Rönesans

Ekip -11-

"Öyle güzel gülüyor ki,
gülüşüne içim gidiyor."

🍂

Saraç ;

Aden odadan çıktığında yataktan çıkıp giyinmeye başladım. Birkaç dakika sonra Melisa'nın sesi gelmeye başladı.

-"Ay sevdiğini de düşünürmüş?" Diyordu Melisa.

-"Sizi bana sayıyla mı veriyorlar?" Dedi Aden. Muhtemelen rahatsız olmuştu.

-"Benden başka kim söyledi ki?" Dedi Melisa, kahkaha atarken.

-"Kızlar." Diye cevap verdi Aden. Kendi aralarında benim hakkımda mı konuşuyorlardı?
İstemsizce gülümsedim. Arkadaşlarının beni sevmesi ve ona yakıştırmaları hoşuma gitmişti.

Kıyafetlerimi giyindikten sonra bilgisayarımı kontrol ettim ve odadan çıktım.

Melisa "Ya seviyorsun işte abimi, abimde seni seviyor anlıyorum ben. İtiraf edin." Dediğinde Aden'e baktım. Tepkisini merak ediyordum.

-"Yok öyle bir şey, hem Saraç beni görünce böyle bakıyor." Dediğinde rahatsız olduğunu anlayabiliyordum.

Ona öyle bakmalarım sevgidendi. Siz kızlar hiçbir zaman erkekleri anlayamayacaksınız belki de ama erkekler sevdikleriyle uğraşır, sinir ederler. Erkeklerin sevme şekli budur, kabul ediyorum biraz odunsu. Bizde böyleyiz..

-"Lütfen hattan ayrılmayın, külahıma bağlıyorum."

Yanlarına gidip Aden'in yanındaki sandalyeyi çektim ve oturdum.

-"Kimse kimseden hoşlanmıyor Melisa." Dedim düz bir tonda."Yalnız olduğu için yardım ediyorum sadece, saçma sapan konuşup canımızı sıkma." Dediğimde Aden bana baktı. Rahatsız olduğunu düşündüğüm için böyle söylemiştim, şuan neden böyle kırgın bakıyordu yüzüme.

Bir şeyler söylemek istiyor da susuyordu. Birkaç dakika sonra "Neden uyumadın?" Diye sordu. Bir an benimle konuşmayacak sanmıştım, korktum.

-"İşim var." Dedim düz bir sesle. Ondan hoşlandığımı düşünmesini istemiyordum, ondan hoşlanmakta istemiyordum. Keza başkasını deli gibi sevdiği için ondan hoşlansam da asla beni sevmeyecekti. Bir Betül vakası daha yaşamak istemiyordum.

Onun iyiliği için, kendi iyiliğim için ondan uzak durmalıydım.

-"Annemde evde yok ne yapacağım ben tek başıma?" Diyordu Melisa, dudaklarını büzmüş bana bakıyordu. "Sen nereye gidiyorsun, ne işin var?" Dedi.

-"Onu aparta bırakıp çocukların yanına gideceğim ayrıca küçük çocuk değilsin Melisa, evde yalnız kalabileceğini düşünüyorum." Dedim.

İsmiyle hitap etmek garip hissettiriyordu. Sanki ismini söylersem ona aşık olurmuşum gibi hissediyordum.

-"O zaman bende evde tek başıma sıkıntıdan patlayayım." Dedi Melisa.

Bazen küçük bir çocuk gibi davranması sinirimi bozuyordu. Ayrıca çok düşüncesizdi. Aden'in başkasını sevdiğini bildiği halde hala sevgili olmamızı istiyordu.

Çağrı denildiğinde gözleri doluyordu Aden'in, alt dudağı titriyordu.. işte bunu görmemek için kör olmak lazımdı.

-"Sen gitme bari." Dedi. Aden'e söylüyordu.

-"Bugün aparta gitmem gerek." Dedi, Aden.

Melisa yalvarsa da gitmesi gerektiğini söyleyerek onunla vedalaştı.