Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Buray - Senin Yüzünden
*
Kadir, basamakları ağır ağır çıkıyordu. Ya da zaman benim için yavaşlamıştı.
“Ne oluyor burada?” Haliyle şaşkın ve öfkeliydi de..
Asım bir bana, bir Kadir’e baktı. Ne diyeceğini bilemiyordu tabii. Asım’a karşı temkinli olup ondan önce cevap verdim.
“Bir şey olduğu yok Kadir abi..” Kadir’in bakışlarına maruz kaldığımda sertçe yutkundum.
Asım hafifçe öksürdü. “Zehre’ye kızmanıza gerek yok. Ben ona kendimi ifade edemedim. O yüzden sinirlendi.”
Kadir sert bir tavırla “Senin ne işin var burada?” diye sordu.
Asım’ın gözleri kısa bir an bana değdi. “Ben, burada çalışıyorum.”
Kadir ağırca başını salladı. “Ne zamandır?”
“Bir aydan fazla sanırım.” Asım gerginlikler gözlerini kapadı.
Kadir sinirle başını çevirdi. Gözlerini etrafta gezdirirken çenesini sıktı. “Bir aydır demek?” Kaşlarını sinirle kaldırarak bana baktı. “Gidelim mi Zehre? Anlatacak çok şeyin var gibi duruyor.”
“Olur..” dedim sesim içime kaçmış gibi.
Asım bir adım atarak yaklaştı. “Başı belaya girmesin diye söylememiştir. Erman abi rahat bırakmazdı yoksa.”
Kadir hırsla, elini Asım’ın omzuna koydu. “Bence sen kendin için endişe et.” Dişlerini sıkarak, sakince konuşuyordu. Asım hafifçe yüzünü buruşturdu. “Mesela, bunca zaman sonra neden Zehre’nin çalıştığı şirkette çalışmaya geldim merak ediyorum doğrusu. Eminim Erman da eder.” Kadir tekrar dişlerini sıktığında, Asım daha çok yüzünü buruşturarak omzunu aşağı doğru eğdi.
“Tesadüf!” Diye bağırdı.
“Öyle mi?” Diye sordu Kadir inanmayarak. “Ne hikmetse, bunca zaman sonra şehir değiştirip geliyorsun, yetmezmiş gibi bu şirketi mi buluyorsun?” Hafifçe ona doğru eğildi. “Ben tesadüflere inanmam Asım.” Kadir’in öfkesinden damarları patlayacaktı sanki. Asla bu kadar sinirleneceğini düşünmemiştim.
“Tamam!” Diye hiddetle doğruldu Asım. Kadir’in elini omzundan zorlukla itti. “Zehre için geldim!” Gözlerini kısa bir an bana çevirdi. “Onu ardımda bıraktığım için pişmanım. Dönmemi bekleyeceğini söylediğinde ona inanmadım. Aslında güzelliği için birbirini yiyecek adamlar bildiğimden bıraktım onu. Sırf kendimi düşündüğümden. Bir başkasıyla olursa daha fazla üzüleceğimden.” Kızaran gözleriyle bana baktı bu kez. “Aptallık ettim. Seni daha çok kaybedeceğimi düşünmemiştim. Sana yaşattıklarım için özür dilerim..”
