"Bu Adam Benim Kocam mı?"

"Benden Başka Kimseden Korkma!!!"

    Imm ins. Güzeldir.....

      Nişandan sonra neler oldu neler? Beynim zonkluyor. Aynı şekilde ayaklarımda. Durun şimdi olanları anlatayım....
       Dün hani Egemen o kızla konuşuyordu ya ne dedi biliyor musunuz? Tabi nerden bileceksiniz. Ben ve mal fantezilerim. Her neyse.

"Belki sevmiyorum ama o benim nişanlım artık Banu. Ondan uzak dur."

Evet evet tam da bunu dedi. Kan beynime fırladı bir an ölüyorum sandım. Egemen beni korumuştu. Vay be. Sonra nişan biti falan. Tabii ben Egemen in yüzüne bakamıyorum. Çünkü kapıyı dinlediğimi anladı. E sonuçta zırlayarak aglamıştım. Onlarda sese geldiler falan. Egemen bana her zaman ki gibi bağırıp çağırdı. Şimdi ise nerdeyim biliyor musunuz? ALPAY ların sarayında. Neymiş Adnan Bey birşey soyleyecekmis. Çok önemliymiş....
"Hazel hanım. Herkes masada sizi bekliyor." tabi ya unuttum ben onları. Hizmetçi kadının sözü üzerine aşağı indim. Ama göz açıma direk Egemen girdi. Iki kaşını çatmış bana bakıyor. Allahım sen ne kadar tatlısın yiaa. Yavşama lan çocuğa salak. Unutma o zararlı ve senin canını cok yaktı. Bir susun lan iç sesler yeter haa bıktım sizden. Kaynanamla goz göze geldik. "Görüyormusun Derya gelinim nasıl da yorulmuş" dedi anneme bende ses çıkarmadan masaya Egemenin yanına oturdum. Ne yapayım başka boş yer yoktu. Sinsi sinsi sırıtıyordu. Of Allahım kalp krizinden gidicem şimdi.

1 saat sonra
  Hepimiz yemeğimizi yemiştik. Su an ise koltuklara oturmuş Adnan Bey'in ne diyeceğini bekliyoruz. Daha doğrusu ben ve Egemen bekliyoruz. Sanki diğerleri konuyu biliyor gibiydi. En sonunda Adnan Bey boğazını temizledi ve konuşmaya başladı. "Gençler şimdi sizi habersizce ve zorla evlendirmeye kalktık. Biliyorum belki gonlunuzde başkası vardı. Hayalleriniz vardı ama..." vay be bu adama ne oldu acaba. Tüm sertliği gitmiş. Bir yudum kahvesindeni icti ve devam etti. "Ama bu dünyada hayal yoktur. Aşk yoktur. Yalnızca saygı ve güç vardır." ben buna yumuşamış mı dedim hay beynimee. "Bak biz sadece zengin değiliz biliyorsunuz demi??" babam rahatsızca kıpırdandı.

"Neyi?" dedim. Tüm gözler benim üzerimdeydi.

"Kızım biz kötü adamlarız."

"O ne demek baba?" fazla mı sertti bu? Ama bunlar neyden bahsediyor.

"Sus ve dinle. Bu sadece şirket için değildi. Biz mafyayız ve sürekli başımız belada. Seni neden kimse tanımıyor sanıyorsun?"

"Ne-neden?" deyince Egemen tam bir aptalsın bakışı attı bana. Ama gerçekten neden?

"Çünkü sana zarar verirlerdi. Ama senden haberleri olmayınca. Hiç bir şey yapamadılar. Ama artık farklı kızım. Seni biliyorlar ve Egemen le evlenirsen biz de Adnan babanla aile olacağız ve seni sizi koruyabileceğiz.." anlamsız bir sessizlik vardı. Gözlerim şu an kan çanağına dönmüştü eminim. Sonra Adnan Bey sessizliği bozdu. "Ama senin canını yakmak istemiyorum güzel kızım. Bizim bu hayta eminim seni çok üzer. Bu yüzden lise bitene kadar düğün yok. Nişan yaparak seni güvence altına aldık zaten." ohhh be yippu. Lan evlenmiyorum. Ponçik nerdesin kızım gel halay çekelim. Lilulili. Mutlulukla Adnan Bey ve Babamın boynuna yapıştım. "Amaaa...." deyince yerimden fırladım.

"Ama?"

"Bu evde yaşayacaksın. Sonuçta düğün yazın olacak ve sizde bu sürede birbirinize aşık olacaksınız."

Egeyle ikimizde aynı anda "NEYYYYY?" diye bağırdık. Ben bu hayvanla bu evde yaşamam. Evime gitmek istiyorum. Anneme her zaman işe yarayan kedi bakışlarını gönderdim. Ama tek yaptığı omuz silkmek oldu. "." kurtarın beniii.

"Baba ben bununla evlenmem. Her boku yerim. Ama bu gıt kafayla evlenmem." dedi marul kafa.

Tabi kaynanam durur mu. "Ege gelinimle düzgün konuş öldürürüm seni." ege sus pus oldu. Babasına bile kafa tutan adam anasından mı korkuyor? Hahahahahah. Bu kadın varya melek melek. Canım Sebil Annem yaa. Ay benim öz aney salya sümük ağlıyor. Ya senin maviş gözlerine kurban olurum ben meleğim. Yanına gidip Kollarımı ensesinde birleştirip alnından öptüm. "Annem." dedi ve ağlamaya devam etti. Ah baba ah. Bir de mafyayım dedi. Ne bok yiycem ben? Sulalem mafya çıktı. Annemden ayrılınca "Murat. Adnan kızımdan ayrı yaşayamam ben. Sebil sen de annesin." ağlamaya devam ediyordu. Babam sinirlendi. "Sus Kadın! Kızın ölsün mü ha?" dedi. Annemden ses yok. Sebil Hanım annemin ellerini tuttu. "O benimde kızım Derya. Seni anlıyorum ama eger bu evde yaşamazsa ölecek."

       
     O sohbet biteli çok olmuştu. Annemler de evden gittiler. Sebil Hanım. Adnan Bey. Egemen ve ben evde yalnız kaldık pardon sarayda. Ben şimdiden ailemi özledim. Adnan bey ağlayarsam bana ailemi hiç gostermyecegini söyledi. Bende göz yaşlarımı içime akıttım. "Hadi kızım Egemen sana odanı göstersin." dedi Sebil Hanım. Ege şu an eminim benden ne kadar igreniyordur. Hayatını mahvettim. Şu durumda bile onu düşünme yeter artık! Haklısın ic ses. "Tamam anne." dedi Ege. Tabi ben şok ben vefad. "Gelmeyi düşünüyor musun?" oha. Kendime gelip Egemen i takip ettim. 4. Katta Merdivenin solunda uzun bir koridor vardı. En uçta yan yana iki oda. "Burası benim. Bu da senin odan" dedi. Sesi sakindi ve bu beni şaşırtıyordu. Sessizce içeri girdim. Oda pembislerle süslüydü. Her tonda pembe oh bee. Hmm bide arada siyahlar. Aynı ege ve ben gibi. Benim zittima o simsiyahtı. Tam kapıyı kapatacaktim ki Egemen odaya girdi. Bir anda ona sarılmak boynunda ağlamak istedim. Onu o kadar çok seviyordum ki. O? Kocaman bir soru işareti ve nefret duyuyordu. Bana yaklaştı ve yaklaştı. "E-egemen" dedim. Aglarsam ailemi göremem. "Deli gibi ağlamak istediğini biliyorum Hazel." kapıyı örttü ve kilitledi. "Ağla hadi ben burdayım." he agliyimda babana yetistir. Vay şerefsiz Egemen vay. Tövbestt... Bu durumda ne düşünüyon ya? Oha onlar kas mı bi saniye noluyor lan. Evet noluyor lan? Egemen bana sarıldı bir sn. Çüş. Çüş. Çüşşş. Sonra ise fısıldadı. "Benden başka kimsenin yanında ağlama." ayy canım bana üzüldümü? Sonra yüksek sesle "Benden başka kimseden de korkma!" dedi. Hah iki dakka insan ol sonra.... Kollarını çekti. Kapıyı sertçe çarpıp gitti. Çok garip. Çokkkk!

Bundan sonra uzun yazmak yok! Vote falan yok cnki