Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Syrena
"Başlatma ulan haberini! Bırak palavrayı Jungkook... Bir daha sakın bana sormadan sporcumun adını kullanma... Ne kadar zora düşeceğin umrumda değil... Hâlâ konuşuyorsun! Uzatma!"
Bütün sinirini Jungkook'tan çıkaran Taehyung telefonunu masasına sertçe koyup koltuğuna oturdu ve bağırdığından olsa gerek alnını ovdu. Bileğimdeki onun dolabından aldığım bilekliğe dokunup dudaklarımın kıvrılmasına mani olamadım.
Kapının arkasında bir süre onu izlediğimden onun haberi olmadan duruyordum.
Bu kadar sinirlendiğini anlayamasam da benim için yakın arkadaşıyla kavga edecekti neredeyse ve beni koruması hoşuma gitmişti fakat bir yandan Taehyung'un benim hakkımda düşüncelerini öğrenmekten de korkuyordum. Geçmişim de onu korkutur muydu?
Aslında buraya ondan bir süre izin istemeye gelmiştim fakat bundan vazgeçip kapıdan uzaklaştım. Merkezden çıktım. Arabamla gelmiştim çünkü buradan sonra gideceğim bir yer vardı.
Sahil kenarına park ettiğim arabadan indim. Gözlerimi etrafta gezdirirken sonunda onu bulmuştum. Biraz ilerimdeki bankta tek başına oturmuş, denizin gidip gelen dalgalarını izliyordu. Adım adım ona yaklaştım. Yanına vardığımda ise beni fark etmesini bekledim.
Fark etti... siyah şapkası yüzünü kapatıyordu, ona bakabilmem için kafasını kaldırması gerekiyordu. Sanki içimi okumuş gibi kafasını kaldırıp gözlerini gözlerimle buluşturdu. Yüzündeki yara izleri, ağlamaktan kıpkırmızı olan gözleri hiçbir his uyandırmamıştı bende.
Sakince yanına oturdum. Ben de denizi seyrettim bir süre. İkimiz saatlerce burada böylece sessizce oturabilirdik fakat ilk ben başladım.
"Neden yaptın?"
Sorduğum sorunun cevabını ona bakmadan duymak istiyordum bu yüzden gözlerimi denizden almadım ama onun bana döndüğünü görmüştüm. Birkaç saniye sadece baktı ve "Ben yapmadım..." Sözünü bitirmesine izin vermeden alayla burnumdan güldüm.
"Bana inanmıyorsun... ama yemin ederim ben yapmadım Jennie."
Gözlerimi kapattım. Sakinliğimi koruyabilmek adına dudaklarımı ısırdım ve derin bir nefes verip ona baktım.
"Yıllar sonra duymak istediğim şeyler bunlar değildi."
"Jennie ben..."
"Ben sana ne yaptım? Bunu hak edecek ne yaptım sana! Anlayamıyorum! Yıllarca bunu anlamak isterken delirecek gibi oldum."
Çaresizce gözleri dolmuştu. Üzülmedim. Yaşadıklarımın yanında bir hiçti.
"Ben sana hiçbir şey yapmadım Jennie, şerefim üstüne yemin ederim ki öyle bir şey yapmadım. İftira attılar bana! Ben yapmadım!"
