ရွမ်းယီလဲ ချူံးမွဲချကိုငိုတော့သည်....မိခင်ဖစ်သူကိုအားကိုးနေခဲ့ရတာပင် ခုတော့သူ့မှာအားကိုးစရာလဲမရှိတော့သူကိုသူအားကိုးဖို့ကျလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလဲမရှိတာကြောင့် လမ်းပျောက်နေပါပြီ....
မိခင်ရူပ်သွားတဲ့ဇာတ်ရူပ်တော်ကိုလဲမည်သိုရှင်းရမည်မသိပါပေ.....ရဲတွေကလဲတစ်အိမ်လုံးကိုလာစစ်ကြတာဖြစ်ပြီးသူ့ကိုလဲ စစ်လားဆေးလားနှင့်မနည်းကွေကွင်းအောင်လုပ်ခဲ့ရသည်.....ရက်ချိန်းလဲရှိပါသေးသည်...ခုချိန်မှာလိုနေတာကငွေပါ...ဘယ်နေရာမှာရှာရမလဲ...
"ဒေါ်ဒေါ်လဲစိတ်မကောင်းပါဘူးသမီးရယ်"
"ဒါမဲ့ သမီးအခုအားကိုးမဲ့နေရပါပြီ.."
"မပူနဲ့နော်လိုလေးသေးမရှိဒေါ်ဒေါ်တို့ကူညီပေးပါ့မယ်"
"အိမ်တော်ထဲမှာသမီးနေဖို့အစဥ်မပြေဘူးဒေါ်ဒေါ်ရယ်"
"ဟုတ်တာပေါ့ အိမ်မှာလာနေလေ"
"တကယ်နော် ဒေါ်ဒေါ် "
"အော်တကယ်ပေါ့ကွယ်....ကဲနေ့လည်ကျအထုပ်အပိုးတွေယူလာခဲ့နော် အဆင်ပြေမှ ပြန်ကြားလား"
"ဟုတ် ဒေါ်ဒေါ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဒေါ်ဒေါ်ရယ်"
"ရပါတယ်သမီးလေးရယ်"
ရွမ်းယီဝမ်းသာသွားရသည်...ကူညီသူရှိလို့...ကျေးဇူးတင်မိတာအမှန်ပါ...
အထုပ်အပိုးတွေပြင်ဆင်ပြီးထားလိုက်သည် မိခင်ဖစ်သူရဲ့အလောင်းဟာတစ်နာရီတစ်ခြားလျှင်မြန်စွာပုပ်သိုးလာတာဖြစ်ပြီးဆိုးရွားတဲ့အနံ့တွေကိုရသည်...နာရေးလာသူတွေဟာလဲနှာခေါင်းရူံကြကာ ခပ်ဝေးဝေးမှာသာရွေ့နေကြသည်.....ထိုအလောင်းကိုနေ့ချင်းချဖို့သာလူကြီးများဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်....ရဲတွေကလဲ ထိုဆုံးဖြတ်ကိုလက်ခံကြတာကြောင့် နေ့လည်ဘက်မှာပဲ ရွမ်းဇူချီကိုမီးသဂြိုလ်လိုက်ကြသည်......
မိခင်အလောင်းပြာကျသည်နှင့်ရွမ်းယီလဲအိမ်ပြင်လာကာအထုပ်အပိုးတွေနှင့်အတူ ဝမ်အိမ်တော်ကိုဦးတည်ခဲ့ရတော့သည်....
ဝမ်အိမ်တော်ရောက်တော့အထုပ်အပိုးတွေကိုနေရာချကာ ဝမ်သခင်မကြီးကလဲစိတ်ကောင်းရှိရှာသား အောက်ထပ်ခန်းကဧည့်သည်ထားသည့်အခန်းမှာထားသည်သပ်ရပ်သန့်ရှင်းကာနေချင်စဖွယ်ကောင်းတဲ့အခန်းပင်....
