Lanetli Kaptan

Acırdı

"Kralın kızı, hadi kendine gel." dediğinde sessizce yutkundum.

Kralın Kızı...

Ben, Kaptan Asena'ydım.

Gözümden yaş süzülürken hakimiyeti elime almak istiyordum.

Elimin hakimiyetini kısa süreliğine alınca Yarkın'ın kolunu tuttum. 

Yarkın bunu kendi isteğimle yaptığımı anlamıştı.

"Aferin kızım. Hadi biraz daha."

Onun bana destek olması bana güç veriyordu ama daha fazlasına ihtiyacım vardım.

Canım çok yanıyordu.

Sanki ruhum bir köşede sıkıştırılmış, milyonlarca kez bıçaklanmış gibi hissediyordum.

Dayanamayarak Yarkın'a baktım. 

Bana güç verebilmek için hiç çekinmeden gözlerimin içine baktı.

İçindeki siren için canlı erkek avlayıp yiyen bana aşık olduğunu belli ederek bakıyordu.

"Yanındayım, güçlü ol."

Gözlerimi yumarken hakimiyeti geri elime alabilmek için çabalamaya başladım.

"Eğer elini hareket ettirebiliyorsan gerekli güç için kolumu sıkabilirsin, acımaz. Sana yardımcı olur."

Acırdı.

Acıyacağını biliyordu.

"Hadi yap, dayanabilirim."

Elimi zorlukla hareket ettirmeye başarınca Yarkın'ın kolunu sıkmaya başladım.

Bu güce gerçekten ihtiyacım vardı.

Hakimiyeti geri almam şarttı.

Gözümden akan yaşların yerini dolduran gözyaşları hızını arttırırken ağzımın bağlandığı halatı sertçe ısırmaya başladım.

Sadece Yarkın'ın kolunu sıkarsam canı çok yanardı.

Acım tarif edilmesi güç bir boyuta ulaştığında ölmek istedim.

Hem ruhen hem bedenen ölmek istedim.

Ruhumun, bedenimin yaşadıkları son bulsun istedim.

Gözlerimi açtığımda rahatlamıştım.

Ruhumdaki baskı gitmişti.

Yorgunluk ile bedenimi Yarkın'a teslim ettim.

Hakimiyet savaşını kazandığımı anlamıştı.

"İyi misin?"

Başımı olumsuz anlamda sağa sola salladım. 

"Tedbir amaçlı ağzını çözmüyorum."

Hakimiyeti elimde tutmaya devam edeceğim bir kesin değildi, bunu yapması en doğruydu.

"Seni odaya götürelim." diye mırıldanarak beni kucağına aldığında ellerim serbest kalmıştı.

Hakimiyeti kaybetmemden korkmak yerine bana bir şey olacağı için korkuyordu.

Bir insanı en güzel haliyle sevmeyi biliyordu ve bunu bana gösterebiliyordu.

Şu anki bakışlarımın sebebinin de onu yemek istediğim için değil, sevdiğim için olduğunu biliyordu.

Mürettebatın meraklı gözleri eşliğinde odaya girince Yarkın beni yatağa bıraktı.

Mürettebatı düşünüyordum.

Acaba hakkımda nasıl fikirlere kapılmışlardı?

Onlardan bu sırrı fazla bile saklamıştım.

Gerçeği bilmeleri gerekiyordu.

Yarkın yerdeki ipi aldı ve yatağın ucuna oturdu.

"Ellerini uzat."

Dediğini yaptığımda ellerimi, parmaklarımı dahi hareket ettiremeyeceğim sıkılıkta bağladı.

"Canını acıtırsam üzgünüm ama sıkı yapmak zorundayım."

Onu başımla onayladım.

Kendisi ve mürettebatı için bunu yapmak zorundaydı. 

Ayaklarımı da bağladıktan sonra "Hakimiyet sendeyken ağzını çözebilirim." dedi.

Onu onayladım.

Ağzımı çözdüğünde merakla direkt "Neden Bermuda Şeytan Üçgenine gitmek için rotayı değiştirdin?" diye sordum.

"Uçsuz bucaksız bu denizde bize dokunmayacağına garanti vererek Hazel'ı salamayız. Bu yüzden onu insan eti kadar isteyeceği başka etlerin olduğu bir bölgeye götürmeliyiz."

"Deniz canavarları işe yarayacak mı?" diye sordum, şaşkınlıkla.

"Güven bana, yarayacak."

"Lanetli korsanların sonunu getirmiş olsak dahi deniz canavarları hala var. Oraya gitmek mürettebatı tehlikeye atar."

"Oraya gitmezsek de Hazel, mürettebatım için büyük bir tehlike."

"Orada mürettebatı koruyabilecek miyiz?" diye sordum.

"Biz değil, sen koruyacaksın. Daha da doğrusu Hazel koruyacak."

Hazel, oradaki deniz canavarlarının icabına bakabilecek kadar güçlü müydü?

Ne ile karşılaşacağımız belli değildi.

"Hazel." dedim.

"Orada mısın?"

Hırlama sesi geldiğinde "Yarkın'ı duymuş olmalısın. Söylesene, halledebilir misin?" diye sordum.

Hazel'dan karşılık olarak hırlama sesi ve "Yemek istiyorum!" cevabı gelince Yarkın'a "Umarım şans bizim yanımızdan olur. Hazel'ın denizdekiler yerine mürettebatı seçmesini istemeyiz." dedim.

"Eğer sirenler hakkında bilgilerim doğru ise, bizi seçmeyecek."

"Umarım." diye mırıldandım.

Yarkın gülümseyerek yanağımdan öptü ve "Birlikteyiz, hallederiz." dedi.

Onu tekrar ettim.

"Hallederiz."