De grijze jaagster, Boek 1: Emara

Hoofdstuk 9

POV Silferina
Ik kan die avond niet slapen. Will is naar de vergadertent, om de jaarlijkse bijeenkomst bij te wonen. Ik heb veel trucjes geleerd van de jagers met het boogschieten. Alleen jij, je boog en het doel, zei er een. Van Celvar heb ik het meest geleerd. Hij zei dat je het eerst langzaam moest doen, tot je het doel elke keer dat je schoot raakte. Daarna kon je het sneller leren. Het duurt dan misschien wel lang voordat je het goed kan, maar dat is de beste manier. Hij had een vier-versnellingenplan, en ik heb vandaag versnelling twee gehaald. Bij versnelling vier kan je het binnen een seconde, en dat is het uiteindelijke doel. Nu moet ik het elke keer binnen tien seconden kunnen, daarna binnen vijf en daarna binnen een. Het is een goede tip. Die kan ik Tony misschien ook vertellen. Tony... Ik glimlach. Ik denk al de hele dag aan hem, toen hij me de boom uit hielp. Onwillekeurig gaat mijn hand naar de plek om mijn middel, waar hij me vasthield. Tony komt de tent binnengelopen. "Hoi." zegt hij zachtjes. "Hoi." "Kan je niet slapen?" Ik schud mijn hoofd. "Nee." Ik ga rechtop zitten. "Waar was jij eigenlijk? Ik heb je de hele middag niet gezien." "Ik was even trainen met Bellado. Jij was aan het boogschieten toen ik even het bos introk." Ik knik. Ik geloof er geen woord van, maar dat maakt even niet uit. Hij ging alleen het bos in, nadat hij Will iets vroeg. Dat zag ik vanuit mijn ooghoek. "Over vijf dagen is het oogstfeest al." Oh ja. Dan zien we de andere weeskinderen weer. Ik heb er veel zin in, dan ga ik verhalen uitwisselen met Jenny, kletsen met Madelyn en praten met baron Arald. Ik wil hem iets vragen over mijn ouders. Madelyn ben ik vaker gaan opzoeken. Ze is eigenlijk heel aardig, maar zei ze, onder druk gezet door Lucinda. Ze moest gemeen doen, anders zou ze haar grootste geheim vertellen. Ze slaapt nog steeds met een knuffelbeertje. Toen ik dat hoorde glimlachte ik. Jenny ook, zei ik. Madelyn schaamde zich ervoor. Ik heb haar getroost en gezegd dat het helemaal niet zo erg is. Toen zijn we vriendinnen geworden en heeft ze me geholpen met oefenen en ik heb haar geholpen met koken. Ze wil nooit meer met Lucinda te maken hebben, zei Madelyn. Ik geloofde het eerst niet zo, maar we kwamen haar tegen op de markt. Madelyn schold Lucinda echt keihard uit. Ik heb haar weg moeten trekken van de markt om een vechtpartij te voorkomen. Stiekem moest ik wel lachen. Waar Claires is weet ik niet, en van de rest van de jongens heb ik ook niks gehoord. Maar dat maakt niet uit. Tony slaapt. Ik ben benieuwd wat hij gedaan heeft, hij was uitgeput. Terwijl ik naar Tony kijk word ik slaperig. Langzaam val ik in slaap.

POV Tony
Ik word wakker van een geluid naast me. Silferina ligt er niet meer. Even ben ik bang, bang dat ze ontvoerd ofzoiets is. Maar Silferina haalt die angst al vlug weer weg. "Boe!" Ik schrik. Sil moest lachen. "Niet grappig." mompel ik. Ze blijft lachen. Ze heeft een mooie lach. Vandaag heeft ze haar haar in een staart gedaan en haar pony valt op haar voorhoofd. Ze heeft een halve pony, aan de rechterkant. Ik was erbij toen ze het maakte. Het was een paar dagen geleden nog, bij het slapen. Ze vroeg of een pony leuk zou zijn. Ik zei ja. Toen pakte ze een pluk haar en sneed het schuin door met haar dolk. Nu hangen die plukjes haar over haar voorhoofd, vanaf het midden naar de rechterkant. Haar staart zit vast met een lintje. Ze heeft haar leerlingjagers-tenue aan, en zelf in dat eenvoudige tenue is ze mooi. Haar shirt is iets te groot, maar dat heeft ze opgelost door het vast te maken met een riempje. Onder haar te grote korte-mouwenshirt zit een T-shirt met lange mouwen, die haar precies past. Haar broek is tot haar enkels en ze heeft haar laarzen aangetrokken. Haar mantel ligt naast haar bed. Als ze uitgelachen is gaat ze zitten. "Kom, we gaan alweer." zegt ze giechelend. "Nu al?" "Ja! We moeten nog een heleboel doen, volgens Will. En we gaan via een omweg, zodat we wat meer van het land verkennen. Dus duurt het twee dagen in plaats van een." Ik haal mijn hand door mijn haar. "Ik ga Will weer helpen inpakken, maar je moet wel opstaan! Ik heb je expres laten slapen, je zag er gister zo moe uit..." zegt Sil meelevend. Ik grijns een beetje onhandig. "Euh, ja. Dat kan kloppen." Silferina glimlacht en loopt de tent weer uit. Ik kleed me om en ga dan ook naar buiten. Buiten staat Will zijn spullen op Trek te hijsen, die een appel eet. Jagerspaarden en appels, het is een perfecte combinatie. Ik pak mijn spullen, vouw de tent dicht en loop naar Bellado. "Goedemorgen!" zeg ik vrolijk. Goedemorgen. Appel? Je hebt toch wel een appel voor me... Bellado kijkt me streng aan. Ik pak een appel uit mijn zak. Ha! Ik wist het. Ik kan appels vanaf een kilometer afstand ruiken, maar ik eet ze alleen als het mag. Of als niemand het ziet natuurlijk. Bellado begint te eten. Ik zadel hem, leg mijn spullen erop en leid hem van zijn plek vandaan, naar waar Sil en Will staan. We gaan op weg.