပြင်ဆင်နေသည်...ဒီလိုမျိူးကျတော့လဲ...လူသားကောင်ကအထိန်းတော်ကြီးကျလို့....
(ဖေကျန့်အဲ့တာမတွေးကောင်းတာရီးခင်ပွန်းလောင်းလုပ်ပါ👀👀)
"ဒီမယ်စားလို့ရပြီ"
"ငါကဘယ်လိုစားရမလဲ"
"ဟမ်ခဗျားမစားတက်ဘူးလား ဒီလိုလေးလေ"
ခရင်းနဲ့ဇွန်းကို ကိုင်ကာ ရိပေါ်ထမင်းတစ်လုတ်စားပြလိုက်ပေမဲ့ထိုသူကတော့ပြူးကြောင်ကြောင်ရယ်....ဒီလိုမျိူးသာသူ့သင်နေရင်ငါထမင်းစားရမယ့်ကံကြုံမှာမဟုတ်ပါလား...
ရိပေါ်အမြန်လက်သွားဆေးကာ ဟင်းရည်အနည်းငယ်ကိုလက်နှင့်နှယ်လိုက်သည်....ဟင်းဖက်ကို ခပ်ကာ ထိုသူကိုအရင်ခွံပေးတော့...
"လူသားကောင်ငါ့ကိုခုခွံကျွေးနေ...အွန့်"
ရိပေါ်ထိုသူဟလာတဲ့ပါးစပ်ထဲထမင်းကိုထိုးထည့်လိုက်သည်....ဘယ်လောက်တောင်လေရှည်လိုက်တဲ့နတ်ဘုရားလဲ အရင်ခွံတာတောင်ကျေးဇူးမတင်ဘူး....
ရှောင်ကျန့်လဲရန်တွေ့မည့်စကားတော့လည်ပင်းမှာတင်နင်သွားတော့သည်....လူသားကောင်ကအရမ်းထိုးထည့်တာပဲ...ထမင်းပြောပါတယ်...
