Ephemeral •Woosan•

💜-9-🖤

"Korkmadığımı söyleyemem ama eğlendiğimi söyleyebilirim."

"Elime geçiceksin o zaman. Bunu da biliyorsun değil mi?"

"Sevgilin elimdeyken mi? Hayır sanmıyorum."

"Alıyorum lan işte listeni daha ne istiyorsun?"

"İntikam istiyorum San. Bana yapılan şeylerin intikamı. Acısı."

"Ne yapmışım lan sana?"

Karşımdaki adam tekrar bir kahkaha attı ve adamlarının odaya getirdiği yemeklere baktı.

"Seni bilmem ama sevgilin çok güzel yemek yapmış. Yemek için can atıyorum."

"Ne? Ne yemeği lan? Elini kırıp bir de üzerine yemek mi yaptırttınız lan?"

"Çok güzel kokuyor yemek için can atıyorum."

"Bende seni bulmak için can atıyorum."

"Neyse bu defa uzun oldu. Sevgiline söylemek istediğin bir şey var mı?"

"San-"

"Bende öyle tahmin etmştim. Çabuk ol San. Zamanın azalıyor."

Bir anda telefonu kapatarak yine bir resmimi çekmiş ve San'a atmıştı. Yanımdan kalkarak karşı taraftaki koltuklara ileledi ve telefonu birine vererek eline yaptığım yemeği aldı. Telefonu alan adam yine imha ederek yemeğine dönmüştü.

Yemek yapılırken yanımda duran adam elindeki bir tabak yemeği önüme koyarak koltuklara geçmişti. Sağlam olan elimle gözümdeki yaşları silerek elimi kaşığa attım. Saatlerdir yemek girmeyen midemi yemekle doldururken az da olsa rahatlamıştım.

Önüme doğru fırlatılan bir şişe su ile karşıya baktım. Aynı adam sırıtarak elindeki tabağı havaya kaldırmıştı. Bende önüme sanki köpeğin önüne atar gibi atılan suyu zor da olsa alarak içmiştim.

Daha ne kadar burada kalacaktım.

Gitmek istiyorum.

Tabağımdaki yemek biterken ilk defa yaptığım bir yemekten nefret etmiştim. Bu zamana kadar mutfakta hep keyifle vakit geçirir ve güzel yemekler yapardım. Hiçbir zaman da tadını bile sevmediğim bir yemek yapmamıştım. Ama şu an yediğim ve tadı güzel olmasına rağmen nefret ettiğim yemek benimdi.

Yaşadığım şeyler bana kendi yemeğimden bile tiksindiriyordu. Bundan nefret ediyorum.

Her zaman yemek ve ya tatlı yapmayı sevmişimdir. Yaptığım tatlı ve yemekleri herkes beğenirdi.

Üniversite zamanımda okuduğum bölümden sıkılarak bırakmak istediğimde ailem bana destek olmuş ve bir kafe açmama yardım etmişlerdi. Küçük sade ve tatlılarımı isteyen herkese sunduğum tatlı bir kafe. Sanırım verdiğim en güzel karar buydu.

Ve verdiğim en güzel ikinci karar da o gün tanışmak için San'ın yanına gitmemdi.

_______________________

Heyecandan ellerim titrerken yaptığım en güzel tatlıyı ve yanına bir bardak Americano'yu bir tepsiye koyarak hazır olduğuma kendimi ikna ettim. İleride dün oturduğu masaya tekrar oturan San'a baktım. Dün beni rahatsız eden adamdan koruduğu için ona birşeyler ikram etmek istiyordum.

Aslında içimden geliyordu.

Ayrıca onunla tanışmak da istiyordum. Yakışıklı biriydi. İlgimi çekmedi de değildi tabi.

Derin bir nefesle birlikte tepsiyi elime aldım. Olduğum yerden çıkarak ona doğru yaklaşırken küçük ve yavaş adımlar atıyordum. İçimdeki nedensiz heyecanı dindiremezken oldukça yavaş olarak kendime zaman kazandırmaya açlışıyordum.