ရှောင်ကျန့်လျှိုဝှက်လမ်းကိုရှာဖွေနေတုန်း.....ရွှေငှက်လေးတစ်ကောင် ဘယ်ကမှန်းမသိဝင်လာကာ...ရှောင်ကျန့်ပုခုံးဆီလာနားလေသည်....ထို့နောက်နားရွတ်နားကပ်ကာစကားလာပြောပြသည်...ထိုစကားကား..
"အရှင် အရှင်..အရှင့်ရဲ့လင်ယောက်ကျားကလွမ်းနေပါသတဲ့....အရှင့်ရဲ့လင်ယောက်ကျားကလွမ်းနေပါသတဲ့...အရှင့်ရဲ့လင်ယောက်ကျားကလွမ်းနေပါသတဲ့..."
"ဟမ်...လူသားကောင်လား...မင်းစကားပြောရင်တစ်ခွန်းပဲပြောပါ..."
"လူသားကောင် လူသားကောင် လူသားကောင်"
" သူကငါ့ကိုလွမ်းနေပြီလား....ငါလဲလေသူ့ကိုလွမ်းနေတာ"
"အရှင့်ရဲ့လင်ယောက်ကျားကိုမိန်းမပေးစားတော့မယ်တဲ့"
"ဟင်သူ့မိဘတွေသိကုန်ပြီလား...ဒါမဲ့ လင် လင်ယောက်ကျားမဟုတ်ပါဘူးမိတ်ဆွေပါ"
"ဝမ်ရိပေါ် ကအရှင့်ရဲ့လင်ယောက်ကျား"
"အိုက်ယားးဒီနာမည်ကြီးပဲခေါ်နေတယ်...သွားသွားဒါလာပြောတာမလား"
"အဲ့တာလာပြောတာ..အဲ့တာလာပြောတာ
.အဲ့တာလာပြောတာ"
"ဟုတ်ပြီ...မင်းကဘယ်အရပ်ကလဲ"
"အရှင့်ရဲ့လည်ဆွဲပါအရှင့်ရဲ့လည်ဆွဲပါအရှင့်ရဲ့လည်ဆွဲပါ"
"ဟင်...ငါလည်ဆွဲကငှက်မဟုတ်ပါဘူး"
"လည်ဆွဲဝိဉာဏ်ပါလည်ဆွဲဝိဉာဏ်ပါ.လည်ဆွဲ..."
"တော်ပြီတော်ပြီငါသိပြီ....မင်းငါ့ကိုကူညီပေးနိုင်မလား"
"ဘာများလဲအရှင်"
"ဒီအခန်းကထွက်ပြီးလူသားကောင်ဆီပြန်ချင်တယ်"
"စိတ်ဝိဉာဏ်ကိုခွဲပါခန်နာကိုယ်ကိုခွဲပါ...မျက်လုံးအရောင်ပြောင်းပါ...စကားသံကိုကျယ်ပါ"
"ဟမ်...အဲ့တာဘာကိုပြောတာလဲ...ဟေ့...ငှက်ကလေးငါ့မေးတာဖြေအုန်း...ဟေ့"
ရှောင်ကျန့်နောက်ကအော်ကာကျန်ခဲ့ပေမဲ့...ငှက်ကလေးကတော့...ပျံသန်းပျောက်ကွယ်သွားသည်....သက်ပြင်းရှည်ကြီးရှောင်ကျန့်ချကာ....ငှက်ကလေးပြောသွားသည့်စကားကိုအသေအချာစဥ်းစားမိသည်....
