De grijze jaagster, Boek 1: Emara

Hoofdstuk 7

POV Silferina
We waren net bijgekomen van ons avontuur met de wolf, toen Will aan kwam lopen. "We gaan even op reis. Naar de jagersbijeenkomst. Die is dit jaar eerder, omdat commandant Gilan plannen heeft." Hij grinnikt even. "Wat voor een plannen dan?" vraag ik. "Hij wil volgens mij even samenzijn met Jenny, voordat het oogstfeest is." grinnikt hij. "Je bedoelt Jenny van de herberg?" vraagt Tony. "Oh ja. Jullie kennen twee Jenny's. Ja, die andere is een beetje te jong, vind je niet?" Will begint te lachen. Ik snap niet wat er eigenlijk grappig aan is, maar ik lach toch even mee. Tony moest blozen. Als Will uitgelachen is begint hij ons aan te sporen om in te pakken en ons klaar te maken. "Tsjonge. Ik wist niet eens dat we een bijeenkomst hadden." mompelt Tony. "Tuurlijk hebben we die! Anders kunnen we niet bespreken wat er allemaal gebeurt is dit jaar, en leerlingen aan elkaar voostellen. Jullie zijn alleen de enigste twee leerlingen dit jaar. We hebben een hele tijd geen leerlingen meer aangenomen, omdat er geen jagers met pensioen gingen of dood gingen ofzo." Will gaat naar zijn kamer om in te pakken. "Hij is wel erg vrolijk vandaag." zegt Tony bars. "Ja. En jij niet." zeg ik. Tony kijkt me vernietigend aan. Ik glimlach. "Waarom ben je boos meneertje mopperkont?" vraag ik. "Ik heb slecht geslapen. Sorry als het vervelend overkomt." zegt hij zacht en hij loopt de kamer uit, naar buiten toe. Ik haal mijn schouders op en begin met inpakken. Toen ik klaar was ging ik naar Danser toe. Tony zat naast Bellado in het hooi. Ik geef Danser een appel. "Je praat in je slaap." zegt Tony opeens. Ik kijk hem verschrikt aan. "Wa-wat zeg ik dan?" Ik wist niet dat ik in mijn slaap praatte. Tony haalt zijn schouders op. "Geen idee." "Waarom weet je het niet dan?" "Omdat het in een andere taal is." zegt hij bars. Ik kijk hem geschrokken aan. Opeens wordt ik misselijk. Danser leek het aan te voelen want ze ging naast me staan om me te ondersteunen. "En ik vind het gewoon niet leuk dat jij iets weet van je familie en ik niet. Het lijkt zelfs alsof je steeds meer te weten komt. Je schudt vaker je hoofd, en dat doe je alleen uit ongeloof of om een gedachte te verdrijven. Ik kon aan je ogen zien dat je het uit beide deed, toen je aan het schieten was." Ik kijk hem verbaasd aan. "Je vindt me nu vast een of andere stomme koe ofzo..." mompelt hij terwijl hij tranen in zijn ogen kreeg. Ik ga naast hem zitten en sla een arm om hem heen. "Nee. Dat vind ik niet. Ik vind het rot voor je en ben blij dat je eerlijk tegen me bent. Maar even eerlijk nu, hoe weet jij dat ik nog wel eens iets raars denk? vraag ik. "Dat zeg ik je! Ik kan het zien aan je gezicht. Ik merk dat soort dingen bij mensen nogal vlug op." Hij zucht. We blijven een tijdje stil. Ik doe mijn armen van hem af en kijk naar het hooi. Tony staat op en begint Bellado op te zadelen. "Je hebt gelijk." zeg ik. Tony kijkt me verbaasd aan. Ik kijk in zijn bruine ogen. "Ik begin me steeds meer dingen te herinneren, denk ik. Ik heb soms het gevoel dat ik iets eerder had gedaan. Of dat ik iets eerder had gehoord ofzo. Het is heel raar, maar ik heb het wel." zeg ik. Ik vertel hem alle dingen die ik me kan herinneren. Als ik klaar ben heeft Tony een sombere blik in zijn ogen. "Waarom ik niet?" mompelt hij. Hij kijkt me aan. Hij perst er een glimlach uit. "Dat is leuk voor je. Denk ik." zegt hij. Hij loopt met Bellado naar buiten. Ik heb het gevoel dat hij het niet zo leuk vindt.

POV Tony
Bellado en ik lopen naar buiten. Ik vind het niet zo leuk dat Silferina steeds meer te weten komt over haar verleden. Of tenminste, lijkt te weten. Ik snap het niet, zij herinnerde zich eerst helemaal niks, behalve een paar namen. Maar er komt nu steeds meer uit haar verleden langs in haar hoofd. Hield ze dat gewoon verborgen? Weet ze wel wie ze is maar mag ze dat niet zeggen? Boos schop ik tegen een steentje. Ben je boos omdat zij zich haar verleden beetje bij beetje herinnert? Tssss. Dat is niet hoe een echte heer zich moet gedragen. Ben blij voor haar! Verschikt kijk ik op. Bellado kijkt me met beschuldigende ogen aan. Heeft hij net tegen me gesproken? Hebben we net zo'n goede band als Sil en Danser gekregen? Tssss, daar kom je nu pas achter. Ik mag jou best wel, en jij mij ook, ook al denk je van niet. Ik bloos. Ik mag Bellado inderdaad best wel. Ik klop hem in zijn nek. Silferina komt aangelopen. Danser sjokt achter haar aan. "Ben je boos op me?" Ik kijk schuldbewust naar beneden. "Je kunt het altijd tegen me zeggen hoor! Eerlijk gezegd weet ik ook niet zo wat ik ermee moet..." Verdrietig kijkt ze naar beneden. Bellado briest hard in mijn oor. "Jaja." mompel ik. Ik richt me tot Silferina. "I-ik vind het leuk dat je je steeds meer herinnert. Ik ben niet boos op je. Ik wil alleen ook graag meer weten van mijn verleden..." zeg ik zachtjes. Ze glimlacht naar me. "Het is niet erg. Ik snap je gevoel. Zand erover." Ze steekt haar hand uit. Ik pak hem aan en we kijken elkaar in de ogen. Eigenlijk ben ik best wel opgelucht dat ik het gewoon gezegd heb. Silferina is te lief om boos op te zijn. "Zullen we gaan?" Will kwam aangelopen. Ik en Sil knikken. "Silferina, kom even met me mee. Ik moet je wat uitleggen over onderweg. Daarna geef ik jou de informatie die je nodig hebt Tony!" zegt hij en hij loopt weg. Ik bleef wachten met Bellado, niet wetend wat ik doen moest. Na een tijdje kwam Sil weer naar buiten en wenkte Will me. Ik ging naar binnen. Will keek om zich heen of er niemand was, hoewel ik niet snapte waarom. "Waarom moet dit allemaal zo geheimzinnig?" "Silferina vroeg hetzelfde, grappig. Dit is strikt geheim. Je mag het niet doorvertellen, aan niemand. Je weet wie Gilan is, toch?" Ik knik. "Hij probeert me altijd te laten schrikken. Meestal lukt het hem niet, maar vorig jaar wel, nog goed ook. Ik ga hem terugpakken. Jij moet gewoon naast me blijven rijden, doen alsof er niks aan de hand is. Oké?" Will kijkt me vragend. Ik knik langzaam, half snappend wat ik eigenlijk moet doen. "Ik moet gewoon doen alsof er niks aan de hand is? Waarom dan?" vraag ik. "Daar kom je dan wel achter. Geloof me! Maar je moet wel in je rol blijven." antwoordt Will geheimzinnig. Daarna loopt hij weg. Verbijsterd blijf ik staan. Ik mijn rol blijven?