Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
су перісі
"Hızlan... Kollarını çalıştır! Bu mu bütün gücün Jennie Kim! Hızlan!"
Hızımı arttırmaya çalıştığımı gören Taehyung'un "Tamamdır, güzel. " dediğini duyduğum gibi durdum. Kafamı sudan çıkardım. Havuzun ucuna geldiğimde çömelen Taehyung'a bakabilmek için başımı kaldırdım. Su damaları yüzümden akıp duruyorken gözüme giren birkaç damlayla gözümü hızlı hızlı kapatıp açmak zorunda kalınca Taehyung'un gülüşünü duydum.
"Sanırım artık turnuvaya hazırsın Jennie." demişti. Ona baktım ve gülümsedim. Kafamdaki lastik boneyi çıkardım, tek hamlede havuzun mermerine çıkıp oturdum.
"İyi ki sizinle tanıştım koç. Karşılaşmasaydık sanırım hayatımın kalan kısmını evimde oturarak geçirecektim."
Her zamanki gibi bir elini omzuma koydu ve bana güvendiğini belli etti.
"Bana teşekkürünü bu yarışmada birinci gelerek edebilirsin." deyince gözlerimi ona doğru çevirdim.
"Şüpheniz olmasın."
×××
Birkaç gün sonra...
Bugünün egzersini bitirip duş aldıktan sonra merkezden çıktım. Bütün gün boyunca Taehyung'u görememiştim maalesef. Bundan dolayı moralim bozuk bir şekilde evime gidip biraz ev işleriyle ilgilendim. Kıyafetlerimi düzenlerken bulduğum Taehyung'un bilekliğini taktım bir kenara atmak yerine. Artık benim olduğunu düşünüyordum. Ayrıca sanırım turnuvada bana şans getirecekti bu bileklik. Hissediyordum.
Günün yorgunluğunu ancak oturduğumda anlayabilmiştim ki acıkan karnımla mutfağa geçtim. Kendime uzun zaman sonra yemek yapmıştım. Yemekleri tabağa koymak için kaşık aldığımda aklıma gelen şeyle telefonuma koştum. Taehyung'u aradım. İlk başta cevap vermemişti. Bir dahaki arayışımda ise açmıştı.
"Efendim Jennie?"
"Koç! Biraz geç oldu, üzgünüm rahatsız ettiysem ama ben yemek yaptım." dedim heyecanla.
"Hadi be oradan!" diyerek karşılık verdi Taehyung. Kahkaha attım tepkisine. O da inanamamıştı.
"Ciddiyim... Eğer müsaitsen gel." dedim. Bir yandan da içimden yalvarıyordum gelmesi için. Biraz düşündükten sonra cevap verdi.
"Tarihte bir ilk yaşandı, gelmesem yazık olur. Sen bir servis daha aç, geliyorum." deyince hemen "Tamamdır o zaman, bekliyorum." dedim fakat aynı zamanda sessiz bir kutlamayla yerimde zıplıyordum.
Telefonu kapatıp mutfağa koştum ve sofraya bir tabak daha ekledim. O sırada eve birinin girdiğini duyunca kapıya baktım. Jimin ayakkabılarını çıkarıp terliklerini giyerken paltosunu da asmıştı. Kapının yanına koyduğu valize de gitti gözlerim. Onu kaşlarım çatık izlerken benimle göz göze geldi, gülümsedi.
