Rönesans

Mahalle -15-

"Ben sana aşığım ama..."

🍂

Kısa bir süre gözlerime baktı. "Aşıksın." Dediğinde hemen savunmaya geçtim.

-"Saçmala ya ne aşkı? Yok aşk falan, asla." Dediğimde yüzünden düşen bin parçaydı, fakat mutlu olması gerekmez miydi? "Hem eskide kaldı o. Çocuktum, ruhum hala çocuk olsa da büyüdüm."

-"Neyden bahsediyorsun sen?" Dedi kızgın bir yüz ifadesiyle.

-"Çağrı'dan. Ona aşık olmam diyorum, eskide kaldı."

Derin bir nefes alıp gülümsedi. "Aptal, bana aşıksın."

-"Yok Estağfurullah, ne haddime?" Diyerek dalgaya aldım. Ciddi konuşsaydık olay çok farklı ilerlerdi.

-"Ben sana aşığım ama.."

Yutkundum.. Ciddileşiyordu, ciddileşmemeliydi.
Yeni bir aşka hazır değildim, henüz diğerini unutamamışken, tamamıyle vazgeçememişken.
Olur da unutmayı beceremezsem, Saraç zarar görsün istemiyordum.

-"Olur öyle ya, havadandır o. Bana da oluyor bazen." Dedim dalga geçerek.

-"Ha sende bana aşık mı oluyorsun bazen.. Bunu mu demek istedin?" Dedi Kaşlarını kaldırmış, gözlerini gözlerime dikmişti.

-"Biraz daha beni utandırmaya devam edersen, üzerine uçacağım demek bu." Dedim bu kez ciddileşerek.

-"Ha üzerime uçacaksan, bana uyar." Dedi çapkın bir gülümsemeyle.

-"Hayır demeyeyim diyorum, zorla dedirtiyorsun... Edepsiz." Dedim gözlerimi devirerek.

Keyifle gülümseyerek kahvaltısına devam etti. Ondan önce kalkıp yatağımı topladım daha sonra onun yattığı yatağı.

Sofradan kalktığında abimin odasına, yanıma geldi.

-"Nişan yarın mıydı?" Az önceki Saraç'tan eser yoktu, ciddi ifadesini takınmıştı.

-"Evet."

-"Ne yapsak bugün?" Dedi.

-"Yani sen ne yaparsın bilmiyorum ama biz kızlarla kapıda oturacağız."

-"Bütün gün mü?" Diye sordu, şaşırmış kaşlarını kaldırmıştı.

-"Evet." Pikeyi düzelttikten sonra yastığı yatağın üzerine koydum. Arkamı dönüp yüzüne baktığımda, kaşları çatık bir şekilde bana baktığını gördüm.

-"Arkadaşlarımın yanına gideceğim." Dediğinde kaşlarımı çatıp elimi belime yerleştirdim.

-"Hiçbir yere gidemezsin, sen bana emanetsin!" Dedim.

Tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken kapı çaldı. Kapıya doğru ilerlediğimde o da arkamdaydı. Kapıyı açar açmaz Belinay'ın sesini duydum.

-"Günaydın!!" Dedikten sonra arkamdaki Saraç'a bakıp içeri girdi. "Günaydın Enişte."

-"Günaydın Baldız." Dedi Saraç.

Direkt araya girdim. "Ne saçmalıyorsunuz siz ya, annem içerde yok normal davranın."

Belinay elini Saraç'a uzattı ve iki erkek gibi kafa toktuşturdular. Kızlar buna gülerken ben kaşlarımı çatmış, izliyordum.

-"Normal davranıyoruz zaten. Bu bizim normal halimiz." Diyordu Belinay.

Saraç bana baktığında gözlerimi devirdim. "Telefonun çalıyor." Dedim içerideki telefon sesini yalnızca ben duyuyordum sanırım.