De grijze jaagster, Boek 1: Emara

Hoofdstuk 8

POV Silferina
Will en Gilan bespreken het onderwerp op fluistertoon. Ik ben benieuwd wat Will met Gilan bespreken wil. Nieuwsgierigheid is een van mijn eigenschappen. Tony stoot me aan. "Dat van daarnet. Dat was echt goed." zegt hij. Ik glimlach. "Bedankt." "Ik ben benieuwd wat we gaan doen op de bijeenkomst." "Ik ook wel een beetje." zeg ik afwezig. Ik zit de hele tijd naar Will en Gilan te kijken. Ze praten wel met elkaar, maar niet met gebaren. Soms doet Gilan wel iets met zijn handen, maar ze lijken het expres klein te houden. "Woehoe? Sil?" vraagt Tony. "Wat?" "Ik vroeg of je me wou helpen met het boogschieten, het wil me niet zo goed lukken." "Goed. Ik help je wel. Als jij me helpt met sluipvaardigheden. Volgens mij ben ik veel te rumoerig. Zelfs een dove schrikt nog." zeg ik. Tony grinnikt. "Zo beroerd is het ook niet. Half doven schrikken van je." We lachen. Ik ben op zich best goed, maar Tony is beter. En ik wil mezelf altijd perfectioneren. Ik kijk weer naar Will en Gilan. Ze rijden gewoon, maar dat zegt niet dat ze niet praten. Hun kappen zijn over hun hoofd getrokken, dan kan je praten terwijl niemand het merkt. "Toto?" "Wat?" "Geef me dekking." fluister ik. "Wat ga je doe-" begint Tony te vragen. Maar ik ben al van Danser's rug af. Danser gaat gewoon door met stappen. Ik klim een boom in. Boom voor boom ga ik verder, tot ik bij Gilan en Will ben. "Waarom vertel je het ze niet gewoon, en gaat het met mij besreken?" vraagt Gilan op fluistertoon. Zachtjes ga ik een boom verder. "Omdat ik je permissie vragen wil. Om hun verleden te onderzoeken. Als ik meer weet kan ik met ze zoeken gaan. Silferina en Tony moeten meer te weten komen." "Ik weet het niet hoor. Volgens mij onderzoek je al dingen." "Ja, maar-" "Niks maar! Je hebt mijn permissie al. Nu ga je me vertellen waarom je ze niet vertelt waar je ze gevonden had." Gilan leek een beetje boos op Will, hij verhief zijn stem terwijl hij Will uitfoeterde. Will keek beteuterd naar beneden. "Het spijt me. Ik zal het ze zeggen, ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het voor de verborgen hield." Will draait zich om naar waar Danser en Tony rijden. Tony schrok toen hij het zag. Hij keek Will schaapachtig aan. Will keek geschrokken om zich heen. Niet bewegen, niet bewegen... Weer valt het me op dat mensen niet naar boven kijken als ze gevaar ofzoiets verwachten. Of als ze iemand zoeken. Will fronst zijn wenkbrauwen. De tak waar ik op sta kraakt een beetje. Ik schrik en kijk naar de stam, waar de tak aan vast zit. Deze tak was te broos, ik heb niet goed opgelet. Ik moet er nu vanaf, anders val ik naar beneden. De tak kraakt harder. Ik zoek naar een uitweg. Will kijkt naar boven, maar zag me te laat. De tak valt krakend naar beneden. Ik kon er niet vanaf springen, maar om nog een zwakke enkel te voorkomen pak ik een tak die boven me hangt. Die is te smal, maar kan mijn gewicht net houden. Ik pak met mijn linkerhand een andere tak om mijn gewicht te verdelen. Will kijkt me verschrikt aan. "Euh... Hulp is welkom..." zeg ik terwijl ik een klein glimlachje tevoorschijn tover. Gilan is de eerste die wat doet. "Will? Wil jij Tony roepen. Die klimt dan de boom in om Silferina eruit te halen." zegt hij. Danser rent in volle galop naar me toe. Bellado en Tony komen er direct achteraan. "Laat maar. Tony? Wil jij even die boom inklimmen en Silferina uit haar nogal benarde positie helpen?" zeg Gilan. Hij draait zich naar Will. "Help me even met een paar zachte dingen te zoeken, voor het geval dat ze toch valt." zegt hij. Mijn armen beginnen pijn te doen. "Kunnen jullie opschieten? Mijn armen beginnen moe te worden." zeg ik een beetje wanhopig. Tony begint te klimmen. Hoewel hij voorzichtig is, voel ik elke beweging die hij maakt en ben ik elke keer weer bang dat ik eraf val. Tony is tot onder mijn voeten geklommen. Hij aarzelt. "Misschien moet je een grote tak vinden en me daarop trekken? Ik wil niet vervelend overkomen, het komt door mijn eigen stommiteiten dat ik hier zo hulpeloos hang. Maar mijn armen doen echt pijn en ik betwijfel het of ik het nog lang volhoud." zeg ik. Het kwam volgens mij een beetje boos over, en dat was ook mijn bedoeling. Ik wil niet naar beneden storten. Tony knikt als teken dat hij het begreep. Hij klimt naar een andere tak en bekijkt de boom op zulke takken. Mijn armen voelen steeds zwaarder aan, of nee, mijn gewicht lijkt steeds zwaarder te worden. Ik kreun. Stomme, stomme, stomme ik. Ik was tè nieuwsgierig, en dat brengt me altijd in de problemen. Ik wil vloeken, maar dat kost alleen maar meer energie. Die kracht wil ik graag in mijn armen houden. Tony pakt me vast bij mijn middel. Het voelt fijn, zijn handen zijn warm. Will en Gilan hebben ondertussen een bedje van bladeren, dekens en tentdoeken gemaakt. "Zet je voet hier maar neer, dan trek ik je naar de tak toe." zegt Tony. Ik voel een tak onder mijn voet. Ik wil erop staan gaan, maar ik weet dat ik dan zou vallen. Tony trekt me voorzichtig van de tak af. Het gewicht dat mijn armen droegen valt weg, en Tony draagt het. Ik word de tak opgetilt. Voorzichtig pak ik de tak boven me, terwijl Tony me nog steeds vasthoud. Het lijkt alsof er duizenden, maar dan ook duizenden vlinders in mijn buik rondfladderen. Mijn voet vindt steun en ik ga op de tak staan. Tony houdt me nog steeds in zijn armen, wat een fijn gevoel geeft. De vlinders fladderen harder, maar het is een fijn gevoel. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen. Hij staart terug. We blijven een tijdje zo staan, tot ik en Tony onze blikken blozend ergens anders op richten. Samen klimmen we naar beneden, waar Will ons grijnzend opwacht. Volgens mij heeft hij ons intieme momentje gezien. Ik bloos. "Zeg maar niks, ik weet het al." zegt Will lachend. Gilan kijkt ons goedkeurend aan. "Dit kan iets heel moois worden." mompelt hij.

POV Tony
De hele weg verder moest ik denken aan het gevoel die ik had toen ik Silferina in mijn armen hield. Het was, fijn. Ik voel mijn wangen weer rood worden als ik eraan denk. Over een paar dagen is het oogstfeest, durf ik het aan? Samen met Sil over de markt slenteren en kletsen met Jenny, over alles wat we mee hebben gemaakt. Ik verheug me er wel op. "We zijn er." zegt Will. Ik kijk op. Het is een simpel, maar wel groot kamp. In het midden een grote tent, ik denk dat die dient als vergadertent, aan de bosrand allemaal kleine tentjes en een schietbaan. Ik en Sil moeten de tent opzetten en onze spullen uitpakken. Gilan ging linea recta naar de vergadertent en Will ging Trek verzorgen. Als ik klaar ben met uitpakken ga ik naar Bellado. Hij staat rustig te grazen met Danser. Ze staan naast elkaar, met hun zijkant aan elkaar vastgeplakt lijkt het. Schattig. Ik denk alweer aan mij en Sil. Weer worden mijn wangen rood. Bellado kijkt op. Goedendag. Ik aai hem. Heb je wat lekkers? Ik pak een appel uit mijn zak. Bellado eet de helft en pakt de andere helft met zijn tanden vast. Hij draait zich om naar Danser en geeft de andere helft aan haar door het op de grond te leggen. Ik bekijk het paar glimlachend aan. Ik bedenk me hoe hoffelijk Bellado is. Hij geeft een deel van zijn traktatie aan Danser, als teken van 'Ik mag je graag. Samen grazen?' Paards natuurlijk, maar de gedachte erachter is wel goed. Moet je een meisje misschien een cadeautje geven om hetzelfde principe, de 'Ik mag je graag.' of 'Ik vind je leuk.' Het is een best wel goed idee. Op het oogstfeest kan ik Sil een cadeautje geven. Ik weet alleen niet wat. Wat zal Sil leuk vinden? Zal ze het dan ook accepteren? Ik hoop het. Dank je wel, Bellado. Ik ga naar de tent toe. Will zit zijn spullen uit te pakken. Sil zie ik niet, maar die zal ook wel ergens zijn. Ik kijk naar de schietbaan. Daar staat Sil vol bewondering toe te kijken naar de jagers die daar aan het schieten zijn. Ze tikt er eentje op zijn schouder, zegt wat en gaat op zijn plek staan. Ze schiet een pijl, net buiten de roos. De jager fluit bewonderend. Hij begint Silferina iets uit te leggen. Sil luistert aandachtig. Ik draai mijn hoofd naar Will, die me grijnzend aankijkt. "Je vindt haar leuk hè?" Ik knik blozend. Mannen onder elkaar, het voelt een beetje raar. "Ik zal het niet doorvertellen hoor. Vooral omdat iedereen het doorheeft, behalve zijzelf. Opvallend hè?" Ik knik weer. We zwijgen een tijdje. Ik besluit het toch maar te vragen. "Wat kan je een meisje het best geven als cadeautje?" Ik leg Will meteen ook uit wat ik heb gezien bij Bellado en Danser. Will denkt even na. "Een normaal meisje zou blij zijn met een luchtje of een bos bloemen, maar volgens mij is Silferina anders dan alle andere meisjes. Ik zou misschien iets persoonlijks geven, iets wat je zelf hebt gemaakt." zegt hij. Ik denk na. Iets persoonlijks, iets wat ik zelf heb gemaakt. Ik ben helemaal niet zo goed in handarbeid, maar ik besluit een poging te wagen. Ik hoef alleen nog maar te verzinnen wat ik maken ga, en dan aan de slag. Opeens krijg ik een idee en ga aan de slag. Ik wil het afhebben voor het oogstfeest. Ik ga het bos in en begin takken te verzamelen.