ရှောင်ကျန့်ထိုထိုသောတောင်တန်းတွေကိုခက်ခဲပင်ပန်းစွာကျော်ဖြတ်နေချိန်မှာဒီဘက်ကနတ်ဆိုးကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ကိုအမျိူးမျိူးချယ်လှယ်နေပြန်....
"ဝမ်ရိပေါ်"
"ရှောင်းကျန့်ခဗျားဘာဖစ်လို့လဲ"
"ငါပြောစရာရှိတယ်"
"အင်းပြောလေ"
"ငါကိုမင်းဘယ်လိုသဘောထားလဲ...ဟမ်"
ရိပေါ်အတော်ကြာတွေဝေသွားသည်...ထိုသူကိုသူရင်ခုန်မိတာအမှန်ဒါမဲ့ခုကျတော့ငြိမ်သက်နေတဲ့နှလုံးသားကဘာဖစ်နေတာပါလိမ့်...အဖြေကရေရေရာရာမရှိ...ထိုသူကအနားရောက်နေပေမဲ့သူမပျော်နိုင်ပါ...ရှောင်ကျန့်ကိုလွမ်းနေမိသည်..ဘေးနားရှိနေတာတောင်မှပေါ့....အရာရာစူးစမ်းတက်တဲ့နတ်ဘုရားကခုကျပြောစရာမလိုအောင်သိတက်ကျွမ်းနေသယောင်...အူကြောင်ကြားနတ်ဘုရားကခုကျရက်စက်ပြတ်သားနေပုံကအရမ်းကိုကဲွဲပြားနေသည်မဟုတ်ပါလား...
"မိတ်ဆွေလိုပဲသဘောထားပါတယ်"
"ဒါပဲလား....မပိုတော့ဘူးလား"
" အရင်ကလဲမိတ်ဆွေခုလဲမိတ်ဆွေဘာကွာလို့လဲရှောင်ကျန့်"
"ဝမ်ရိပေါ် "
"ရှောင်ကျန့်....အမှန်အတိုင်းပြောရရင်...ခဗျားကပြောင်းလဲနေသလိုပဲ...ပြီးတော့အရင်ကခေါ်နေကျလူသားကောင်ဆိုတဲ့နမ်စားကိုလဲခုမခေါ်တော့ဘူး...နောက်ပြီး"
"ဝမ်ရိပေါ်...မင်းကငါ့ကိုဆရာလာလုပ်နေတာလားငါခေါ်ချင်သလိုခေါ်မယ်..."
"အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူး "
"ထားလိုက်...အဲ့စကားထပ်မကြားချင်ဘူး"
"အင်းပါ...ထမင်းစားတော့မလား...ဗိုက်ဆာပြီလားဟင်"
"အင်း"
ရိပေါ်လဲထမင်းစားဖို့ပြင်ပေးလိုက်ကာ...ထမင်းကိုအရင်ကတိုင်းနှယ်ကာခွံဖို့လုပ်ပေမဲ့...ဒေါသထွက်နေတဲ့မျက်ဝန်းနဲ့သာစုံတွေ့ရသည်...
"ဘာလုပ်တာလဲ".
"ခွံမလို့လေ"
"ငါမှာခြေတေလက်တွေရှိတယ်....ကို့ဘာသာစားမယ်"
