Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
denizkızı
"Hayır... böyle bir şey olmayacak..."
Anlamıyordu... ve asla da anlamayacaktı Taehyung beni. Neler hissettiğimi, ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Aptal duyguları onu körleştiriyordu. Şu an hiçbir şeyin farkında değildi bu yüzden ileride çok pişman olacatı. Bunun önüne geçmek için çabalıyordum.
"Ben diyeceğimi dedim, şimdi gider misin Taehyung?"
Ona arkamı dönerek sandalyeyi çevirmek istemiştim ama o buna izin vermeden durdurdu beni.
"Bana bak Jennie..." dese de değdirmedim gözlerimi ona.
"Gözlerime bak... ve seni asla bırakmayacağımı anla." dediğinde kaşlarımı çatarak ona baktım. O bakışlarındaki kararlılık beni sinirlendiriyordu.
"Sen ister kabul et ister etme... bu saatten sonra benimle hiçbir bağın yok senin."
"Jennie!"
Bağırışı fikrimi değiştirmeyecekti. Asla kararımdan vazgeçmeyecektim. Bu iş bitecek ve Taehyung ölü dünyasını yeniden canlandıracaktı. Onu bir bataklığa sürüklemeyecektim. Bunu bana hiçbir kuvvet kabul ettiremezdi.
"Annem gelir birazdan zaten... eşyalarını toplayıp git sen de."
Kaşlarını çattı sonunda öfkeyle dediklerimden sonra.
"Hayır... gitmiyorum bir yere." deyip elimi tuttu ve ona verdiğim yüzüğü geri parmağıma takmaya çalıştı. Onun kalbini kıracağını bile bile elimi ondan aldım sertçe. Bana afallamış gözlerle bakakaldığında yutkundum. Özür dilerim Taehyung... ama benden kurtulman için her şeyi yapacağım.
"Sen beni duymadın sanırım? Sana git diyorum Taehyung?"
Taehyung ellerini saçlarından geçirip başını eğdiğinde "Neden böyle yaptığını biliyorum Jennie..." dedi, kafasını kaldırıp devam etti.
"Ama bunu bana yapma... çünkü canımı yakıyor."
Ellerimi yumruk yaparak derin bir nefes aldım. Gözlerinin içine olabildiğince hislerimi gizleyerek baktım ve "Umrumda değil... artık eskisi gibi hissetmiyorum sana karşı bu yüzden ne kadar canının yanacağını önemsemiyorum." dedim hiçbir duygu bulundurmayan sesimle.
"Her şeyi düzelteceğim... yemin ederim her şeyi düzelteceğim Jennie ama ne olur böyle yapma... bu yaptığın ancak ikimizi daha çok üzer. Hiçbir işe yaramaz..."
Yanılıyordu... evet belki ilk başlarda çok acıtacaktı fakat zamanla alışacaktı ve tamamem atlattığında ise iyi ki diyecekti. Kimse hayatını bir yük taşıyarak geçirmek istemezdi, geçirmesine izin vermediğim için bana teşekkür edecekti. Sadece şu an beni çok seviyordu. Bu aşk da onu aptallaştırıyordu. Ben çekilecek bir dert değildim, bunu ona anlatana dek susmayacaktım.
