Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Pera / Sensiz Ben
*
Abimin düğününden bir hafta geçmişti.
Kadir de iki gündür işine başlamıştı ama bugün bizi kahvaltıya götüreceği için yine gitmemişti.
"Kadir, sen iki günde bir böyle evde mi oturacaksın?" Dediğimde kucağında duran Yağız'ı boynundan koklayıp bana döndü.
"Sizi çok özlüyorum ne yapayım?" Dedi. "Öğleden sonra giderim belki." Yağız'ı hafifçe havaya kaldırıp şirinlikle "Baba çok özlüyor, sen de babayı özlüyorsun dimi oğlum?" dedi. "Anne de özlüyor ama söylemiyor. Sen söylersin babaya." Yağız hiç bir şeyden habersiz gülümsedi. Kadir onu tekrar kucaklayıp kollarını ısırır gibi yaptı.
Çok güzel bir kahvaltı bahçesine geldik. Midilliler ve ördekler vardı. Yemyeşil bir bahçeye bakıyordu oturduğumuz yer. Hava sıcaktı ama gölge altındaydık.
Etrafa göz gezdirirken "Güzel değil mi?" dedi Kadir. "Yağız yürümeye başlayınca daha sık geliriz." Çocuk parkını şimdi fark etmiştim. "Aslında böyle bir evimiz olsa güzel olurdu. Böyle güzel bahçesi olurdu. Yağız koca gün böyle bir bahçede büyür, onunla futbol oynarız. Belki büyüdüğünde basketbol?" Tebessüm ettim sessizce. Geleceğe dair hayallerini anlatması hoşuma gidiyordu. "Sen? İstemez misin, böyle bir evimizin olmasını?"
"Yağız'ın daha rahat büyüyebileceği bir yer tabi ki isterdim." Kadir'in kucağında, etrafa göz gezdirmeye çalışan oğluma baktım.
Kadir gülümseyerek ayağa kalktı ve Yağız'a etrafı göstereceğini söyleyerek midillilerin olduğu çite doğru ilerledi.
Siparişimiz bir yandan masaya gelirken bende bir yandan telefonuma bakıyordum. Taha yaptıkları işleri, kısaca şirkette olup bitenleri fotoğraflarla birlikte atıyordu.
Telefonumu masaya bıraktığım sırada, başımı kaldırmamla hiç tahmin etmeyeceğim birini gördüm. Uludağ çekiminden, mankenimiz olan Enzo..
Şaşkınlıkla gülümseyerek bana bakıyordu.
"Enzo?" Dedim en az onun kadar şaşırmış bir halde.
"J'ai suivi ta lumière et oh mon Dieu ! C'est toi!" Kollarını açarak gülümsedi. 'Işığını takip ettim ve aman Tanrım! Sensin!'
"Bonjour! Je suis assez surpris de vous voir ici." İltifatına karşı gülümsemeyi ihmal etmedim. 'Merhaba! Seni burada gördüğüme oldukça şaşırdım.'
Yerimden kalktım ve onunla tokalaşmak için elimi uzattım. Elimi tutup bana sarıldı.
"Je ne m'attendais pas non plus à te voir. Le monde est vraiment petit. Je me souviens que tu étais enceinte." Geri çekilip bana baktı. 'Bende seni görmeyi beklemiyordum. Dünya gerçekten küçük. Hamile olduğunu hatırlıyorum.'
