Rönesans

Serendipity -6-

Sana ait olan,
Seni bulur.

<Serendipity:

Aramazken bulunan, mutlu tesadüf.>

🍂

Marmaraya kadar soluksuz koştuğumuzda ilk

varan oydu. Nefes nefese kalıp eğildi elleriyle dizlerini tutup soluklanmaya başladı.

Bende çok yorulunca yere oturdum. "Kaybedeceğini bildiğin savaşlar için mücadele etmeyi bırak, Turunca kafa." Dediğinde anlamıştım, Çağrı'ya attığım mesajı görmüştü muhtemelen.

-"Ben o savaşı, girmeden kaybetmişim de mücadele ettiğimi sanıyormuşum." Dedim.

-"Sana ait olan, seni bulur. Aşk için üzülme bu kadar, değmez." Dik durup elini uzattı. "Kalk, oturma betona."

Bu kez uzattığı eli tuttum ve ayağı kalktım. Bindiğimiz trende yol boyunca söylediklerini düşündüm.

"Sana ait olan, seni bulur."

Saraç;

Aden uyuyakalmıştı, bu rahatsız edici ortamda nasıl uyuduğunu sorgulamamıştım bile.

Başı bir sağa bir sola yalpalanırken tutup omzuma yasladım. Saçları yumuşacıktı ayrıca çok güzel kokuyordu. Telefonum titrediğinde telefonumu açıp gelen mesaja baktım.

Turuncu kafanın arkadaşı

Biz geldik, annen ve kız kardeşin bizi karşıladı. Tekrar çok teşekkür ederim.
Siz neredesiniz?

Turuncu kafayla
uğraşmak sandığımdan daha zordu,
arkadaşın çok konuşuyor ayrıca
çok sakar ve meraklı.

Bu arada dönüş yolundayız,
yaklaşık 1 saat sonra
orada oluruz.

Biz alıştık
bundan sonra da görüşmeye
devam ederseniz, sende alışırsın.

Bu arada o iyi mi, ne yapıyor
şuan?

İyi, uyuyor.

Bundan sonra da görüşmeye devam eder miydik?
Anlamsız bir bağ oluşmuştu aramızda, öyle bir iletişimimiz vardı ki.. Kırk yıllık arkadaş gibi.

Melisayla iyi anlaşmasını umdum, bu sayede tekrar görüşmek için bir bahanemiz olabilirdi.

İyi o zaman, sağ sağlim
dönün. Onu biraz hırpalamaya
ihtiyacım var, çok korkuttu
bizi şebek.

Ben hiçbir şey söylemedim
ama benim içinde hırpalayın
lütfen.

Büyük bir zevkle.

Onu kurtardığımda mutlu görünüyordu, kurtulmuş olmanın verdiği mutluluktu sanki. Ölümden bu kadar korkarken, neydi onu intihara sürükleyen? Hayat hikayesini gerçekten merak ediyordum.