Başına buyruk, ayran gönüllü, korkusuzca her şeyi dile getiren kızımız Zehre; hiç aklına gelmeyecek birine gönlünü kaptırır. Üst kat komşusu, abisinin yakın arkadaşı Kadir..
Zehre, dünya yansa umuru olmayan, her şeyden çabuk vazgeçen, hatalarının üz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Buray / Olmuşum Leyla
*
Figen abla kendi söylediğini bile bilmiyor olmalıydı. Hamile olduğumu söyleyecek diye dizlerim titremeye başlamıştı.
Kadir, Figen ablayı kolundan tutup çekeledi. “Anne yeter!” Şimdi o da sinirlenmişti. “Kalbini kırmak istemiyorum. Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin? Ben Zehre’yi seviyorum! Onunla olmaktan mutluyum.”
Bende annemi çekelerken bir yandan söyleniyordu. “Bebeğine nasıl bakacakmış? Sanki herkes anne olmadan önce kırk çocuk bakıyor. Senle ben ne güne duruyoruz? Birkaç gün yanında durdu mu kendi bakar.” Annemi çekiyordum ama laf söylemekten geri kalmıyordu. “Sanki evlendiler de bebek yolda. Konu nereden buraya geldi?”
Figen abla ağzını açacakken Kadir hızlıca önüne geçti. “Anne yeter dedim.”
Annemin koluna girdim. “Anne gel hadi.” Annemi zorla apartmana sokmayı başardım. Eve girdiğimizde hala söyleniyordu. “Biz Kadirle hemen çocuk sahibi olmak istiyorduk da ondan bahsediyor herhalde. Boş ver anne.”
Neyse ki annem konuyu anlamamış ve eşelememişti.
Ertesi akşam kapımız çaldı. Gelen Kadir idi. Figen ablanın söyledikleri için özür diledi. Annem yumuşamıştı bile. Kadir’i çok seviyordu.
Annem kapıda konuşmamız için bize izin verdi. Abim ve babam henüz gelmemişti.
“Annen benden nefret ediyor.” Dediğimde tebessüm etti.
“Düzelir merak etme.”
Hafifçe yüzümü buruşturdum. “Ben çok mu abarttım acaba? Bayağı kadının yanında küfür falan ettim.”
“Yani pek bir şey söylemedin. Sadece padişahın taşaklarından bahsettin.” Diyerek kahkaha attı.
Gülmemek için dudaklarımı ısırdım. “Çok öfkeliydim. Dilime hakim olamadım.”
“Biliyorum.” Diyerek bana biraz daha yaklaştı. “Sinirlenince ağzını bozduğunu biliyorum. Ama öfkenin saman alevi gibi olduğunu da biliyorum. Seni çok iyi biliyorum Zehre.” Biraz daha yaklaşıp, baş parmağıyla elmacık kemiğimin üzerini okşadı. “Anneme karşı sabırlı olduğun için teşekkür ederim.”
“Figen ablayı seviyorum. Gerçekten.” Göz kapaklarımı indirip kaldırdım. “Sabrım bir yere kadar oluyor. Çenemi dün akşam tutmalıydım.”
“Annem kırıcı sözler söyledi, farkındayım. Ama onunla da konuştum bir daha aynı şey tekrarlanmayacak.”
