Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Hande Mehan - Beni BöyleSevme
*
Omuzlarıma oturan ihanetin ağırlığı, beni yıkıma sürüklüyordu.
Kadir, tokadımın ardından ağırca dudaklarını ıslattı.
“Zehre..” diye mırıldandı.
“Ne Zehre be?! Ne Zehre?” diye bağırdım. “Sen nasıl bir insansın ya? Ben, nasıl sana kandım?! Aklım almıyor!”
“Senden önceydi! Yemin ederim alkollüydüm.” Elimi dudaklarıma götürdüm. Bana bir kez daha yalan söylemişti. “Hiç bir şey olmadı.”
“Sana inanmıyorum.” Diye soludum. Sinirden titriyordum. Daha fazla burada kalamayacaktım. Kapıya doğru bir adım attığımda Kadir kollarımdan tutup beni kendine çevirdi.
“Zehre yemin ederim, ona dokunmadım.”
“Dokunma bana!” Delirmiş gibi bağırıyorum. “Dokunma!”
“Açılay doğruyu söyle!” Diye o bağırdı bu kez.
Açılay rahat bir tavırla kollarını göğsünde birleştirdi. “Doğruyu söyleyen zaten benim Kadir. O akşam bana geldin ve yalvardın.” Diye yineledi. “Doğru değil mi?”
“Doğru!” Ona doğru bağırarak bana döndü. “Ama öyle değil. Yemin ederim Zehre, inan bana. Yalvarırım inan.”
“Gördüğüm en iğrenç insansın sen.”
Kapıyı açtım ve koşarak merdivenlere yöneldim. Nasıl restorandan çıktım. Nasıl soluk soluğa duvarın önünde durdum anlamamıştım.
Kadir arkamdan koşmuş ve bana yetişmişti.
“Zehre dinle beni ya! Dinle!” Diye bağırıp duruyordu.
Soluk soluğa, gözlerinin içine baktım. “Yalancı.” Dudaklarımı birbirine bastırırken sinirle dişlerimi sıktım. “Ulan senin vicdanına tüküreyim ben be. İki kadının hayatıyla oynadın, senin amına koyayım ben.”
“Ya karı yalan söylüyor! Hayatımı sikmeye yemin etmiş!”
“Asıl sen benim hayatımı siktin be!” Omuzlarına sinirle vurdum. “Siktir olup git karşımdan!” Yakalarımı tutup çekeledim. “Defol hayatımdan! Defol!” Kolunu tutup sertçe onu restorana çevirdim. “Rahat rahat sikebilirsin artık kopamadığın sevgilini!” Öylece yüzüme baktı. “Hadi!” Diye bağırdım tekrar. “Sildim oğlum ben seni.” İşaret parmağımı öfkeyle diktim. “Beş dakika önce sildim ben seni. Ben Açılay’a benzemem.. O kabul edebilir ama ben etmem!” Boğazımdan bir hıçkırık çıkarken omuzlarımı dik tutmaya çalıştım. “Sakın bir daha karşıma çıkma.”
