ဝမ်ရိပေါ်ကတော့မီးဖိုထဲဝင်ကာ ချက်ပြုတ်နေပေမဲ့...ရှောင်ကျန့်ကတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ လှဲလျောင်းနေသည်....ဒဏ်ရာကမသက်သာသေးဘူးလေ....ရုတ်တရက် နတ်ဆိုးဘွားကနဲပေါ်လာမူ့ကြောင့်သူ့ကိုအလန့်တကြားဖစ်သွားစေတော့သည်.....
"ဘာ ဘာပြန်လာလုပ်တာလဲ"
"မင်းနဲ့တိုင်ပင်စရာရှိလို့"
"အင်းးပြောလေ"
"ငါ့အခွက်ကိုကြည့်စမ်း"
"အမ်းကြည့်တယ်လေ"
"ဘာမြင်လဲ"
"မျက်နှာကြီးမြင်တာပေါ့"
"အဲ့တာပြောတာမဟုတ်ဘူး...မင်းအသုံးမကျလို့ငါမင်းမျက်နှာနဲ့တူနေတာ"
"ဟိုအဲ့တုန်းက သူ့စီပြန်လာချင်စိတ်လောသွားလို့"
" တော်စမ်း....ခုမျက်နှာပြောင်းချင်တယ်...မနေ့က ငါကလပ်မှာအေးအေးချမ်းချမ်းလူ့ဘဝမဖြတ်သန်းရဘူး..မင်းလင်ကလာပြီးသောင်းကျန်းသွားတယ်"
"ဟမ်....ခဗျားကိုတွေ့သွားပြီလား"
"ေအးလေးအဲ့တုန်းက သူ့စေ့စပ်မဲ့ဖရဲသီးမနဲ့ငါနဲ့ပလူးပလဲနေပါတယ်ဆိုပြီးငါ့လာကောတယ်လေ"
" ဟမ်ဟမ်....ဘာကောတာလဲ "
" အိုးးးမင်းကတုံးရန်ကော်"
"အဟင်းးမသိလို့ပါ"
ရှောင်ကျန့်တွေးလိုက်သည်....မနေ့ကသူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခံရတာဒင်းကြောင့်ဖစ်မယ်လို့...
"ငါ့မျက်နှာပုံမှန်အတိုင်းပြောင်းလဲချင်တယ်"
"ဒါမဲ့ ငါမလုပ်တက်ဘူးလေ"
"အမလေး ဘာလို့ကိုယ်ခွဲလဲအာ့ဆို...ငါတော့ဒီမျက်ခွက်ကြီးနဲ့တိုင်ပတ်ပြီ"
"နတ်ဆိုး....ဘာဖစ်လို့ဒီနေ့မှ စပ်စပ်လူးဖစ်နေရတာလဲ"
"ဘာ!!ငါကလား"
"အင်းး အင်းလေ...အရင်ကသွေးအေးပြီးစကားနည်းတာလေ...ပြီးတော့သွေးကိုလဲ ကြည့်ရတာပျော်တယ်ဆိုတာလေအာ့ကရော်"
"ငါမေ့သွားတာ"
" ဟမ်....ဒါဆို နတ်ဆိုးမှာချစ်ရသူရှိနေပြီထင်တယ်"
