Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Buray - İnci
*
Zeynep’i gördüğüm günden beri içim sıkılıyordu. Günlerdir bu sıkıntı beni yiyip bitirse de Leyla ablayı bir türlü yakalayamıyordum. Telefonda konuşulmayacak kadar mühim bir konuydu benim için..
Bilgisayarımın başında oturmuş benim için daha önemli bir şeye bakıyordum. Kadir için bir şey yapmak istiyordum. Dün akşam, yaşadığı bir sıkıntıdan dolayı yakınmıştı. Bu yüzden bana, bir gün kendi restoranı olduğunda, böyle bir şeye izin vermeyeceğini dile getirmişti. Bugün, ona bir restoran bakmaya karar verdim.
İnternette ilanları gezerken Taha enerjik bir şekilde yaklaşıp masama yarım bir şekilde oturdu.
“Hızıma yetişebilmek için, ne kadar çalışırsan çalış bunu başaramayacaksın.”
Beni gülümsetti. “Komik şey seni.”
Güldü ve “Bu kadar kendini kaptırmış neye bakıyorsun?” dedi.
“Kadir için restoran ilanlarına bakıyorum. En büyük hayali kendi restoranı olması. Bu yüzden ona destek olup hayalini gerçekleştirmesini istiyorum.” İşaret parmağımı kaldırdım. “Bundan kimseye bahsetmek yok ama. Sürpriz olacak.”
Ağzına fermuar çekti. “Bir şeyler bulabildin mi bari?”
“Şuan sadece araştırma yapıyorum.” Sıkıntıyla arkama yaslandım. “Fiyatlar inanılmaz. Boş bir yeri yeniden inşa etmek daha masraflı olacağa benziyor. Bu yüzden hazır restoranlara bakıyorum. Ya da o tarz bir yer.”
“Epey masraflı. Nasıl karşılayacaksın bunca şeyi?”
“Uzun zamandır burada çalışıyordum. Bu yüzden bir birikimim var zaten. Üstüne düğünümüzden gelen bir miktar var.” Kalemimi parmaklarımın arasında çevirirken gözüm bilgisayar ekranındaydı. “Üstesinden kalkabilirim sanırım.”
“Başarılı bir insan olduğunu unutma. Her şeyin üstesinden kalkabilirsin.”
“Teşekkür ederim.” Gülümseyerek kalemimi dizine vurdum. “Senin bildiğin bir yer olursa bana haber ver. Kulağın delik olsun.”
“Aklıma yazarım.” Gözünü kırptı. “Ama hemen karar verme. İyice araştırman lazım. İçine sinsin. Aceleyle hareket etme.” Ayaklandığında, “Bir yer bulursan bakmak için seninle gelirim,” diye ekledi.
“Aklıma yazarım.”
Taha yanımdan ayrılırken bilgisayarıma geri döndüm. Biraz içim kıyılmıştı. Saatime baktım. Henüz yemek molasına bir saat vardı. Kadir’in benim için yaptığı kurabiyeleri çıkardım. İçinden bir tane alıp ısırdım. İçimi çekerek ona sahip olduğum için ne kadar şanslı olduğumu hatırlattım kendime.
