✔ The Day My Ex Returned [A Filipino Novel]

Chapter One Hundred-Seven

Cassie's POV

Eto na.

Nang magsimula na yung music, nagsimula na rin ako maglakad sa red red Very red carpet.

Hahahha....

"OOOOOOHhhhhhhhhh

Put away the pictures.
Put away the memories.
I put over and over
Through my tears
I've held them till I'm blind
They kept my hope alive
As if somehow that I'd keep you here
Once you believed in a love forever more?
How do you leave it in a drawer?"

Tiningnan ko yung mga tao sa gilid. Mga di ko kilala. Simula kasi noon hindi ako mahilig makipagsocialize kahit sa mga kamag-anak namin.

Si papa naman, ayun. Kanina pa daldal ng daldal na ang laki-laki ko na raw at na mabilis ang panahon.

Tumatango na lang ako kasi...hanggang ngayon, lumilipad pa rin yung utak ko.

...sa kanya.

"Now here it comes, the hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone?
Guess I'm just learning,
Learning the art of letting go."

Si Ivan, ang ultimate crush ko noong high school.

Dati, mukha na nga akong stalker, kilos stalker pa ako para lang mapansin niya ako.

Para kasi noon, invisible ako sa mga mata niya.

"Try to say it's over
Say the word goodbye.
But each time it catches in my throat
Your still here in me
And I can't set you free
So I hold on to what I wanted most
Maybe someday we'll be friend's forever more
Wish I could open up that door"

Noon, parang ni hindi nga niya alam na nabubuhay ako sa mundo.

Ako lang talaga ang may feelings..

Siya naman, CERTIFIED PLAYBOY. Ewan ko ba sa sarili ko. Nainlove ako sa katulad niyang, mayabang, mabarkada, jeje, at feelingero lagi.

Natatawa na nga lang ako eh.

Kasi, hanggang ngayon naman, inlove pa rin ako sa kanya.

"Now here it comes, the hardest part of all
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone?
Guess I'm just learning,
Learning the art of letting go"

The day na niligawan niya na lang ako basta-basta noong high school....angs saya-saya ko.

Yung feeling na, Crush na ako ng Crush ko? Ang sarap sa pakiramdam.

Kaya nga't, di nagtagal..sinagot ko na rin siya.

Pero gaya nga ng sabi ko noon,

It feels like its too good to be true...

"Watching us fade
What can I do?
But try to make it through
the pain of one more day
Without you"

Nambabae siya. Maraming times kong nahuli yun.

Pero, dahil nga, ako ang dakilang nagmamahal, hindi ko inintindi.

Pero noong ngang, umabot na sa, karelasyon niya din pala ang sarili kong ate, doon ko naisipang,

Tumayo na at imulat ang sarili kong mga mata sa katotohanan.

Kaya nga't, nasira ang relasyon namin ni Ate Catherine eh..

"Where do I start, to live my life alone?
I guess I'm learning, only learning,
Learning the art of letting go."

Pero ngayon, I'm being more matured.

I'm doing what's best for me and my sister..

Para tapos na ang kwento.

I'm letting Ivan, go...

"ooooooooohhhhhhhhhhhhhhh.."

Nasa may altar na ako. Bakit nga ba The Art Of Letting Go ang music??? Hays..hayaan na nga! Atleast, walang nakahalata na...

...napaiyak ako.

---

"Do you, Carlo John Villanueva, take this woman, Cassandra Montez, to be your lawfully wedded wife, for worst or for better, for sickness and in health, and 'til death do you part?"

Tinanong na si Carl.

Tiningnan niya lang ako, at ngumiti.

Deep inside talaga, may maliit na voice na nagpe-pray na sana dumating si Ivan at itigil ang kasal.

Pero, alam kong, that's impossible.

Huminga ng malalim si Carl at hinawakan ang kamay ko.

"Cassie, I'm sorry...."

Nanlaki yung mga mata ko.

"C-Carl??"

Nakangiti lang siya.

"Cassandra, may kailangan ka-----"

"ITIGIL ANG KASAL!!!!!"

***